hadi bakalım inşallah öyle olur ya her hafta gidemem büyük ihtimalle ama 2 haftada bir gitsem yeterli. şöyle bi durum var evin en büyük kızı benim iki kız kardeşim var. ama büyük oldugum için annem bana çok bağlı o üzülecek ama alışmakta zorunda :// çok fazla düşünüyorum gibimr geliyor insanlar kendilerine kendi isteklerine hayatlarına önem veriyor, ben kendim dışında herkesi düşünüyorumOkul için ayrıldığında eve geldiğin zaman misafir gibi hissetmiyorsun hiç üzme kendini aksine birbirinizi özlediğiniz için daha çok prenses havası oluyor. Ama evlilik ve iş için garanti veremem
insanoğlu her şeye alışıyor sanırım dediğin gibi bi noktada kabullenicemBaşlarda böyle hissetmen normal kuşum geçecekNe kadar şanslı olduğunu unutma sakın, herkes seninki kadar güzel bir aileye ve bu duygulara sahip olamıyor. Varsın kötü hissetmenin nedeni bu olsun
Kız hepimizi duygulandırdın da bunları düşünmen için çok erken değil mi? Mezuna bırakmışsın ya seninsanoğlu her şeye alışıyor sanırım dediğin gibi bi noktada kabullenicem
ben ilk alışana kadar her haftasonu 12 saat gitmiştim otobüsle sonra orda da bir hayatınız olunca bağı koparmıyorsunuz ama okadar gitme ihtiyacı da duymuyorsunuz merak etmeyin en fazla bir aya herşeyi oturtmuş olacaksınızhadi bakalım inşallah öyle olur ya her hafta gidemem büyük ihtimalle ama 2 haftada bir gitsem yeterli. şöyle bi durum var evin en büyük kızı benim iki kız kardeşim var. ama büyük oldugum için annem bana çok bağlı o üzülecek ama alışmakta zorunda :// çok fazla düşünüyorum gibimr geliyor insanlar kendilerine kendi isteklerine hayatlarına önem veriyor, ben kendim dışında herkesi düşünüyorum
istanbul köylüsüyüm ben kızzz dershane için istanbulun göbeğine taşınıyorum teyzemin yanınaKız hepimizi duygulandırdın da bunları düşünmen için çok erken değil mi? Mezuna bırakmışsın ya sen
istanbul köylüsüyüm ben kızzz dershane için istanbulun göbeğine taşınıyorum teyzemin yanınaKız hepimizi duygulandırdın da bunları düşünmen için çok erken değil mi? Mezuna bırakmışsın ya sen
yaa ağlatıcan benii işte en korktugum son buHayatınızın en heyecanlı,gelecekte en unutamayacağın günlere ilk adım.Evli çocukluyum.
Hala ailemden uzaklaştığım o ilk otobüs yolculuğumu hiç unutmam.
Yeni hayatımın ilk günüymüş.
7 saat meaafeye gitmiştim üniversteye
Çok keyifli çok güzel yıllardı.
Sonra o şehre evlendim.Sonra atama nedeni ile doğuya yerleştik yıllarca orda kaldık.
son 2 senedir ise ailemin olduğu şehre yerleştik tekrar.
Toplamda 17 yıl aradan sonra büyüdüğüm şehre gelmiş oldum.
Tabi kendi evim kendi düzenim ile.
annem babam hayatta,tüm kardeşler evli herkes kendi telaşesinde,hiçbişey eskisi gibi kalmadı.
O günlerin özlemi ara ara içimi sızlatsada güzel anılardımdeyip kendi hayatıma odaklanıyorum
Hayatın gerçeği ama:) kızlarım giderek büyüyor.O bebeklik hallerini özlüyorum,içimi garip bi hüzün kaplıyor ama dünya böyle.istanbul köylüsüyüm ben kızzz dershane için istanbulun göbeğine taşınıyorum teyzemin yanınasonra üniversitesi iş hayatı falan filan of
yaa ağlatıcan benii işte en korktugum son buherkes kendi hayat mücadelesini vericek hiçbir şey eskisi gibi olmayacak ;(
Çok naif ve güzel düşüncelisiniz kızlarınız çok şanslı sizin gibi anneleri olduğu için allah onların bahtını güzel eylesinHayatın gerçeği ama:) kızlarım giderek büyüyor.O bebeklik hallerini özlüyorum,içimi garip bi hüzün kaplıyor ama dünya böyle.
Bİ gün onlarıda siz gibi uğurlayacağım.
UMarım onlarda siz gibi ailesi için güzel anılarla büyümüş olur.
Kimi ailesinden kaçar kimi siz gibi hisseder.
Aslında şanslısınız.
Hemde çok
Sürekli evde kalsanızda hedşey zamanla değişecek.
Buda hayatın bi döngüsü.
O yüzden tadına varın.
Sizi seven bir aileniz var,upuzun yıllarınız olsun beraber inşallah:)
istanbul maalesef istanbullu olmayan anlamaz
İstanbul’sa nasıl arada 4 saat mesafe olabiliyor ki, metrosu tramvayı marmarayı metrobüsü varken
Keşke bende hayırlısıyla evden ayrılıp bir yuva kursam. Gidiyorsun işte ne güzel niye üzülüyorsunailemin evinden ayrılıyorum aynı şehir içinde fakat 4 saatlik yol kadar mesafe olacak. ailemle annem babam kardeşlerimle aram çok iyidir. onlara gerçekten çok bağlıyım. ama şöyle bi durum var bana kafayı yedirten ben bu evden çıktıktan sonra bir daha geri dönüşüm olmayacak gibi hissediyorum (okul mevzuları) ya da sonrasında geri dönsem de hiçbir şey eskisi gibi olmayacak veya hissettirmeyecek. büyümek, bu hayatta tek kişi olmak beni korkutuyor. sanki o babamın evinde sessiz sakin hep birlikte sonsuza kadar yaşasak hiç değişmese. bu beni çok kırıyor, siz hiç böyle bir psikolojiye girdiniz mi bilmiyorum.. deneyimlerinizi anlatır mısınız? ilk evden ayrılışınızı falan filan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?