Sigara külü kadar yalnızlık!

Malesef ben de böyleyim son zamanlarda insanlar çok ikiyüzlü...

maalesef son 2 aydır bende öyleyim,sevdiklerimden ayrı bir şehirde,yalnız..:2::2:

her yazılan yorumda bende böyleyim, benimde başıma bunlar geldi dedim meğer benim gibi çok kişi varmış on yıllık çocukluk arkadaım arkamdan ne işler çevirmiş sonradan öğrendim uzun zaman konuşmadık ama yılda bir iki konuşuruz ayrı şehirlerdeyiz ama üstünkörü konuşuruz ne o derdini anlatır ne ben geçiştiririz
hele şu an ki konumum çok fena lojmanda oturuyorum Allahım bursı kadar kötü bir yer yoktur herkes birbirinin arkasından konuşuyor kime iyi desem hemen kullanmaya çalışıyor
nankörlük ikiyüzlülük hepsi var insan şaşkına dönüyor korkuyor birine yanaşmaya konuşmaya
bense kendi kabuğuma çekildim artık çoğuna selam bile vermiyorum çocuğum var çok şükür onunla parka gidiyoruz bir saat oynuyoruz evdede zaman güzel geçiyor ama bazen keşke benimde sırdaşım konuşacağım sıkıntımı anlatabileceğim bir arkadaşım bir dostum oolsa diyorum bazan ağladığım oluyor çünkü karşıma ilkokul arkadaşlarım kadar sıcak samami hiç kimse çıkmadı kavga bile etsek yine zil çalınca bahçede koşar oynardık yada silgini verirmisin bahanesiyle konuşurduk birimiz düşse kaldırmak için koşardık şimdi öyle mi biri düşsede birde biz vursak diye bekleyenler var
hele biriyle bir konuda ters düş senden kötüsü yok eleştirye kimse açık değil kimsye doğrusun gösteremiyorsun yaptığın yanlış desen işitmediğin şey kalmıyor
ben o nedenle artık kimseye yanaşma cesareti bulamıyorum ve kimseye iyilik yapmıyorum artık banane diyorum gerçekten öyle umursamaz oldum ki
ama hep dua ediyorum Rabbim karşıma hayırlı arkdaşlar hayırlı insanlar çıkar die inşallah bekliyorum bakalım

uyygaar .!.:

her yazılan yorumda bende böyleyim, benimde başıma bunlar geldi dedim meğer benim gibi çok kişi varmış on yıllık çocukluk arkadaım arkamdan ne işler çevirmiş sonradan öğrendim uzun zaman konuşmadık ama yılda bir iki konuşuruz ayrı şehirlerdeyiz ama üstünkörü konuşuruz ne o derdini anlatır ne ben geçiştiririz
hele şu an ki konumum çok fena lojmanda oturuyorum Allahım bursı kadar kötü bir yer yoktur herkes birbirinin arkasından konuşuyor kime iyi desem hemen kullanmaya çalışıyor
nankörlük ikiyüzlülük hepsi var insan şaşkına dönüyor korkuyor birine yanaşmaya konuşmaya
bense kendi kabuğuma çekildim artık çoğuna selam bile vermiyorum çocuğum var çok şükür onunla parka gidiyoruz bir saat oynuyoruz evdede zaman güzel geçiyor ama bazen keşke benimde sırdaşım konuşacağım sıkıntımı anlatabileceğim bir arkadaşım bir dostum oolsa diyorum bazan ağladığım oluyor çünkü karşıma ilkokul arkadaşlarım kadar sıcak samami hiç kimse çıkmadı kavga bile etsek yine zil çalınca bahçede koşar oynardık yada silgini verirmisin bahanesiyle konuşurduk birimiz düşse kaldırmak için koşardık şimdi öyle mi biri düşsede birde biz vursak diye bekleyenler var
hele biriyle bir konuda ters düş senden kötüsü yok eleştirye kimse açık değil kimsye doğrusun gösteremiyorsun yaptığın yanlış desen işitmediğin şey kalmıyor
ben o nedenle artık kimseye yanaşma cesareti bulamıyorum ve kimseye iyilik yapmıyorum artık banane diyorum gerçekten öyle umursamaz oldum ki
ama hep dua ediyorum Rabbim karşıma hayırlı arkdaşlar hayırlı insanlar çıkar die inşallah bekliyorum bakalım

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle çok doğru söylüyorsun.Üniversiteyi kazanıp evden ayrılalı 10 sene oldu.10 senedir yalnız yaşıyorum ve okadar aşağılık insan tanıdım ki.Artık insanlarla sohbet etmek bile çekici gelmiyor.Hayatta insanın arkadasından dolayı başına gelebilecek en kötü olayları yaşadım ben ve hala yalnızım.Sadece bir ew arkadasım var koskoca istanbulda.O da çoğu zaman sevgilisinde kaldığı için evde yalnızım .Bazen duvarlar üzerime geliyor.Ama zaten işte tüm gün insanlarla içiçe olduğum için ewde dinleniyorum.Artık insanların bana yaklaşmasından çekiniyorum.Yine ne darbe yiyeceğim diye düşünüyorum.Sürekli ağlayan biri oldum son zamanlarda .Ama inan yanlızlık ,şerefsizlik,yapmacıklık ve yalaka arkadaslardan çok daha iyi.Sadece arada bir sınırı koruyup dertlerini paylaşmadan kahve içebileceğin bir arkadas olmalı.Dert ve sorunlarımı da psikiyatriste anlatıyorum :)))

gelinciK8787 .!.:

5,6 yıl öncesine kadar çok sosyal iletişimi kuvvetli arkadaş canlısı biriydim.. Zamanla can dostum dediğim insanların vefasızlıklarına tanık oldukça insanlara karşı kalbim soğudu... Şu an ki iş yerimde herkese karşı mesafeliyim.birileriyle tanışmaya, kaynaşmaya bile çekiniyorum,hep kendimi geri çekiyorum, çünkü insanların ikiyüzlülükleri yüzeysellikleri beni bu noktaya getirdi..Başka yönden ise dertleşebileceğim bazı şeylerimi paylaşabileceğim arkadaşlarım güvendiklerim olsun istiyorum, Sadece yakın akrabalarımla ya da eşimle oturup kalkmak istemiyormm. Ama yinede kimseye yanaşamıyorum, hep bir mesafe koyuyorum ( Benim durumumda olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

chess .!.:

yaş ilerledikçe eskisi gibi arkadaşlıklar kurulmuyo zaten
bence kırılmaktan korkma, çünkü kırılmamanın önlemi çok beklendiye girmemek
sen yine insanlara sokul, ama özel sırlarını paylaşma, aşırı kanka muhabbetine bağlama, beklentiye girme
bence bunlar olmadanda arkadaş olunur hemde daha kaliteli ve beklentisiz bir arkadaşlık olur
insan ara sıra kahve içip havadan sudan konuşacak birilerine ihtiyaç duyuyor ailesi dışında
arkadaşlığa çok anlamlar yükleme derim

Genişletmek için tıkla...

yaş ilerlediği için mi oluyor yoksa gördüklerin mi yapıyor bilemem ama haklısın aynen dediğin gibi oluyor. dalga geçer olduk ama doğru laf aslında " iki kişinin bildiği sır değildir" diye. sırrını tutacak arkadaş diye bişey yok zaten. yani dünyada öyle bi kavram yok hiç olmamış. biz yanlış yerden tutuyoruz ipin ucunu galiba o yüzden canımız yanıyor. arkadaş dediğin hal hatır sorulan kişi vakit geçirip eğlenilen o kadar. dost o başka o dert dinler seni yargılamaz derdi olunca sana gelir sussa da yanın da olur ama sır dediğin ona da verilmez sırrın varsa senindir. ne demiş koca Fatih. " bilsem ki sakalım sırrımı biliyor onu keserim."

kelebe_k .!.:

insanların yüzeysellikleri yada dedikoducu filan oluşları seni korkutmasın..herkes böyle hepimiz böyleyiz..sen mesafe koyuyorsun ya karşındakine oda sana koyuyordur merak etme..çünkü bu devirde artık kimse kimseye güvenmiyor.

ama bu şekilde hayat gitmez..biriyle oturup konuşmak dertleşmek ağlaşmak gülüşmek gerekir..hayatın doğal akışı böyle..bence hapsetme kendini..ve rahat ol...kimin ne düşündüğü çokta umurunda olmasın..sen kendi keyfine bak..

mesela ben..herkesle konuşurum kaynaşırım..vardır dertleştiğim insanlarda..zararını gördümmü tabiyki gördüm..ama bu yüzden tek kalmayı tercih edemem.....herkese herşeyimi anlatırmıyım hayır..ama zaten can ciğer dostun bile olsa anlatmadığın şeyler mutlaka olur..

o yüzden kapatma kendini ve herkeslşe iletişim kur..sınırlarını kendin belirlersin nasıl olsa..

Genişletmek için tıkla...

bu özgüvenli gerçekçi itiraf hepimizin adına bu yüzden sana kocaman kocaman evet aslında HEPİMİZ böyleyiz. işin özeti bu aslında arkamızdan yapılan dedikoduya sinir oluruz ama yeri gelince bizde başkası için yaparız ancak nedense insanın kendi yaptığı masumane geliyor kendisine zararsız gibi

melekyavrum .!.:

11 senelik kardesim gibi dediğim insandan yediğim kazıkla hayatta şunu öğrendim

söyleme sırrını dostuna
dostun söyler sırrını dostuna
Bir Gün Olur Kül Basarlar Postuna

Genişletmek için tıkla...

boşver sıkma canını. bana da olmuşluğu var hatta bence bana hiç olmadı diyebilecek insan yok.
yaptığın şeyi karşındaki insan için değil de Allah rızası için yapmayı becerebilirsen ki ben ara ara unutsam da ilkem budur. o zaman beklenti olmadığı için can yanığıda olmuyor. bi dene derim acayip rahatlatıyor. kötü de olsa karşındakine zaten senin için bişey yapmamıştım Allah rızası için yapmıştım bu yüzden senden bişey beklediğim yok mükafatım büyük yerden nasıl olsa demek te insana çok iyi geliyor.

pembepinar .!.:

benimde burda hiç arkadaşım yok .biraz hepimiz evleniyoruz çoluk çocuk derken herkes kendi hayatına bakıyor birbirini unutuyor ben özledim arkadaşlarımı dedikodu yapmayı bilirlikte yiyip içmeyi kız arkadaş gibisi yok .istanbula gidince buluşcaz bakalım hepsini çok özledim .

Genişletmek için tıkla...

bence çok heveslenme evlenmiş arkadaşlarda bi gariplik oluyor. o eski tad kalmıyor insan çoğu zaman keşke bu kadar özlemle beklemeseydim eski günlerin hoşluğu ile kalsaydı diyor.

uyygaar .!.:

her yazılan yorumda bende böyleyim, benimde başıma bunlar geldi dedim meğer benim gibi çok kişi varmış on yıllık çocukluk arkadaım arkamdan ne işler çevirmiş sonradan öğrendim uzun zaman konuşmadık ama yılda bir iki konuşuruz ayrı şehirlerdeyiz ama üstünkörü konuşuruz ne o derdini anlatır ne ben geçiştiririz
hele şu an ki konumum çok fena lojmanda oturuyorum Allahım bursı kadar kötü bir yer yoktur herkes birbirinin arkasından konuşuyor kime iyi desem hemen kullanmaya çalışıyor
nankörlük ikiyüzlülük hepsi var insan şaşkına dönüyor korkuyor birine yanaşmaya konuşmaya
bense kendi kabuğuma çekildim artık çoğuna selam bile vermiyorum çocuğum var çok şükür onunla parka gidiyoruz bir saat oynuyoruz evdede zaman güzel geçiyor ama bazen keşke benimde sırdaşım konuşacağım sıkıntımı anlatabileceğim bir arkadaşım bir dostum oolsa diyorum bazan ağladığım oluyor çünkü karşıma ilkokul arkadaşlarım kadar sıcak samami hiç kimse çıkmadı kavga bile etsek yine zil çalınca bahçede koşar oynardık yada silgini verirmisin bahanesiyle konuşurduk birimiz düşse kaldırmak için koşardık şimdi öyle mi biri düşsede birde biz vursak diye bekleyenler var
hele biriyle bir konuda ters düş senden kötüsü yok eleştirye kimse açık değil kimsye doğrusun gösteremiyorsun yaptığın yanlış desen işitmediğin şey kalmıyor
ben o nedenle artık kimseye yanaşma cesareti bulamıyorum ve kimseye iyilik yapmıyorum artık banane diyorum gerçekten öyle umursamaz oldum ki
ama hep dua ediyorum Rabbim karşıma hayırlı arkdaşlar hayırlı insanlar çıkar die inşallah bekliyorum bakalım

Genişletmek için tıkla...

amiiiiin ya bu ilkokul arkadaşlarım özlemi bende de var ama onlar bile çıkıp gelince öyle olmadı. mesele insanlar değil galiba zamanlar... biz büyüdük ve kirlendi dünya diyor ya yeni türkü..
Yeni Türkü - Telli Turna ( Biz Büyüdük ve Kirlendi Dünya ) - YouTube

gelinciK8787 .!.:

5,6 yıl öncesine kadar çok sosyal iletişimi kuvvetli arkadaş canlısı biriydim.. Zamanla can dostum dediğim insanların vefasızlıklarına tanık oldukça insanlara karşı kalbim soğudu... Şu an ki iş yerimde herkese karşı mesafeliyim.birileriyle tanışmaya, kaynaşmaya bile çekiniyorum,hep kendimi geri çekiyorum, çünkü insanların ikiyüzlülükleri yüzeysellikleri beni bu noktaya getirdi..Başka yönden ise dertleşebileceğim bazı şeylerimi paylaşabileceğim arkadaşlarım güvendiklerim olsun istiyorum, Sadece yakın akrabalarımla ya da eşimle oturup kalkmak istemiyormm. Ama yinede kimseye yanaşamıyorum, hep bir mesafe koyuyorum ( Benim durumumda olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

ben de aynı haldeyim. hiçççç şikayetçi değilim. o kadar kazık yedikten, üzüldükten sonra gerek yok kimseye. kızım, eşim, annem yeter bana...

İş hayatı biraz kozmopolit bir ortamdır. Özellikle özel sektörde…
Sahteliklerin içinde sahte ilişkilerle mutlu olmaya çalışmaktan başka seçeneğin yok. Sadece diyebileceğim sana çok iyi olduğun insanlarla yarın çok kötü olabilirsin. Buna göre paylaşıma gitmen. Diğer yönden de 10 seneden fazladır iş hayatındayım iş dışına taşıdığımız arkadaşlıklar çok azdır. Yani herkes çalışır akşam olunca işi biter burayla ve buradaki insanlarla… o yüzden çok kafana takma bence. İş yerinde balım gülüm olan insanlar bile dışarıda yabancı gibidir çoğu zaman sosyal arkadaş değildirler yani.