Sil baştan başlamak gerek bazen...

Kolay kolay silmem,ama silersem de geri dönmem,çünkü o sınırları zorlamıştır,sabrımı delmiş geçmiştir..
Değerliyse benim için,belki düşünürüm ama yoksa bir değeri düşünmeden silerim,izi kalmaz.Köprüleri de yakar yıkarım ki geri dönemesin:delphin:
 
Bazen çok sıkıntılı durumlarda
insan en yakınını ister yanında...
bekler bekler ama ne telefon çalar,ne de gelirler,
aynı durumda diğerleri olsa koşup gideriz,elimizden geleni yaparız,
dolayısıyla karşıdan da bekleriz doğal olarak...
çoğu zaman hayal kırıklığı yaşarız,sildim,bitti deriz,
ama işte can diyoruz ya,ne silebiliyoruz,ne de bitirebiliyoruz...
belki kalbimizdeki kırıklık geçmiyor,belki
diğerlerine karşı rol yapıyoruz,işte sil baştan yeniden başlayalım diyoruz...
ne kadar doğru yapıyoruz bilemiyorum ama yapıyoruz işte...
sildiğim akrabalarım var evet,babamın rahatsızlığına sebep olan,
biricik amcam,hepimiz sildik ve sil baştan başlayalım diyemiyoruz,
çünkü onun hatası gözle görülür hasarlar bıraktı.
böyle durumlarda da insan yapamıyor ya...
 
ben geçen sene arkadaşlarıma format attım, benim kadar arkadaş konusunda şanssız olan kimse yoktur sanırım. daha rahatım, pişman değilim. artık daha seçiciyim :delphin:
 
sil baştan yapmak istedim
herşeyi unutup temiz bir sayfayla tekrar dedim
ama olmadı bazı şeyler unutulmuyo maalesef heleki tekrarlanınca acısı dahada beter oluyo
şimdi tam sil baştan yaptm
tamamen sildim ve yeni bir hayat yeni bir sayfa olcak inşallah bana
aile akraba olarak hiç olmadı sileceğim insanlar
inşallahda olmaz
 

Ne yazıkki kinci unutmayan bir insanım,
tam sil baştan başlamadım sadece şans verdim
unuttummu hayır sadece unutmaya çalıştım
es geçtim görmezden geldiim :delphin:
ama hiç bi zaman silip atmadım atmamamda yapımda yok
o yüsden kiçkimseyi tam olarak affedemiyorum
ufak tefek şeyler değil ama benim dediklerim
kırıcı acıtıcı olaylarda bu tepkilerim :delphin:
ama bazen sil baştan başlanmalı hemdee kökteen silerek :delphin:
 
hayatımda iki kere sil bastan yaptım..
biri 2002-2003 yılları arasındaydı.herkesi çıkardım hayatımdan.bir sene boyunca evden dışarı çıkmadım kimseyle görüşmedim..üniversitede yeni arkadaslarım olana kadar..o donemde sildiğim çocukluk arkadaşımla olanlar beni çok üzmüştü affedemiyordum bı türlü,yaklaşık 4 sene görüşmedik..2sene önce affettim ve görüşmeye başladık tekrar..
bir de 2 sene önce sil bastan yaptım...bu seferde üniversitedeki arkadaslarimin hepsini çıkardım hayatımdan..
bı de erkek arkadasimi çıkarmıştım hayatımdan..ama demekki kalbimden çıkaramadım ve affetti
:)
suan erkek arkadasım ve dostum dediğim 3 arkadasımdan başka kimseyle görüşmüyorum ve bu durumdan çok mutluyum.arada sil bastan yapmak lazim :)
 
düşündüm bi hayatımın hangi dönemlerinde sil baştan yaptım diye.
ufak tefek şeyler haricinde yapmadım hiç, yapamadım.
benim üzüntümde ya da sevincimde, en ihtiyacım olduğu zamanlarda yanımda olmayan kimseye karşı kırgınlığım, kızgınlığım geçmez benim.
çok sabrederim, çok affederim ama sildiğim zaman başa alamam hiçbirşeyi..
 
ben silerim ya...dönmem de...zor silerim...akraba ise bahsettiğimiz daha uzun zaman alır sildim demem, ama silerim...hayat o kadar çok şey öğretiyor ki, kimsenin kendi 5 paralık zevki için canımı acıtmasına izin veremem...
dışardakilere gelince...Allah bana onu hissettiriyor, kimine "pamuğu seyrek atılmış" diyorum, kimine "bişey var onda adını koyamadığım" diyorum...hep haklı çıkıyorum...
sonra o asla baştanı haketmeden silinip gidiyor, kendi kendine...izi bile kalmıyor...ne garip hayat...
ilk mesajımda da dedim ya, toplu silim yapacam baştan başlamaksızın...kızım bir doğsun hayırlısıyla, tam temizlik var hayatımda...
 
Laliş beni aradığında çalar sil baştan şarkısı...
Bana onu hatırlatır...
sil baştan onun işidir sanki...
kendim için sil baştana gelince aplam, biraz daha var...
hem öyle böyle silmeyecem bu sefer...tam temizlik yapacam...

Birkaç kişi kaldı sileceğim...:1closedeyes:
Çok büyük öfke dolu olduğum..
Şu saatten sonra ağızları ile kuş tutsalar bile gönlümü asla alamayacak olan kişiler...
Yaralarımı deşerek keyif alanlar ve akan gözyaşlarımı umursamayanlar..:kızgın:
Tek tek sorulacak hesaplar...
Şiir gibi oldu..
Neyse sakin Lale,sinirlenme...şakkıdı
 
ben silip affediyorum..suan uni den arkadaslarimi görsem selam veririm mesela üstünden gecmis 3 yil..sevmiyorum kus kalmayi..biraz safım bu konuda o insanları gördüğümde yumusuyorum eski günleri hatırlıyorum bana yapılanları unutuveriyorum..
 
Beni sakin,anlayışlı ve hep anaç olarak bilirler çevremdekiler...
kindar değilim,küsemem,beceremem çünkü ama son olayımı anlatacağım,
çünkü tam sildim...
ışyerimde bir ablam vardı,artık abla bile demiyorum,
benim için değersiz çünkü...
bekar ve yalnız yaşıyor olduğu için her anlamda yardımcı oldum ona,
yalnızlığıyla başbaşa kalmasın diye...
bir sabah dairede hiçbirşey yokken bana gelişigüzel konuştu ki
asla kimseye izin vermem,bu tarz konuşmalara,şok oldum,
çünkü ortada birşey yok,baktım sınırı aşıyor,sesi yükseliyor,
cevap bile vermedim,çünkü değmez,o gerçek yüzünü gösterdi bana,
ben cevap vermedim ama beni seven arkadaşlarım çok güzel benzettiler sözleriyle...
o gün bugün sildim ve asla yüzüne bile bakmıyorum...
neye üzülüyorum biliyor musunuz?
aynı ekmeği paylaştığım insan bu mu diye,
arkadaşım,dostum dediğim kişi bu mu diye ve acıyorum
onunla dertleştiğim günlere...
işte böyle bazen konduramadığınız insanlardan
bu tarz acımasızlıklar gördüğünüz zaman siliyorsunuz,hem de iz bile bırakmadan...
 
dışardan insanlar olsa arkadaş vs. onlar silinir atılır,ama akraba olunca zorunlu durumlarda istenmesede sil baştan yapılmak zorunda kalınıyor
 
Silmek zor ama gerekli bazen.....Çünkü insan ya affetmeli ya da geride bırakmalı aksi

yorar,yıpratır....ama eğer olayları geride bırakamıyorsak keskin olmadan,yırtmadan,acıtmadan geride

bırakılması gereken kişileri geride bırakmak lazım bence.......
 
iyiki silmisim hepsini..güzel bir şey sil bastan yapmak...belli bir süre sonra iliskilerin seviyesi düşüyor cilki çıkıyor..maalesef biz bayanlar dedikoduyu seviyoruz,eğer en yakın arkadasın bir arkadasinın dedikodusunu yapıyorsa siz emin olun sizinknide ona yapiyordur..bunu bire bir çok defa yasadım o yüzden suan dostum dediğim insanlara bile sırrımı anlatmiyorum..ya erkek arkadasım ya da annem bilir sirlarimi..maalesef bayanlara güvenmiyorum artık..
 
benim de sildiğim insanlar olmuştur hayatta.
yapılan ufacık bir iyiliği de unutmam, kötülüğü de... yanlışlara sabredişim, geç tepki vermem; paylaşılan güzel şeyler hatrına olur. yanlışa devam ediyorlarsa silerim ama, hiç içimde kalmaz. 'onun kaybı', der, hayatıma onsuz devam ederim. :umursamaz:

kişilerin niyetine, karakterlerine bakıyorum daha çok. art niyet sezmezsem daha toleranslı oluyorum onlara, kolay kolay silemem.
 
hayatta güvenimi kazanmak hayatıma herkesi hemen dahil etmek ne kadar zorsa ..
sil başdan demek de zor benim için...ama dediğim zaman dönüşü yok telafisi yok tam siliyorum
izini bile yıllar kaybettirebiliyor...hayatımda iki kez dönüm noktası yaşadım..sil başdan başlamak
bazen diyip herşeyi sıfırladım...pişman değilim olması gerekiyordu oldu...
hayatımda radikal kararlar almak zaman istiyor ..ama bu kararla beraber tüm gemileri yakıyorum.
dönüşü yok..Allah da utandırmasın..
bu aralar sabır aşamasını da geçti gene bişeyler olacak gibi hayırlısı bakalım diyor sabrımı zorlamaya
çalışıyorum...biliyorum silip düzeltmek bana göre değil...
silmek herşeyin bitmesi demek..hayırlısını istiyorum..
 
Beni sakin,anlayışlı ve hep anaç olarak bilirler çevremdekiler...
kindar değilim,küsemem,beceremem çünkü ama son olayımı anlatacağım,
çünkü tam sildim...
İşyerimde bir ablam vardı,artık abla bile demiyorum,
benim için değersiz çünkü...
bekar ve yalnız yaşıyor olduğu için her anlamda yardımcı oldum ona,
yalnızlığıyla başbaşa kalmasın diye...
bir sabah dairede hiçbirşey yokken bana gelişigüzel konuştu ki
asla kimseye izin vermem,bu tarz konuşmalara,şok oldum,
çünkü ortada birşey yok,baktım sınırı aşıyor,sesi yükseliyor,
cevap bile vermedim,çünkü değmez,o gerçek yüzünü gösterdi bana,
ben cevap vermedim ama beni seven arkadaşlarım çok güzel benzettiler sözleriyle...
o gün bugün sildim ve asla yüzüne bile bakmıyorum...
neye üzülüyorum biliyor musunuz?
aynı ekmeği paylaştığım insan bu mu diye,
arkadaşım,dostum dediğim kişi bu mu diye ve acıyorum
onunla dertleştiğim günlere...
işte böyle bazen konduramadığınız insanlardan
bu tarz acımasızlıklar gördüğünüz zaman siliyorsunuz,hem de iz bile bırakmadan...
işte beklemediğin insanlardan böyle davranışlar görünce çok üzülüyor insan. iş yerindeki dostluklara ben hiç güvenmiyorum maalesef
 
Beni sakin,anlayışlı ve hep anaç olarak bilirler çevremdekiler...
kindar değilim,küsemem,beceremem çünkü ama son olayımı anlatacağım,
çünkü tam sildim...
İşyerimde bir ablam vardı,artık abla bile demiyorum,
benim için değersiz çünkü...
bekar ve yalnız yaşıyor olduğu için her anlamda yardımcı oldum ona,
yalnızlığıyla başbaşa kalmasın diye...
bir sabah dairede hiçbirşey yokken bana gelişigüzel konuştu ki
asla kimseye izin vermem,bu tarz konuşmalara,şok oldum,
çünkü ortada birşey yok,baktım sınırı aşıyor,sesi yükseliyor,
cevap bile vermedim,çünkü değmez,o gerçek yüzünü gösterdi bana,
ben cevap vermedim ama beni seven arkadaşlarım çok güzel benzettiler sözleriyle...
o gün bugün sildim ve asla yüzüne bile bakmıyorum...
neye üzülüyorum biliyor musunuz?
aynı ekmeği paylaştığım insan bu mu diye,
arkadaşım,dostum dediğim kişi bu mu diye ve acıyorum
onunla dertleştiğim günlere...
işte böyle bazen konduramadığınız insanlardan
bu tarz acımasızlıklar gördüğünüz zaman siliyorsunuz,hem de iz bile bırakmadan...

şöyle düşünsene birde songül abla..
daha ilerleyseydiniz samimiyetinizi,yarası daha fazla acıtmazmıydı?
kimi insanla böyledir tartışmazsın bile,değmez..sorgulamazsın nedenini niçinini.anında dönersin kıçınıkaydirigubbakcemile3
iyi yapmışsın..salla..
kaydirigubbakcemile5
 
Back
X