2 yıllık evliyim ve henuz cocugum yok, calısıyorum.
Eşimin halası bu sene bızde kalacak yanı aslında bu seneden gittiği yere kadar diyelim...
kendisinin engeli var 60 yasında ve cocugu falan yok halasının, engeli derken kemikleri ile ilgili sorunu var yatalak falan degıl kendı ısını kendısı goruyor, sadece fazla bacaklarını yormaması lazım.Boyu kısa kalmıs bu yuzden yıllardır.
Eşim de halasına cok duskun yıllardır beraber kalmıslar, bir annesi gibi goruyor onu.
hala yegen ılıskısınden farklı.
Eşimin halası babannesı ve dedesı memleketlerinde evlerınde kalıyorlardı.ama artık babanesı bakıma muhtac oldugundan kendısıne bırılerının bakmasını ıstıyor, bu zamana kadar hala bakmıs . Eşim babası ve annesini ikna etmeye calıstı ,memlekete gıdıp onlarla ilgilenmesini,yaslıların en guzel yerınden yurdundan koy hayatından ayrılmadan yasadıkları evde bakılması gerektiğini söyledi.Eşimin iki tane de bekar kardeşi var ama evlilik çağındalar yanı.Eşimin annesi bastan kabul etti ,ama sonra cocuklarımda aklım kalır dıyerek vazgectı dolayısı ile eşimin babası da gıdemedı.Bırde eşimin annesi sanırım gecmısteki kotu yasantıları nedenı ıle onlarla yasamak ıstemıyor.Eşim de sırf bu yuzden annesı ile dargın durumda,cocuklarından daha acil durumdaki yaslılara bakmaya gitmiyorsun dıye sıtemli , bıraz da duskun oldugundan.
E bu durumda babane ve dedesi memlekettekı eşimin amcasına emanet.Ama Halanın bizde yaşama fikri eşimden cıktı,hala da siz yenı evlisiniz vs düşünmeden kabul etti.
Artık bıze gelmesı ıcın hıc bır engel kalmadı.
Tabıkı esımın ailesidr saygı duyarım,ama esımın halasına bu duskunlugu ileride bızım hayatımızda sorun yaratırmı,bızım duzenımıze ayak uydurabilir mi?ya da benım duzenım bozulur mu ? bunu da dusunmeden edemıyorum.
Bır yandan engellı yalnız ve yaslı bır ınsanı huzurevlerıne terketmek de bana yakısmaz.
Kimse halayı ıstemıyor,ne esımın babası ne amcası.
Of derdım cok buyuk.
Daha benım cocugum yok.
Daha gencım.
Hala bıze gelirse kısacası kendı hayatımdan fedakarlık etmek moralimi bozuyor.
Eşimin annesi memlekete gitseydi boyle bırsey olmıcaktı, ama o bile gitmiyor.
Ben de esımle sımdıden halan gelirse su olsun bu olmasın dıye kural koyucu dıaloglara gırmek ıstemıyorum.
Ama bazı seylerı de bastan konusmak gerek,hala geldıkten sonra onun yanında neyı nasıl konusabilirim ki.
Biliyorum cok uzun oldu ama;
Biraz morale,bıraz mantıklı dusunmeye,bıraz da çareye ıhtıyacım var
Eşimin halası bu sene bızde kalacak yanı aslında bu seneden gittiği yere kadar diyelim...
kendisinin engeli var 60 yasında ve cocugu falan yok halasının, engeli derken kemikleri ile ilgili sorunu var yatalak falan degıl kendı ısını kendısı goruyor, sadece fazla bacaklarını yormaması lazım.Boyu kısa kalmıs bu yuzden yıllardır.
Eşim de halasına cok duskun yıllardır beraber kalmıslar, bir annesi gibi goruyor onu.
hala yegen ılıskısınden farklı.
Eşimin halası babannesı ve dedesı memleketlerinde evlerınde kalıyorlardı.ama artık babanesı bakıma muhtac oldugundan kendısıne bırılerının bakmasını ıstıyor, bu zamana kadar hala bakmıs . Eşim babası ve annesini ikna etmeye calıstı ,memlekete gıdıp onlarla ilgilenmesini,yaslıların en guzel yerınden yurdundan koy hayatından ayrılmadan yasadıkları evde bakılması gerektiğini söyledi.Eşimin iki tane de bekar kardeşi var ama evlilik çağındalar yanı.Eşimin annesi bastan kabul etti ,ama sonra cocuklarımda aklım kalır dıyerek vazgectı dolayısı ile eşimin babası da gıdemedı.Bırde eşimin annesi sanırım gecmısteki kotu yasantıları nedenı ıle onlarla yasamak ıstemıyor.Eşim de sırf bu yuzden annesı ile dargın durumda,cocuklarından daha acil durumdaki yaslılara bakmaya gitmiyorsun dıye sıtemli , bıraz da duskun oldugundan.
E bu durumda babane ve dedesi memlekettekı eşimin amcasına emanet.Ama Halanın bizde yaşama fikri eşimden cıktı,hala da siz yenı evlisiniz vs düşünmeden kabul etti.
Artık bıze gelmesı ıcın hıc bır engel kalmadı.
Tabıkı esımın ailesidr saygı duyarım,ama esımın halasına bu duskunlugu ileride bızım hayatımızda sorun yaratırmı,bızım duzenımıze ayak uydurabilir mi?ya da benım duzenım bozulur mu ? bunu da dusunmeden edemıyorum.
Bır yandan engellı yalnız ve yaslı bır ınsanı huzurevlerıne terketmek de bana yakısmaz.
Kimse halayı ıstemıyor,ne esımın babası ne amcası.
Of derdım cok buyuk.
Daha benım cocugum yok.
Daha gencım.
Hala bıze gelirse kısacası kendı hayatımdan fedakarlık etmek moralimi bozuyor.
Eşimin annesi memlekete gitseydi boyle bırsey olmıcaktı, ama o bile gitmiyor.
Ben de esımle sımdıden halan gelirse su olsun bu olmasın dıye kural koyucu dıaloglara gırmek ıstemıyorum.
Ama bazı seylerı de bastan konusmak gerek,hala geldıkten sonra onun yanında neyı nasıl konusabilirim ki.
Biliyorum cok uzun oldu ama;
Biraz morale,bıraz mantıklı dusunmeye,bıraz da çareye ıhtıyacım var