vala ben oğluma bişe aldığım zaaman kendi çocukluğumdan intikam almış gibi olurum.. hiç çocukluğnu yaşayamamış biri olarak.. ama yinede öle marka murka bilmem ne yapmam fakat şımarmasın diede kimsenn eline baktıramam şimdi zaman deişti herşey herkes deişti.. eskiden benm oyuncağım fazla giysim abur cuburum yoktu belki ama çevremdeki hiç bi çocuğun yoktu oysa şimdi en fakir ailenn çocuğu bile benm çocukluğum çok ust duzeyde herşeyi var.. haliyle zamanın şartlarının getirdiği bi alışveriş vs vs oluo...
Canım ya kıyamam,öylelerini öğretmen yapmamak lazım
En azından o zaman salatalıklar kokuyormuş,şimdikiler onun kokusunu bile bilmiyolardır.
Muz ,çilek olayını okuyunca aklıma geldi,ben 6 yaşıma kadar muzu sadece çizgi filmlerde olur sanıyordum:sm_confused: bakkalda görmüştüm ilk defa ,yaşadığım şoku anlatamam:1shok:
Şimdi de en sevdiğim meyvelerden biridir muz
:roflol:
evt işte inş dengede tutabiliozdur..rabbim herkese bunu nasip etsin... :1hug:
evet yaa bir de o var, bi yere kadar engelleyebileceğiz belki de, mesela biraz önce cep telefonu örneği vermiştim, diyecek ki yok ben bundan istemiyorum o telefondan istiorum şunun şu özelliği var arkadaşlarımda bu var, çocuk da haklı kendince, ama buna başka bi şekilde çare bulunmalı, yasaklamak da kar etmez kanımca, bence ilk doğduğu andan itibaren bunları bilincine işlemeliyiz, ya mesela şöyle, çocukken annem gündeliğe giderdi, hiç bi zaman utanmadı m bundan, türk filmlerinde de hani olur ya kadınlar gündeliğe gider, ne bilim evin erkeği ters gözle bakar, yada onu fakir diye dışlarlar, o gündelikçi kadının çocuğu olur zengin çevresine ilgi duyar falan, hiç öyle düşünmedim ben, annemle hep gurur duydum, yapabileceğinin en iyisini yaptı bizim için, liseye giderken okullaın başladığı ilk gün yeni öğretmenlerle tanışılırdı, o zaman öğrenciler olarak biz de kendimizi tek tek tanıtırdık, şu kadar kardeşiz annem şurda babam burda çalışıyo diye, hiç bi zaman söylemekten çekinmedim utanmadım, bu şekilde davrandığım için kendimle ve bizi bu günlere getirdiği için de annemle babamla gurur duyuyorum, anlatmakistediğim kendimi övmek değli yanlış anlaşılmasın, çocuklarımıza bunu aşılayabilmek, inşallah başarırız ne diyeyim işimiz çok zor
yaa yok aslında öğretmenime de kızmıyorum, hatta ilkokulu bitirdiğim gün hüngür hgüngür ağlamıştım ben öğretmenimden ayrılamam diye, annemlerle bazen bu konunu bahsi geçtiğinde gülüşürüz kaydirigubbakcemile3ne kadar bazı konularda hata yaptığını düşünsem de mükemmel bi öğretmendi, evet haklısın artık salatalıklar eskisi gibi kokmuyo, o hazzı alabilmek için badem salatalık alıyom her seferinde vallaha kaydirigubbakcemile3 bi de ilk evlendiğim zamanlarda hırsmı alıyodum bilmiyorum yemeyeceksem de eve mutlaka muz çilek salatalık ne bilim işte bi sürü meyve sebze alıp dolduruyodum, şimdi yavaş yavaş bu hırsım kayboldu artık ne gerekliyse onu alıyorum çok önemsemiyorum artık, çocuklarımıza bunu yaşatmak da kötü, fazlasını vermek de, ikisinin ortasını bulmak lazım, çok önceleri tvde hülya avşarın bi konuşmasını izlemiştim, kızına herşeyi çok fazla yaşatmadığını falna anlatıyodu, ne kadar doğru bilmiyorum ama bayramdan bayraam özel kıyafet alırmış, aslında öylesi de bi bakıma mantıklı, ay biz arefe günü glecek de bize bayramlık alıncak diye kıpır kıpır heyecananırdık, o kıyafetleri giyer evde dolaşırdık, annem kızardı kirletceksiniz diye, buruşmasın diye oturmazdım bile kaydirigubbakcemile3 bu hazzı evlatlarımıza da yaşatmamız lazım, mutlaka ki kıyafetini vs eksik etmeyecez ama, aldığımız kıyafetler sıradan olmalı bence, o anki moda şuymuş aman hemen şunu alayım dememeliyiz, gerçekten çok istediği bi kıyafet varsa onu bayramda almalıyız meesela, ki bunun hazzını yaşasın
Cep telefonu örneğini okuyunca hep hayal ettiğim çocuk yetiştirme biçimi aklıma geldi ki şuanda hayal gibi görünüyor.Kıyı kasabalaraından birinde özellikle Ege'de,kocaman bahçeli bir evde çocuklarımlar ilgilenmek,küçük kentlerde çocukların bu hırsları olmuyor ve yaşam biçimleri çok hoşuma gidiyor.En basitinden çocuk çocukluğunu biliyor ve yaşıyor,onu gördüm bunu gördüm ben de isterim demiyor çünkü başkalarında da yok.
Kızlar yanlışım varsa düzeltin,çok kesin dille belirttim ama tatillerde gördüğüm kadarıyla yazdım ki muhtemelen öyledir.
Yani maddi durumuma denk bir okula göndermek isterim İstanbul'da da,çünkü ben lisede çok zenginlerin olduğu bir okuldaydım ,bize ise yol parasından fazlası verilmezdi.İnanın ki aklım kalırdı çok şeyde.Her tenefüs kantine gidenlere özenirdim.
Ha bu da güzel değil kesinlikle çocuğumun sadece tüketen biri olmasını istemem,bu yüzden sakin yerlere gitme isteğim hep zirvededir(kendim için de istiyorum bunu)
Canım öğretmenine gelince çok kızdım,yani çocuk psikolojisinden anlamayan insanlar niye alınır ki bu mesleğe?.Benim kuzenime 1.snıfta öğretmeni bağırdı diye okulu bıraktı,çok hassastır çocuklar özellikle 1.sınıfa gidernler..
Tebrik ederim ayrıca çocukken çok akıllıymışsın,zaten çalışmanın hiç bir şekli(namusuyla olduğu sürece) ayıp değil.Çocuklar özellikle bilincinde olamayabiliyorlar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?