Beni sakin,anlayışlı ve hep anaç olarak bilirler çevremdekiler...
kindar değilim,küsemem,beceremem çünkü ama son olayımı anlatacağım,
çünkü tam sildim...
İşyerimde bir ablam vardı,artık abla bile demiyorum,
benim için değersiz çünkü...
bekar ve yalnız yaşıyor olduğu için her anlamda yardımcı oldum ona,
yalnızlığıyla başbaşa kalmasın diye...
bir sabah dairede hiçbirşey yokken bana gelişigüzel konuştu ki
asla kimseye izin vermem,bu tarz konuşmalara,şok oldum,
çünkü ortada birşey yok,baktım sınırı aşıyor,sesi yükseliyor,
cevap bile vermedim,çünkü değmez,o gerçek yüzünü gösterdi bana,
ben cevap vermedim ama beni seven arkadaşlarım çok güzel benzettiler sözleriyle...
o gün bugün sildim ve asla yüzüne bile bakmıyorum...
neye üzülüyorum biliyor musunuz?
aynı ekmeği paylaştığım insan bu mu diye,
arkadaşım,dostum dediğim kişi bu mu diye ve acıyorum
onunla dertleştiğim günlere...
işte böyle bazen konduramadığınız insanlardan
bu tarz acımasızlıklar gördüğünüz zaman siliyorsunuz,hem de iz bile bırakmadan...
