- 28 Kasım 2013
- 1.081
- 222
- Konu Sahibi Yanlizzzzzz
- #1
Merhabalar .. arkadaslar derdim huylarim.. ben kucuklugumden beri temizlik düzenli ev hayali kurarim. Lux pesinde hic bi zaman olmadim ama bana göre heryer düzenli temiz daginik ve kirli olmadan huzurlu bile sekilde yasanir. Ama maalesef ailem tam tersi. Bekar 35 yasindayim. Hep kendi evimde uygularim dedim ama kendi evim olmadi malesef. Annem sagolsun bana cok yardimci olur yemegim hep hazirdir calisiyorum. Ama ipler hep onun elinde. Cimri bi kadin. Eskileri kullanmayi sever atmaz asla. Ve tüm cekmeceler heryer dahinik.. toparliyamiyorim. Cok huzursuzum ama bu yasima kadar sabrettim saygi duydum. Ablam benden 2 yas buyuk okb hastasi 10 yasindan beri. Islerini ben yapiyorum. Keza oda bi o kadar daginik. Tüm emeklerim bosa gidiyo.. zor bi ailede büyüdüm ayri yasamak imkansizin ötesinde imkansiz. Babam cok gamsiz hep öyleydi. Cok genc yasta isten ayrildi sagolsun 25 senedir dip dibeyiz . Salon yillardir onun vede tv.. cok gurultu yapar sabah cok erken kalkar. Sabah uykusuna hasretiz..nedense artik baska sorunlarla birlikte bunlar bana agir geliyo biraz.. ablam cok yopratti beni. Ama hayatta yaptigim en iyi sey onun cocuklarini buyutmek oldu. O kadar seviyorumki onlari. Bi cocuga iyilik etmek buyumesine yardim etmek muhtesem motive ediyo insani.. yani yiprandim… ailem cok yipratti beni. Abim ve yengem bosanma meseleleri ablamin okb hastaligi babamin galsizligi annemin hastaliklari . Annemi kaybetmekten cok korkuyorul yoksa tek basima mücadele ederim . Ama annemde rahatsiz .. bilmiyorum nasip ama keske 20 li yaslarimi cok degerlendirseydim. Aileme duskun olmasaydim bu kadar. Saclarim beyazladi simdiden. Mesela abim ve yengem ayrilmak istiyo ikisininde umrunda degil ben cocuklara cok üzülüyorum. Uyuyamiyorum . Cok yiprandim ne kadar takmiyim desemde olmuyo.. oh yazdim rahatladim. Okuyan herkeze tsk ederim.