en sevmediğim şey işte laf sokma, imalar. neyse söyle arkadaşım derdini. Görüşmeyiz olur biter kimse kimseye katlanmak, kabullenemediği huyları alttan almak zorunda değil ki![]()
hendicim ah dediğin gibi görüşmemek mümkün olsa bütün içini döksün hayatımdan cıksın gitsin ama zorla giriyo hayatımdan cıkarmak ıstesem de.bi de ben kötü oluyorum.lafı sokuyolar,yapıcakları terbiyesizliği görmemişliği yapıyolar.sonra biz gidip gelmeyince uzak durunca da kendileri eşimi arayıp,sizi özledik size gelicez diyolar ve gelip eşime bir yalakalık ,onu da geçtim beni sevmediklerini biliyorum yaşananlardan,ama eşimin yanında bi de bana neden canın sıkkın kızım sen bızım kızımızsın üzülüyoruz sizi böyle görünce diyip güya ilgili görünüp ,eşimin gözünde onlar bana samimi içten ama ben soğuk ve art niyetli oluyorum.bu da beni kahrediyo.eşimi kaybetmemek için rahat bırakmazlar benımkıler.eşimi de para için seviyolar ve çok açık belli o kadar üzücü ki aslında eşimi düşürdükleri durum...ama napcan eşinle evlenince malesef ailesiyle de evleniyosun resmen.rahat bırakmıyolar.zaten farkındaysan genelde hep erkeklerın aileleri bırakmıyo oğlanlarını.dertleri oğlanlarını gelinlere kaptırmamak tam anlamıyla bence.ama kızların aileleri öyle olmuyo.aman kızımın geçimi iyi olsun diye karısmazlar,tatsızlık olmasın ısterler.zaten hep demişimdir kaynana-damat kavgası ya da kayınpeder-damat kavgası die bi kavram yok gelin-kaynana davası var hep.burdan da erkeklerın anasının gercekten gelinleri hazmedemediğini düşünüyorum.(mutlaka böyle olmayanlarda vardır.kimse üzerine alınmasın ben sadece etrafımda ve kendımde olanı yazdım.)