İşin ilginç yanı ben hergün halini hatrını sorar herşeyi ile ilgilenir iyi davranırım ama o erkek kardeşimi aradığında bile beni niye rahatsız ediyorsun diye fırçalar kötü davranır buna rağmen yine o benden daha değerli buna anlam veremiyorum
İşin ilginç yanı ben hergün halini hatrını sorar herşeyi ile ilgilenir iyi davranırım ama o erkek kardeşimi aradığında bile beni niye rahatsız ediyorsun diye fırçalar kötü davranır buna rağmen yine o benden daha değerli buna anlam veremiyorumBazı anneler ruhta yara bırakmaktan başka işe yaramaz ne yazıkki... Annenizin psikolojisi de normal değil. Kendi içindeki değersizlik duygusunu çocuğunu eleştirip aşağılayarak küfrederek bastırır bazı anneler. Bir de erkek evlat ayrımı yapıyor anladığım kadarıyla
Nankör olana ne yapsanız yaranamazsınız. Aile bile olsa sınır koyulmalı her zaman. Anneniz nasıl davranıyorsa siz de öyle davranın, yüz vermeyin, iyi niyetinizi suistimal etmesinler, kendinizi kullandırmayın.İşin ilginç yanı ben hergün halini hatrını sorar herşeyi ile ilgilenir iyi davranırım ama o erkek kardeşimi aradığında bile beni niye rahatsız ediyorsun diye fırçalar kötü davranır buna rağmen yine o benden daha değerli buna anlam veremiyorum
Ben de anneyim. Bir kızım bir oğlum var.İşin ilginç yanı hergün arıyor soruyor ve sürekli benim için ağlıyor yani annelik duygusu sıfır diyemem ama oğlu ile benim aramda kalınca direk beni gözden çıkarıyor.
Erkek kardeşim altında arabası kirasını verdiği bir evi vede devlette kadrolu bir maaşı vardı ama yinede bizim olduğumuz eve gelip duruyordu. Annemin en azından şunu söylemesini bekledim oğlum git bi süre gelme demesini ama o kız çocuğu olduğum gidecek yerimin olmadığını cebimde param olmadığını bile bile evden kovdu.. sonra giderken de dur demedi ama peşimden çok ağladı anlam veremiyorum bilmiyorum.Ben de anneyim. Bir kızım bir oğlum var.
Ben serseri oğlum için kızımı sokağa atıyorsam, hiç kusura bakmayın ama kızım için annelik güdülerim yok demektir. Annenizin ağlaması başka şeylerden. Kızını sokağa atan kadına anne de denmez.
Donup kalmanıza hiç gerek yok. Bu kadar olay belki de güçlenmeniz gerektiği içindir. Kurban psikolojisinden çıkın artık. Bizler dünyaya tek geliyoruz, tek olarak da gidicez. O kadar güçlü varlıklarız ki, artık acılarınıza tutunmayı bırakın. Ayrıca sizi evden kovan annenizin telefonunu da bir süre açmayın.
Çalışmak en iyi ilaçtır. Çalışın, hayatınızı kurun hem bu arada belki hayatınıza da her şeyi paylaşabileceğiniz biri girer. Darbe yedim diye ağlamaktan size sunulacak hiçbir şeyi görmüyorsunuz. Kendinize daha fazla haksızlık etmeyin isterseniz.
Elleme ağlasın daha çok ağlar. Neden telefonunu açıyorsun hatasını anlayana kadar en azından bir süre haber alamasın senden. Belki aklı başına gelir. Görüşme. Bu kadar haksızlık yapmış. Evden atmış. Hala görüşüyor musun. Bırak azıcık vicdanı varsa zaten adım atar. Yoksa da konuşma ne faydası var annelik bu değilErkek kardeşim altında arabası kirasını verdiği bir evi vede devlette kadrolu bir maaşı vardı ama yinede bizim olduğumuz eve gelip duruyordu. Annemin en azından şunu söylemesini bekledim oğlum git bi süre gelme demesini ama o kız çocuğu olduğum gidecek yerimin olmadığını cebimde param olmadığını bile bile evden kovdu.. sonra giderken de dur demedi ama peşimden çok ağladı anlam veremiyorum bilmiyorum.
Ne yapıyorsun şuan yalnız mı yaşıyorsun ? Evlensem diyorum ama hayatıma aldığım erkeklerde aynı erkek kardeşimi görüyorum ettikleri hakaretler bile aynı. Evlilikten de korkuyorum.Merhaba canım inan ki çok benzeri şeyleri yaşadım ben de kimsesizim..Kimsesizlik kadar zor bir sey yok hayatın her alanına yansıyor çalışma hayatı meselâ..Bir dönem sırf bu yüzden çalısamadım fobi oluştu bir çeşitçünkü dışarda basıma bi iş gelse beni koruyacak kimsem yok dedim. Şimdi biraz bu psikolojiyi aşmaya çalıştım. Hayat zor be canım...Ama bazı örneklere baktım zorluk çeken insanların nasıl toparlandığına şunu fark ettim hayat=iş+ayrı ev gerçekten bir işin ayrı bir eve çıkman yeterli oluyor hayatını toparlamak için. Ben de bir süre işsizdim okuduğum bölümde iş yoktu şuanda hasta olduğum için çalışamıyorum ama bir ara kurslara gittim meslek edinmeye çalıştım iyileşince işe de gireceğim inşaallah. Sana tavsiyem canım ilk önce kendini garantiye alabileceğin bir meslek edin aşçılık vs olur ne olursa...Ya da çalışabileceğin sektörlere yönel satış danışmanlığı vs. Yani anahtar iş edinmek işin, paran olduğunda hayatını kurabiliyorsun...
Baba evindeyim aynı senin durumundayım canım yetim maaşı ile kredilerle idare ediyorum hastayım bayadır. Sakın canım kendi ayaklarının üstünde durmadan evlenme. Önce kendini garantiye al, dediğim gibi meslek edin sektör belirle aşçılık,pastacılık yada hastanelerde sekreterlik gibi şeylere bak en olmadı bime,a101e girmeye çalış. Kendini paranı kazan bak nasıl toparlancaksın inşaallah Allah yardımcın olsun bana da dua et iyileşeyim hayırlı bi işe gireyimNe yapıyorsun şuan yalnız mı yaşıyorsun ? Evlensem diyorum ama hayatıma aldığım erkeklerde aynı erkek kardeşimi görüyorum ettikleri hakaretler bile aynı. Evlilikten de korkuyorum.
Evden neden ayrılıyorsunuz orası sizin de eviniz. Anneniz sizi görmek istemiyorsa çok sevdiği oğlunun yanına gidebilir. Bu konuda gardınızı alıp indirmeneniz kendinizi savunmaniz lazımdı. Bence geri dönün eve, kardeşinizin uzaklastirmasi var nasıl olsa. Bir iş bulup maddi durumu biraz duzeltince düzgün bir 1+1 falan bulursunuz ama bu süreçte güçlü olduğunuzu, ikisine de pabuç bırakmayacaginizi göstermiş olursunuz.Merhaba 36 yaşındayım. Hiç evlenmedim. Ailemle yaşıyordum ancak babamı kaybettikten sonra miras hakkım gasp edildi ve erkek kardeşim babamdan kalma evi satıp hakkımı vermeyip 2 milyon parayı kumarda batırdı ve 300 bin değerindeki arabalar için imza vermiyorum diye de namusuma laf söyleyerek küfürler ederek üzerime saldırdı. Bende uzaklaştırma aldırıp evden def ettim ancak annem o bu eve giremiyorsa sende eşyalarını topla bu evden defol git diyerek beni kovdu bende eşyalarımı toplayıp evi terk ettim. Ailemden gelen o darbeden sonra ozamanlar yeni ayrıldığım sevdiğim bir adam vardı ona yazıp yardım istemiştim beni ilgilendirmiyor kardeşim beni rahatsız etme diye cevap verdi. Böylece sevdiğim adamdan da darbe yedim. Şimdi bir öğrenci apartında yalnız kalıyorum ilk yerleştiğimde duşa girecekken düşme tehlikesi yaşadım ve burda düşüp ölsem beni kim bulacak diye düşünmeye başladım. 2 gün teli açmasam merak edip kapıma dayanacak kimsem olmadığı için büyük ihtimal 10 gün sonra apart ceset kokusuna boğulduğunda birilerinin haberi olur diye düşündüm. Ölmek istiyorum ama babamın benim iyi bir hayatım olsun diye verdiği emekleri intihar edip çöpe atmak istemiyorum yaşamak istiyorum ama yaşamak için de bir sebep bulamıyorum. Bir işim de yok sürekli göçebe hayatı yaşıyorum tüm hayatımı bir valize sığdırıp ne ile karşılacağımı bilmeden çoğu zaman yatılı işte çalışıyorum. Şuan işsizim. Nezaman bir işe girsem ailemle ilgili soru sorulduğunda donup kalıyorum insanlar bir sorun olduğunu anlıyor anlattığım zamanda bir süre sonra en ufak anlaşmazlıkta silah olarak kullanıyolar. O yüzden bazen ailemle kimle yaşadığımla ilgili sorulara normal tablo çizebilmek için yalanlar söylediğim de oluyor ama ne yapsam o kimsesizlik garibanlık duygusu üstüme öyle bir yapıştı ki atamıyorum kimseye bişey anlatmasam bile hep boynu büyük duruyorum. Siz olsanız yerimde ne için ve nasıl yaşardınız?
Yahu neden hakkınız olan yetim maaşını kredi çekip annenize veriyorsunuz? Sanki kıymet mi bilecekler? Hadi evden ayrıldınız tamam, bence de bu yaştan sonra ayrı evlerde yaşamanız sizin ruh sağlığınız için daha iyi olur ama maaşı neden geri veriyorsunuz? O sizin babadan kalma en doğal hakkınız, devlet tarafından verilmiş. Anneniz veya kardeşiniz lütfedip size vermemiş. Gerçekten çok gereksiz bir gurur bu. Sizin o verdiğiniz parayı anneniz gidip kardeşinizin kumar borcu ödemesi için verirse şaşırmayın. İnşallah arabayı da onlara bırakmamışsınızdır...1 hafta boyunca odama gelip gelip saldırdı o şikayeti geri alacaksın diye alamam dedim kovdu. Evin tapusu benim üstüme s... git dedi. Gururum okadar kırıldı ki babamdan aldığım yetim maaşlarını hesapladım kredi çekip nekadar aldıysam hepsini annemin hesabına yollayıp evden öyle ayrıldım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?