- 23 Kasım 2019
- 1.124
- 1.699
- 83
Merhabalar herkese,
Kısaca özet geçeyim. Nişanlıyım 4 ay sonra düğünüm var.
Çalıştığım yerden izin alıp memlekete geldim, sürekli iş güç beni bekliyor tahmin edersiniz ki. Ve ben uzakta olmama rağmen bu süreçte çok yoruldum çünkü nişanlım yalnız kaldı yalnız kaldıkça hıncını benden çıkardı. Ben de uzaktan çalışmak zorundayım işim orada. Haftasonları geldiğimde tüm gün yola gidiyor maddi olaraksa kulfetli. Ve ailesinden destek yok. Bizim adetlerimizde damat pek bir şey yapmaz, maddi boyutunu kayınbaba kayınvalide halleder. Ama nişanlımın anne babası kendisini saf gibi yapıp kenara çekiyor(aynen baya saflar(!)) Nişanlım maddi manevi yapayalnız kaldı. Ben de bu yüzden üzerime düşmeyen şeyleri de yapmaya ve maddi olarak mahvolmaya başladım uzakta 8bin tl kira veriyorum ben. Baban ne yapıyor diyorum 'ben ev araba alırken destek oldu' diyor. Senin takılarını aldı diyor. Adamla kadın hiç yıpranmıyor her şeyi nişanlım ailem ve ben düşünüyoruz. Kadına bir şey demiyorum öz değil ama kayınbaba beni kızdırıyor. Resmen ortada yoklar. Uzaktayım elimden bir şey de gelmiyor ve nişanlımla birbirimizden soğuyoruz artık. Ona da hak veriyorum bazen ona da sinirleniyorum. Memleketimiz aynı ve benim ailem geleneklerimizi önemsiyor, nişanlım da 21.yyda ne adeti dese de yapıyor. Bu devirde aile destek olmak zorunda değil, kendimiz yaparız diyemiyorum çünkü benim ailemin desteğine ihtiyacımız var. Ve ailem gelenekçi ben arada kalıyorum mutlu değilim hep iş güç nişanlı şımarıklığı bile yapamıyorum sevgi boyutunu çoktan geçtik. Şimdi benim gelin bohçam için bir şeyler alacak, kullandığım şeyleri alamazmis ucuz alacakmış çünkü durumu yokmuş. Benim için sorun değil ama ailem bu ne ya diye sinirlenecek. Ki benim ailem de durumunu biliyorlar bu yüzden çoğu şeyin üstünü örttüler. Artık ailem de sinirlenmeye başladı. Şimdi bayram geliyor ve ne kayınbabanın ne de kayınvalidenin yüzüne bakasım var, ailemin onlarla konuşma vakti geldi de geçiyor sanırım.
Kısaca özet geçeyim. Nişanlıyım 4 ay sonra düğünüm var.
Çalıştığım yerden izin alıp memlekete geldim, sürekli iş güç beni bekliyor tahmin edersiniz ki. Ve ben uzakta olmama rağmen bu süreçte çok yoruldum çünkü nişanlım yalnız kaldı yalnız kaldıkça hıncını benden çıkardı. Ben de uzaktan çalışmak zorundayım işim orada. Haftasonları geldiğimde tüm gün yola gidiyor maddi olaraksa kulfetli. Ve ailesinden destek yok. Bizim adetlerimizde damat pek bir şey yapmaz, maddi boyutunu kayınbaba kayınvalide halleder. Ama nişanlımın anne babası kendisini saf gibi yapıp kenara çekiyor(aynen baya saflar(!)) Nişanlım maddi manevi yapayalnız kaldı. Ben de bu yüzden üzerime düşmeyen şeyleri de yapmaya ve maddi olarak mahvolmaya başladım uzakta 8bin tl kira veriyorum ben. Baban ne yapıyor diyorum 'ben ev araba alırken destek oldu' diyor. Senin takılarını aldı diyor. Adamla kadın hiç yıpranmıyor her şeyi nişanlım ailem ve ben düşünüyoruz. Kadına bir şey demiyorum öz değil ama kayınbaba beni kızdırıyor. Resmen ortada yoklar. Uzaktayım elimden bir şey de gelmiyor ve nişanlımla birbirimizden soğuyoruz artık. Ona da hak veriyorum bazen ona da sinirleniyorum. Memleketimiz aynı ve benim ailem geleneklerimizi önemsiyor, nişanlım da 21.yyda ne adeti dese de yapıyor. Bu devirde aile destek olmak zorunda değil, kendimiz yaparız diyemiyorum çünkü benim ailemin desteğine ihtiyacımız var. Ve ailem gelenekçi ben arada kalıyorum mutlu değilim hep iş güç nişanlı şımarıklığı bile yapamıyorum sevgi boyutunu çoktan geçtik. Şimdi benim gelin bohçam için bir şeyler alacak, kullandığım şeyleri alamazmis ucuz alacakmış çünkü durumu yokmuş. Benim için sorun değil ama ailem bu ne ya diye sinirlenecek. Ki benim ailem de durumunu biliyorlar bu yüzden çoğu şeyin üstünü örttüler. Artık ailem de sinirlenmeye başladı. Şimdi bayram geliyor ve ne kayınbabanın ne de kayınvalidenin yüzüne bakasım var, ailemin onlarla konuşma vakti geldi de geçiyor sanırım.