ben de senin gibiyim sanırım...fakat seninki dönemsel anladığım kadarıyla benim durum artık resmen flörtçülük...bu durumumu ilk farkettiğimde -o dönem evliydim- tatminsizliğime bağlamıştım(ex-eşimin farklı bir durumu vardı,çok açamayacağım) devam eden süreçte "eee ilk tanıdığım adamla gittim küçücük yaşta evlendim,kurtulur kurtumazda haliyle erkeklere bakıyorum" diye kendimi yatıştırdım. ama artık anladım ki ben bildiğin flörtçüyüm, seviyorum yani hoş adamları ve onlardan ilgi görmeyi...
elbette ucuz, yapay, başkalarında gördüğümde yüzümü buruşturduğum ritüeller değil ama hoş, zarif, entellektüel bir adamla karşılaşayım(ki zevkim böyledir) hemen edebiyattan, eleştirel kültürden, konjoktürden; aman işte erkeklerin kadınlarda duymaya alışık olmadığı muhabbet mevzularından ilgisini ve merakını kilitleyip beni daha fazla tanımak için çaba sarfetmesini sağlamak hoşuma gidiyor...
ha iş daha ciddi düzlemlere intikal ediyorsa çekiyorum kendimi ama müthiş ego yapıyorum falan filan.
açık konuşmak gerekirse engelleyemediğim bu huyum yüzünden şimdiye kadar bir zarar görmedim, kontrol bende ve karar verici de benim(kadın olmanın en sevdiğim yanı bu) ama bütün bu anlattıklarım etik mi; hayır değil!!! vicdanen kendimi iyi hissediyor muyum; hayır asla!!!
yani; sanırım bir uzmanla görüşmem lazım bu işi---senin ki de böyle kronik bir hal aldıysa bence git
sevgilerimle
NOT: AKREP BURCUYUM
ama çapkın ve flörtçü erkeklerden etkilenmemek için yapılmak zorunda :)))
(( :sinifsinif:
