tekrar mrb arkadaşlar.konularımı takip eden arkadaşlar zaten biliyor herşeyi..nişanlımın ailesinin beni istemediğini,annesinin beni ve annemi evinden kovmaktan beter ettiğini,şimdide nisanda olacak düğünümü eylüle ertelediklerini..nişanlımla görüşmeme kararı almıştık ailece ama dün annemi aramış ve izin almış görüşmemiz knusunda..bugün izinliydi görüştük,konuştuk..ama tabii ablamlar çok tepkili nişanlıma..beni annesine ezdirip,düğün ve herşey konusunda taviz verdiği için pasif ve beni sahiplenemeyeceğini düşünüyorlar..haklılarda..bugün nişanlım bize geldi,ablamlar kendisine soğuk ve mesafelilerdi.ancak asıl sorun bende arkadaşlar..bu olaylar beni o kadar yıpratmış o kadar bitirmişki,nişanlımın bugün bazı tavırlarıda bende onu tamamen bitirdi..hiç bişey olmamış gibi,yemeğini yaptım her zamanki gibi,saatlerce oturdu evde..bizimkiler yani ablamlar tabii nişanlımn bu rahatlığına sinir oldular..çünkü o kadar rahatki,sanki onun ailesi tarafından hor görülen,hiçe sayılan,isteenmeyen gelin konumunda olan ben değilim..zaten nişanlıma karşı aşk yoktu,ama onun kalbini,yüreğini sevmiştim ve beni gerçekten sahiplendiğini düşünmüştüm..tüm bu olayların ardından insan biraz mahçup durmazmı??evde oturmayalım dışarı çıkalım bak annem görüşmemize izin verdi ablamlarda salona gelmiyor biz varız diye,dışarı gidelim diyorum yok umrunda bile değil..yaa kızlar herşeyde bir hayır vardır derler yaa,ben tüm bu olaylarda,nişanlımın beni sahiplenemeyeceğini,beni taşımayacağını anladım..çünkü beklentisi,ben eylüle kadar bekleyeyim,bu sürede ailesinin hakaretleri ve beni dışlamasına boyun eğeyim,ama beyimiz izinli günlerinde eve gelsin ona 3-4 çeşit yemeğini yapayım,ablamlar o varken evde rahat hareket edemesin..yaa kızlar bu nasıl iş yaa..umarım anlatabilmişimdir derdimi..çok gerginim kelimeleri toparlayamamış olabilirim bunun için kusura bakmyın