siz nasıl hissettiniz..

freakybugday29

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Kasım 2021
17
-10
36
ailemin evinden ayrılıyorum aynı şehir içinde fakat 4 saatlik yol kadar mesafe olacak. ailemle annem babam kardeşlerimle aram çok iyidir. onlara gerçekten çok bağlıyım. ama şöyle bi durum var bana kafayı yedirten ben bu evden çıktıktan sonra bir daha geri dönüşüm olmayacak gibi hissediyorum (okul mevzuları) ya da sonrasında geri dönsem de hiçbir şey eskisi gibi olmayacak veya hissettirmeyecek. büyümek, bu hayatta tek kişi olmak beni korkutuyor. sanki o babamın evinde sessiz sakin hep birlikte sonsuza kadar yaşasak hiç değişmese. bu beni çok kırıyor, siz hiç böyle bir psikolojiye girdiniz mi bilmiyorum.. deneyimlerinizi anlatır mısınız? ilk evden ayrılışınızı falan filan
 
18 yaşındaydım, kapkara bulutlu fırtınalı bi günde yurt kapısından annem, babam ve kardeşlerime el salladım. Bi damlacık ağladım, sonra yeni arkadaşlarımla pizza yedik. Gidiş o gidiş bende karayolu ile 10 saat mesafedeyiz. Önümüzdeki ay da Amerika’ya taşınıyorun ama bu sefer sorumluluğum çok fazla, eş var, bebek var. Anne olunca daha bi ailemi arar oldum ama ondan önce hep kendi hayatımda kendi başıma olmaktan zevk almışımdır. Bakalım yeni macera nasıl olacak
Bence kendi başına bir yola çıkmak (gençlik heyecanı ile hele de) çok keyifli bir şey. Hala o günleri hatırladıkça içim kıpır kıpır olur. Yaşadığım zorlukları gülümseyerek hatırlarım ( o zaman da çok sorun etmezdim gerçi). Bence aileden ayrı yaşamak insan hayatında karakter gelişimi için çok önemli bir adım. Umarım sizinki de size iyi gelir, mutluluk getirir.

Edit: kız aynı şehirmiş ya, yazdırdın bana o kadar. Bi de duygulandım gece gece amaaan
 
Hic girmedim. Hatta anneme evlenmesem bile 25ten sonra seninle yasamam haberin olsun diyordum, dedigimi de yaptim okul icin evden ayrilmak, bazi seylerin bagimsizligi ve sorumlulugu emin olun guzel bir deneyim. Evinizin her zaman bireyi olmaya devam edeceksiniz uzakta olsaniz da..
 
14 yaşında ayrılmıştım ben
ama ben 5 yaşındayken de ailemden ayrı şehir aşırı başka yere giden bir insandım, o sırada kardeşimi kaybetmiştik ailem paramparçaydı.

ilk yurt yatakhane geceleri insan tuhaf hissediyor, yaş da küçük olunca iyice garip hissediyor ama bilmiyorum herkes aynı durumda, öyle aşırı arabesk bişey yoktu. sonrası, ders etüd sınav, yoğunluktu.

kaldı ki cep telefonu bile yoktu
ankesörlü telefon sıraları bekleniyordu filan, bu devirde, hele bir de istanbulda büyüyen insan için gurbetlik yalnızlık vs. bir durum yok (ben hakketen taşralıyım, büyükşehire yeni gelmiştim, benim için böyle bir fark vardı)
 
yaa ama artık onların arasında olmayacağım bu beni üzüyor ileri ki dönemde okul vs iş bulma evlenme derken bir daha onlarla aynı çatı altında olamayacak olmak üzüyor artık o evin üyesi değil misafiri gibi gelip kalacağım falan
 
üzdün kız beni kardeşte neymiş ne gerek var vs diyenler okadar çok ki buna rağmen ailene kardeşlerine bağlı olman beni çok duygulandırdı. Allah sizi birbirinizden ayırmasın canım ayrıda yaşasanız kalpleriniz bir unutma
 
 
Bu şekilde düşünüp kendini yıpratma. Neden misafir gibi olasın? Ben 2 üniversite okudum ikisi de şehir dışındaydı. 2 ay önce mezun oldum aile evinde döndüm hiç de misafir gibi hissetmiyorum inan eskiden nasılsa öyle devam ediyor. Ayrıca 2 üniversitemi de şehir dışında okuduğuma hiç pişman değilim. Yalnız olup kendi ayaklarının üstünde durmak mükemmel oluyor. Hayatının merkezinde arkadaşların oluyor daha çok eğleniyorsun bence kendi evin olduğunda. 4 saat çok yakın istersen her hafta sonu gelip gidersin. Ama aile evinden uzaklaşıp yalnızlığın rahatlığına alıştıktan sonra her hafta koşa koşa gelmek istemeyeceksin inan ki. Hatta annen çağıracak sen hafta sonuna arkadaşlarınla başka plan yapmış olacaksın çoktan
 
umarım öyle olur ben sanırım fazla duygusal yaklaşıyorum
 
Okul için ayrıldığında eve geldiğin zaman misafir gibi hissetmiyorsun hiç üzme kendini aksine birbirinizi özlediğiniz için daha çok prenses havası oluyor. Ama evlilik ve iş için garanti veremem
 
Senin farkın güzel bir ailenin olması ve mutlu, huzurlu bir yuva. Ama konfor alanından çıkmadan büyüyemezsin ki O çemberden çıkacak olmak her insanı huzursuz ve gergin hissettirir, ama emin ol o suya girip alışınca iyiki girmişim diycek ferahlıycaksın. Ailen hep orda istediğin zaman görebilirsin, sen hep o ailenin bir parçası olarak kalacaksın, uzun ömürleri olsun
 
haklısın kesınlikle ve teşekkür ederim güzel yorumun için. bilmiyorum kendimi şu sıralar bu konu hakkında kötü hissetmekten alıkoyamıyorum umarım zamanla geçer
 
haklısın kesınlikle ve teşekkür ederim güzel yorumun için. bilmiyorum kendimi şu sıralar bu konu hakkında kötü hissetmekten alıkoyamıyorum umarım zamanla geçer
Başlarda böyle hissetmen normal kuşum geçecek Ne kadar şanslı olduğunu unutma sakın, herkes seninki kadar güzel bir aileye ve bu duygulara sahip olamıyor. Varsın kötü hissetmenin nedeni bu olsun
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…