- 6 Ocak 2019
- 5.740
- 16.749
- 348
- Konu Sahibi CiNNET NUR
- #1
Herkesin arefesi mübarek olsun.
Dimdirek konuya dalacağım.
Bayağıdır kendi memleketimdeyim. Eşim de kurban dolayısıyla kendi memleketine gitti. Bu detayı vermemin sebebini ilerleyen dakikalarda anlayacaksınız.
Görümcem eşiyle bayadır sıkıntılar yaşıyordu. Zaten geçimsizdir kendisi. Lüksü,yemeyi,içmeyi,gezmeyi sever. En çok da bende soluklanırdı bir çoğunuz eski konulardan bilirsiniz. ( Neyse ki ayağını biraz kesmiştim.)
Herkesten habersiz boşanmış eşinden. Aniden memlekete gitmiş oda. Ben burada olduğum için sonradan duydum. Eşim telefonda söyledi.
Benim bulunduğum şehirde yaşamaya devam edecekmiş. Kocası varken kimse zaptedemiyordu bu kadını. Artık boşandı ya kimse zaptedemez.
Neyse eşime dedim ki 2 çocukla nasıl yapacak koskoca şehirde ? İş yok güç yok. O çocukların bir sürü ihtiyacı olacak.
Eşim de kimseye ihtiyacı yok onun. Ben bakarım. Çocuklarına baba da olurum,abi de,dayı da :)))))))
Bende dayanamayıp dedim ki hiç de bana güvenip gelmesin bu taraflara inan uğraşamam kimseyle.
Beni ilgilendirmez ne yaparsa yapsın. Bunca zaman yaptıklarım yeter dedim.
Eşim şok geçirdi. Sen ne diyorsun ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? O benim kardeşim farkında mısın, abisi olarak tabiki de ben sahip çıkacağım. Sen ne saçmalıyorsun. Demek ki ben ölüp gitsem sana muhtaç olsalar sen böyle yapacaksın öyle mi yazık sana ıçindeki merhameti de öldürmüşsün dedi.
Bende boşanırken bana mı sordu. İki de bir onlarla mı uğraşalım bizim kendimize ait bir hayatımız yok mu? Dedim.
Oda bu dediklerini sakın unutma olur mu yazıklar olsun sana dedi telefonu yüzüme kapattı.
Neyse aradan biraz zaman geçti. Biraz fevri çıkıştığımı düşünüp arayıp açıklama yaptım. Kusura bakma hormonlarında verdiği etkiyle öyle konuştum dedim. Neyse kapattık telefonu 2 gün oldu ne arıyor, ne mesaj atıyor.
Öncelikle bunları uzaktayken konuşmakla hata mı ettim acaba? Yüz yüze konuşsaydım daha mı iyi olurdu ?
Yoksa gerçekten çok mu ağır konuşmuşum. Haksızlık mı ettim yoksa ?
Dimdirek konuya dalacağım.
Bayağıdır kendi memleketimdeyim. Eşim de kurban dolayısıyla kendi memleketine gitti. Bu detayı vermemin sebebini ilerleyen dakikalarda anlayacaksınız.
Görümcem eşiyle bayadır sıkıntılar yaşıyordu. Zaten geçimsizdir kendisi. Lüksü,yemeyi,içmeyi,gezmeyi sever. En çok da bende soluklanırdı bir çoğunuz eski konulardan bilirsiniz. ( Neyse ki ayağını biraz kesmiştim.)
Herkesten habersiz boşanmış eşinden. Aniden memlekete gitmiş oda. Ben burada olduğum için sonradan duydum. Eşim telefonda söyledi.
Benim bulunduğum şehirde yaşamaya devam edecekmiş. Kocası varken kimse zaptedemiyordu bu kadını. Artık boşandı ya kimse zaptedemez.
Neyse eşime dedim ki 2 çocukla nasıl yapacak koskoca şehirde ? İş yok güç yok. O çocukların bir sürü ihtiyacı olacak.
Eşim de kimseye ihtiyacı yok onun. Ben bakarım. Çocuklarına baba da olurum,abi de,dayı da :)))))))
Bende dayanamayıp dedim ki hiç de bana güvenip gelmesin bu taraflara inan uğraşamam kimseyle.
Beni ilgilendirmez ne yaparsa yapsın. Bunca zaman yaptıklarım yeter dedim.
Eşim şok geçirdi. Sen ne diyorsun ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? O benim kardeşim farkında mısın, abisi olarak tabiki de ben sahip çıkacağım. Sen ne saçmalıyorsun. Demek ki ben ölüp gitsem sana muhtaç olsalar sen böyle yapacaksın öyle mi yazık sana ıçindeki merhameti de öldürmüşsün dedi.
Bende boşanırken bana mı sordu. İki de bir onlarla mı uğraşalım bizim kendimize ait bir hayatımız yok mu? Dedim.
Oda bu dediklerini sakın unutma olur mu yazıklar olsun sana dedi telefonu yüzüme kapattı.
Neyse aradan biraz zaman geçti. Biraz fevri çıkıştığımı düşünüp arayıp açıklama yaptım. Kusura bakma hormonlarında verdiği etkiyle öyle konuştum dedim. Neyse kapattık telefonu 2 gün oldu ne arıyor, ne mesaj atıyor.
Öncelikle bunları uzaktayken konuşmakla hata mı ettim acaba? Yüz yüze konuşsaydım daha mı iyi olurdu ?
Yoksa gerçekten çok mu ağır konuşmuşum. Haksızlık mı ettim yoksa ?
adının hakkını sonuna kadar verirsin artık
