- 4 Nisan 2017
- 2.027
- 5.502
- 108
- Konu Sahibi Feel Good Inc
-
- #1
Merhaba hanımlar, kadınlar gününüz kutlu olsun.
Derdim şu ki,
Yaklaşık 1 hafta önce, anlaşarak arkadaşıma taşındım tüm masraflara ortak olacağım diyerek. Evde her şey tam, bir tek kendi odamın masrafını yaptım. Maddi konularda, ilk başta çok harcamam olacak diye benden bir isteği olmadı. Aslında arkadaşım çok düşünceli biri.
Soruna gelecek olursak, kendisi biraz kontrolcü biri ve evin her köşesi kendi istediği gibi olsun istiyor. Bunun yeri burası, oraya basma, şurayı şöyle bırak, burayı geldiğimde bıraktığım gibi temiz görmek istiyorum. Şunu şöyle yapalım.
Kendimi bu evde sığıntı gibi hissediyorum, hiç benimseyemedim, o da laflarıyla hiç yardımcı olmuyor. sanki arkadaşımın evine yerleşmiş bir köle, bir aceze gibi hissediyorum.
Benimle annemmiş gibi direktif vererek konuşuyor.
Kendisinin yapmaktan hoşlanmadığı bir takım işleri benim yapmamı bekliyor.
Bir şeyi söylemek istediğinde söyleme tarzı çok rahatsız edici. Evle ilgili basit bir karar aldığımızda(daha çok benim ön ayak olduğum), babam öyle yapmayın dedi gibi saçma sapan bir tepkiyle karşılaştım.
Şu an kendi evime çıkacak durumum yok, en erken 4 ay sonra çıkabilirim.
Sizce ne yapabilirim bu arkadaşla ilgili? Yanlış mı hissediyorum? Ya da nasıl duymazdan gelebilirim?
Başkasının kurulu düzenine yerleşmek hakkında ne düşünüyorsunuz?
Derdim şu ki,
Yaklaşık 1 hafta önce, anlaşarak arkadaşıma taşındım tüm masraflara ortak olacağım diyerek. Evde her şey tam, bir tek kendi odamın masrafını yaptım. Maddi konularda, ilk başta çok harcamam olacak diye benden bir isteği olmadı. Aslında arkadaşım çok düşünceli biri.
Soruna gelecek olursak, kendisi biraz kontrolcü biri ve evin her köşesi kendi istediği gibi olsun istiyor. Bunun yeri burası, oraya basma, şurayı şöyle bırak, burayı geldiğimde bıraktığım gibi temiz görmek istiyorum. Şunu şöyle yapalım.
Kendimi bu evde sığıntı gibi hissediyorum, hiç benimseyemedim, o da laflarıyla hiç yardımcı olmuyor. sanki arkadaşımın evine yerleşmiş bir köle, bir aceze gibi hissediyorum.
Benimle annemmiş gibi direktif vererek konuşuyor.
Kendisinin yapmaktan hoşlanmadığı bir takım işleri benim yapmamı bekliyor.
Bir şeyi söylemek istediğinde söyleme tarzı çok rahatsız edici. Evle ilgili basit bir karar aldığımızda(daha çok benim ön ayak olduğum), babam öyle yapmayın dedi gibi saçma sapan bir tepkiyle karşılaştım.
Şu an kendi evime çıkacak durumum yok, en erken 4 ay sonra çıkabilirim.
Sizce ne yapabilirim bu arkadaşla ilgili? Yanlış mı hissediyorum? Ya da nasıl duymazdan gelebilirim?
Başkasının kurulu düzenine yerleşmek hakkında ne düşünüyorsunuz?