10 yıllık evliyim. Kamu sektöründe çalışıyorum. Eşim özel sektörde çalışıyor. Okula giden bir oğlum var. Kayınvalidemle çok yakın oturuyoruz. Oğluma o bakıyor. Eşim bundan 3-4 yıl önce gıda sektöründe bir dükkan açtı. Biraz ben kredi çektim, biraz da kendisi çekti. Sonra işler yürümedi, baya bir maddi sıkıntıya girdik. Benim maaşım hep gitti zaten borçlara, kayınvalidem den normalda maddi anlamda hiç bir şey görmedim, düğünümde de evliliğimde de...Sadece eşim dükkan açarken biraz eşime yardım etti, battığı dönemde de yardım etti. Ama ne kadar verdi, nasıl verdi bilmiyorum. Ama benim maaşım hep gitti, bunu iyi biliyorum. Sonra şehir değiştirdik, ben yeni şehire tayın oldum, eşim tekrar işe girdi burada, biçok iş değiştirdi, şu an iyi gidiyor çok şükür. Şehir değiştirdikten sonra kendimizi toparlayıncaya kadar kaynanamın yanında oturduk, ama sığıntı gibi hissettim hep kendimi, Çok sıkı, çok cimri, Allah'ım o günleri bir daha yaşatmasın. beni borçlarla başbaşa bırakıp iyi işi olan oğluna yakyaşık 2,5 yıldır para gönderiyor. Aile içinde şu sıkıntı oldu, büyük oğlu dedi ki annesine, sen oğluna veriyorsun, bana vermiyorsun, ona para verdin dedi. Eşimin borçlarını benden iyi kimse bilmez, dünya bir kredilere, kredi kartlarına bulaştım, eşim iş bulduysa ödedi, ödedik, bulamadıysa borçlar üzerime kakalandı. sonra yaklaşık 2,5 yıldır işi gücü sağlam oğluna para gönderiyor her ay, O ara hem borçları ödeyip hem de para biriktirip şu anki oturduğu evi aldım birkaç ay önce, yakın ev aldım, oğluma baktığı için. Ama şunu içimden atamıyorum, o barçların sıkıntıların içinde bir Allah'ın kulu demedi ki, bu kadının ne günahı, suçu var, tek başına kalakaldı. Şu an eşim işten çıksa, kimse demez ki siz nasıl geçiniyorsunuz diye, Sonra da kendime diyorum ki, üzülme, boş ver, oğluna bakıyor diyorum, siz olsanız sinirlenmez misiniz?