Eski konumu bilenler bilir diye kk klasiği bir cümle ile başlıyorum
Herkeste olmuştur herhalde sinirlerinin yıprandığı dönemler. Bende de var bu durum şu an. Eşime sinirlendim ve kafa dinlemek için ailemin yanına geldim. İlk hafta geldi geçti bile, kaldı bir haftam. Bu süre içinde olayları düşünmeyeceğimi, eğleneceğimi falan düşünüyordum ama öyle olmadı. Eğleniyor muyum, geziyor muyum evet ama sürekli sırtımda bir yükle...Ne yapsam, ne olsa sinirim geçmiyor.
İlk günlerde açıklayıcı uzun bir mail yazdı, zerre umrumda olmadı. Arada bir konuşuyor, bir şeyler yazıyor ama yine önemsemiyorum. Sanki yalan söylüyor gibi ne inanasım geliyor ne de yüz veresim. Aynı şeyleri yaşasın, benim gibi yyalnızlıktan kafayı yesin istiyorum. Elime ggeçse bir kaşık suda boğabilirim. Ne özlem ne sevgi hiç bir şey hissetmiyorum tek hissettiğim öfke!
Bazen diyorum adam özür dilemiş, dikkatli olurum demiş daha ne yapabilir? Tamam diyorum göreceğiz... Sorularına cevap veriyorum ama bir yerden sonra yine duramayıp laf sokmaya başlıyorum.
Bugğn misal aynı şey oldu, burada yağmur var orada nasıl dedi güzel dedim. Kuşların nasıl olduğunu anlattı, fırtınanın ailesinin yazlıktaki etkisini falan anlattı hepsine hmmm, iyi, olur öyle gibi cevaplar verdikten sonra sorduğu başka bir şeye "hiç bir şey olmamış gibi iş güç anlatma bana git konuş patronuna" dedim.
Bu sinir harbini nasıl atarım bilmiyorum. Akrabalarla görüşüyoruz, kardeşlerimle film-dizi izliyor fazlaca gülüyoruz. Hava güzel oluca dışarıdayız yeterice kafa dağıtacak şeyler yapıyorum ama olmuyor. Kardeşim bile "yeter çektirdin, olay neyse ne bence yeter" diyor. Bir şey söylemese kendi kendime sinir yapıyorum hala önemsemiyor diye, söylese rahat bıraksın beni istiyorum ya da gereksiz konular konuşmasın istiyorum
Anlamamak değil o işine geldiği gibi davranmak.Anlamadığını biliyorum sorduğu sorulardan bu da beni daha da sinirleniyorum.
Ona göre olaylara iyi tarafından baksaymışım...zaten baktığım için bunlar oldu. Yoksa ne ev alınırdı ne altınları izinsiz bozdurabilip motor alırdı ne de erkenden evlenirdik...Bunları anlaması zor, ona göre kendisi perde astığı diğer erkekler asmadığı için süper erkek, çamaşır astığı için bulunmaz hint kumaşı.
Canım çocuk düşünmüyorum zaten biliyorsun, şimdi tamamen sildim kafamdan.yeni gördüm konunun canım, peki neden bu kadar öfke, Detayları biliyorum zaten o yüzden bu kadar net soruyorum ya niye geçmiyor öfken, adam pişman, özür dilemiş, haa değişir mi bundan sonra sanmıyorum eğer değişecekse bile bu uzun zaman gerektirecektir ailesine çok bağlı çünkü...
Sana en önemli tavsiyem canım henüz zaten yeni evlisiniz kafanda bazı şeyler iyice oturmadan çocuk düşünme bence...
Canım konunun çok büyük bir kısmını okudum. Bir yerden sonra dayanadım, sen nasıl dayandın anlamadım. Rahmetli dedem bir kız kendini ne kadar pahalı satarsa, ne kadar diretirse o kadar iyi olur sonrası derdi. Meğer ne haklıymış. Bu kadar taviz kimseye verilmez kusura bakma. Onlara her evet demende onların gözündeki değerin daha da düşmüştür, emin ol. Lafta öyle olmaz ama davranışlarından pay biç.Evim gibi hissetmiyorum çünkü, bana ait değil gibi. Onlar başka yerde kutlamaz bana sorulmuyor bile. Yazın görümcem gelip doğum gününü bizim evde kutladı. Kayınvalide falan herkes ayarlanmış ben sadece uyuyorum. Beni de aramıyor eşimi arayıp Koalina bir şey yapmasın ben yaparım diyor.Biz daha 2.5 aylık evliyiz...
Canım çocuk düşünmüyorum zaten biliyorsun, şimdi tamamen sildim kafamdan.
Hep özür diliyor ve hep lütufmuş gibi ben özür diledim ya sen ne yaptın diyor. Yaşanacakları az çok bilyorum o yüzden inanmıyor ve kızıyorum. Konuştukça daha çok geriyor beni çünkü beni hala anlamış değil. Aynı meselelerden daha yeni evliyken kavga ettik, yaz boyu uğraştık. Bu konudam kaçıncı kavgamız anlasa anlardı diyorum ama hala aynı şeyler. Kısır döngüye girmiş gibi sıkılıyorum...
Çöpe atılan paraymış. Neden çöpe atılsın yahu. Şimdi bildiğin çıkma suntada yatıyorum, altta takozlar. Bu mu benim hakkım? Benim hayallerim 2 bin liralık baza etmiyor demek ki. Başka açıklaması yok.
Canım anlıyorum yılmışsın ama sen kendini o evden soyutlayarak sorunları çözemezsin. Sen dışa açıldıkça içeridekiler daha da kemikleşir herşeyi daha da hak görürler kendilerine daha da zorlaşabilir hayat. Sözünde evinde sahibi sen ol. Sen bir yerden başlamadıkça bu böyle sürer hatta daha da çekilmez hale gelebilir. Yalıtımsa yalıtım, boyaysa boya yavaş yavaş da olsa el at olaya, yaptır yatak odanı evini. Diğer aile de kiraya çıkabilir artık 15 ay olmuş madem. Hem dışarıda sosyalleş moral topla, hem de evinde sazı sözü ele al.Ailesi 1 senelik kirayı bize verdi ama artık 15. Ay oldu. Hala kira alıyorlar haliyle... Maddi bir kayıpları yok hatta kara geçmi durumdalar...Ben kendi işime bakacağım, hayatım kocamdan ailesinden ibaret değil sonuçta. Başka şeylerle daha mutlu olabilirim ve onlara yönelmeyi düşünüyorum. Hiç valla, kas kas nereye kadar...
Şu an içimden gelmiyor biliyor musun? Zaten o oda küf içinde. Bir senelik bina ama yalıtıö boya vs yapılacak her yer rezalet... İstemiyorum hiç bir şey. Ben kendimi ev dışında da mutlu ederim.
O konuşmaz bugüne kadar ki tutumlarına bakarak, koalina konuşabilir ne var ki bunda,kendi evi hakkı. Kavga ya da gerginlik şeklinde değil, güzel,samimi , doğal bir ifade ve dille anlatacak. Utanıp sıkılacak bir şey yapmıyor sonuçta onlarda durumun farkında ve bu güne kadar atmaları gereken adımı atmamışlar.Bence odayla alakalı konusmayı esı yapmalı. sankı once kendı fıkrıymıs gıbı aılesıne soylemelı. yanı koalına bu saatten sonrabunca fedakarlıktan sonra ıyıyken kotu olmasın, ben oda alacagım bu odaya fılan dıye dırek kendı konulara dan dun gırmesın
hanı gırmezde
ben genede soylıyım dedım
Yine yan çizmeler sıkıya gelince...Pek bir şey değişecceeeğiini zannetmem.
iki gün canım cicim dediktten sonra "anlaşıldı kk seni doldurmuş boşatacak" diyerek engelledi.
Açıkçası şu an ne yapsa olmayacağını biliyor benim geri dönüşüm çok zor oluyor. Belki ilk söylememde yapsaydı olurdu ama bu konu defalarca konuşulup bu raddeye geldikten sonra yapacaağı şeyi de çöpe atarım. Ben nasıl sabırla beklediysem bekleyecek o da...
Öyle o. En ufak sorunda tek dediği "keşke ölsem, sabahaa çıkamasam" vs. Bir ben malım şu hayatta kendimi dış kapının mandalı yerine koydurup canımın sıkılmasına dahi hakkım yok.Yine yan çizmeler sıkıya gelince...
O konuşmaz bugüne kadar ki tutumlarına bakarak, koalina konuşabilir ne var ki bunda,kendi evi hakkı. Kavga ya da gerginlik şeklinde değil, güzel,samimi , doğal bir ifade ve dille anlatacak. Utanıp sıkılacak bir şey yapmıyor sonuçta onlarda durumun farkında ve bu güne kadar atmaları gereken adımı atmamışlar.
Öyle o. En ufak sorunda tek dediği "keşke ölsem, sabahaa çıkamasam" vs. Bir ben malım şu hayatta kendimi dış kapının mandalı yerine koydurup canımın sıkılmasına dahi hakkım yok.
Onlar kendi içinde konuşmuşlardır. Sonuçta kimseyi tanımıyorum hepsi kendi sülalesi. Bana bir şey söyleyeen, soran olmadı.He ya valla, geç bile kalmışlar. Hepsini geçtim herşeyi geçtim de insanın yatak odası ya... Hayır eve gelen onca misafir de hiç sormamış mı nerde yatıyor bu kız diye?
İnanmıyorum zaten samimi söylediğine. Kavgamızın bbirinde aman keşke ölsem diyip koşa koşa annesini aramıştı. Bir diğerinde şu arabaların altında ezilsem diyip annessinin yanına koşmuştu beni sokakta bırakıp. Şimdi de değişeceğini söylüyor. He canım he...Eşim de kolaya kaçıp böyle diyince verdiğim cevap hemen hazırdır. "Kredi taksitleri bitmeden öl de bari, bankadan para alayım bir işe yarasın" Sonra gözler aynen böyle olurArdından kahkaha patlatırım, o zaman dirin işe yarasın diye Elbette eşimin başına bir iş gelsin istemem ama gereksiz duygu sömürüsü yapmasından nefret ediyorum.
İnanmıyorum zaten samimi söylediğine. Kavgamızın bbirinde aman keşke ölsem diyip koşa koşa annesini aramıştı. Bir diğerinde şu arabaların altında ezilsem diyip annessinin yanına koşmuştu beni sokakta bırakıp. Şimdi de değişeceğini söylüyor. He canım he...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?