Siz nasıl tahammül edebiliyorsunuz?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
b
Merhaba nihayet serin bir akşamdan sevgiler. Öncelikle baştan yazayım “Ya sev, ya terk et” çiler yazmasın konuya rica ediyorum. Ben akıldan çok tavsiye ve dertleşmek istiyorum. Çünkü TR’de ve özellikle de İstanbul’da yaşamak artık bana çok zor geliyor. Gürültü, kalabalık, insanların saygısızlığı ve bitmek bilmeyen kakafoni, herşeyin el yakması, kendi ülkemde tatile gidip cennet köşeleri keşfedememek, yurtdışının artık tamamen bir hayal olması, herşeye sürekli zam gelmesi, işsizlik, sürekli endişe ile yaşamak kısaca bu ülke beni yordu.

Yurtdışı imkanımız malesef yok, eşimle ben üniversite mezunu beyaz yakalıyız hatta o şu an işsiz. Bilişim sektöründe ama iş yok, aramıyor bile kimse. Hadi herşeyi yıkalım bir arsa alıp ev yapalım, bazısı Bursa’da köyde, bazısı Burhaniye ya da Urla’da yaşıyor öyle yapalım desek para yok! Ayrıca iş mevzusu ne olacak büyük problem çünkü oralarda istihdam kısıtlı. Yani biz bir süre daha buraya mahkumuz. Hoş gerçi İzmir’e gidince döviz düşmeyecek, ülke aynı ülke kriz aynı kriz.

Peki siz nasıl dayanıyorsunuz?

İçinizde çocuğu olanlar var bu ülkenin gidişatından böyle üstüne çöreklenilmesinden güzelim kendine yeten bu ülkenin dışarıya bağımlı hale gelmesinden hadi hepsini geçtim bir kadın olarak kadına şiddetten, Allah korusun ama tecavüze uğrasak ya da eşimiz bizi öldürse arkamızdan “orada ne işi varmış, ne biçim giyinmiş, kesin adamı kışkırttı” denecek olmasından. OF YAZARKEN BUNALDIM. Bütün bunlar sizi yıpratmıyor , umudunuzu örselemiyor mu? Ne olur akıl verin bana ben dayanamıyorum. Gerçekten depresyondayım, anti depresan almama rağmen zihnim artık bu kaygı halinden ağrıyor. Elle gelen düğün bayram diyemiyorum bu ülke hepimizin hepimiz batıyoruz batarken. Ne olur umutlarınızı, size güç veren düşüncelerinizi benimle de paylaşın.
bizde tayinle burhaniyeye geldik. Kalabalık şehirden sonra öyle iyi geldi ki bize burası. İnanın güzel yerde yaşayınca gerisini problem etmiyorsunuz. 👍🏻
 
Tahammül etmiyorum. Şükrediyorum.
Ülkenin değil çünkü dünyanın çivisi çıktı. Siz de var olup belki başkasında olamayacak her ne var ise onun için şükretmeyi denediniz mi?

Konuyu dramatize etmek istemiyorum ama ne zaman bir engellinin yanından geçsem içimden “Allah’ım sana şükürler olsun” derim. Bunu hep derim, şaşmaz. Eğer yürüme engelli ise yavaş geçerim yanından belki saçma ama sanki hızlı yürürsem o üzülecek gibi gelir. İnsan her zaman doyumsuz bir varlıktır. İstediklerinizi elde ettiğinizde başka bir istekler listesi gelir. Şükredebildiğimiz sürece mutlu olabiliriz.
Ayrıca yurt dışını bal kaymak zannetme hastalığına da hastayım. :olamaz:
 
Kesinlikle daha küçük bir yere taşın, youtube da köyceğiz hikayemiz diye bir kanal var izle oradaki gibi birşey yapabilirsiniz. Onlar da 0 başlamıştı köyceğizden kiralık köy evi bulmuşlardı. İstanbul çok sıkıntı bulunduğum şehir küçük bir şehir istanbulda 2500 tl ise kira burada 700-800
Yahu öyle de, yazlık bir beldeden ev bakalım dedik.
Yazlık dediysek öyle bodrum çeşme değil, 15 20 dk araba mesafesiyle denize girilen, daha ilçe ve turistik olmayan yerlerden bahsediyorum.
Bana göre 300 400 edecek, Allahın dağında, bir başına, tek katlı evler, 3 milyon ve üzeri imiş.
Kulubeden hallice yani, baktığınızda bir şeye benzetemezsiniz.
Arsa bakalım dedik, off aman yarabbi.
Eğer ege ve akdenizden bahsediyorsak gerçekten İstanbulla yarışır metrekare fiyatları.
 
Kura bakan kimse yok
Ee dolarla maaş da almıyoruz
Niye artıyor dimi bu fiyatlar sanırım şizofreniz hepımız
Dolar 7,92 ben yurtdısına gidebilirsem kendimi kurtarmaya çalışıcam
Dertleşince de rahatlanılacak bir konu değil
Her şey çok belli ne diyim
 
Tahammül etmiyorum. Şükrediyorum.
Ülkenin değil çünkü dünyanın çivisi çıktı. Siz de var olup belki başkasında olamayacak her ne var ise onun için şükretmeyi denediniz mi?

Konuyu dramatize etmek istemiyorum ama ne zaman bir engellinin yanından geçsem içimden “Allah’ım sana şükürler olsun” derim. Bunu hep derim, şaşmaz. Eğer yürüme engelli ise yavaş geçerim yanından belki saçma ama sanki hızlı yürürsem o üzülecek gibi gelir. İnsan her zaman doyumsuz bir varlıktır. İstediklerinizi elde ettiğinizde başka bir istekler listesi gelir. Şükredebildiğimiz sürece mutlu olabiliriz.
Ayrıca yurt dışını bal kaymak zannetme hastalığına da hastayım. :olamaz:
Bireylerin hakkı olan şeye ulaşamamasına bile şükür olayı da bizim topluma özgü...
Hak ayrıdır, rızık ayrıdır.
Onları karıştırmayalım lütfen!
 
Son düzenleme:
Istanbulun da adı çıkmıs 9'a .

Artik kuçuk yerler bile öyle ucuza hayat sunmuyor malesef.

kiralar cok ucuz denilen evlerin standartlari dusuk oldugu icin ucuz.

sosyal tesisli site icinde ev olmayinca tabi mahalle arasi 40 yillik binalarin kirasi ucuz.

istanbuldaki standartlara yakin evlerin de kiralari istanbuldakilere yakın.

memlekette ( orta buyuk bir ilçe ) ev alayim dedim baktm istanbulu aratmayan fiyatlar.

neredeyse 20 yildir istanbuldayim hic pisman olmadim geldigime.

zorluklarinin yaninda imkanlarini sundugu hizmetleri de hesaba katarsaniz neden 18milyon insanin burada oldugunu anlarsiniz.

genel pahalilik ile ilgli de tek soyleyecegim,

"Allah cocuklu ailelere yardim etsin, kazanclarina bereket versin"

anne baba olmak ekonomik olarak gercekten cok zor cogu insan için.

Bu hep boyleydi aslında, ama yeni dunya duzeni standartlari yükselttikce kötuye gidis gibi gorunuyor.

bizim zamanimizda defter kitap alamayan ogrenciler olurdu yardm edilirdi.

simdi tablet + sinirsiz wifi alamayanlara belediye yardmlari yapiliyor.

hizli fakirlesme hizli yasam sekli degisimi dolayisiyla oldu.

kaynaklarimiz bu yeni dunyaya adapte olacak kadar hizli artmadi malesef.
 
Yurtdışında yaşamaya gerek yok pek de dünya çok küçüldü artık. Görüyoruz duyuyoruz okuyoruz. Ama böyle düşünmek de insanı rahatlatır tabii
Ben de görüyorum duyuyorum hanımefendi. Ukalalık yapmamak için o şekilde cevap verdim ama gereksiz ince düşünmüşüm sanırım :) alım gücümüz Avrupa kadar iyi ya da daha iyi vs gibi bişey söylemedim ben. Her ülkede her kesimden insan var, çok uç farklar olduğunu düşünmüyorum dedim.
Bu da benim düşüncem. Kendimi rahatlatmak için uydurduğum bir şey değil, Belçika’da yaşayan tanıdığımla asgari ücret ve ortalama kirayı oranlayarak Türkiye ile kıyaslayıp ulaştığım basit bir denklemin sonucu.
 
Dünyanın her yerinde geçim sıkıntısının olduğunu söyleyen arkadaşlar alım gücünü araştırsın. Almanya’da asgari ücretle geçinmekle Türkiye’de asgari ücretle geçinmek arasında dağlar kadar fark var. Amacım ülkemizi kötülemek değil elbette ama gerçek durum bu maalesef. Bu videoyu izlemenizi öneririm
 
Tahammül etmiyorum. Şükrediyorum.
Ülkenin değil çünkü dünyanın çivisi çıktı. Siz de var olup belki başkasında olamayacak her ne var ise onun için şükretmeyi denediniz mi?

Konuyu dramatize etmek istemiyorum ama ne zaman bir engellinin yanından geçsem içimden “Allah’ım sana şükürler olsun” derim. Bunu hep derim, şaşmaz. Eğer yürüme engelli ise yavaş geçerim yanından belki saçma ama sanki hızlı yürürsem o üzülecek gibi gelir. İnsan her zaman doyumsuz bir varlıktır. İstediklerinizi elde ettiğinizde başka bir istekler listesi gelir. Şükredebildiğimiz sürece mutlu olabiliriz.
Ayrıca yurt dışını bal kaymak zannetme hastalığına da hastayım. :olamaz:

Değil mi hanımefendi bal kaymak? Gayet de bal kaymak ve evet şükrettiğim bir evliliğim, üç tane minnoş kedim ve güzel bir hayatım var. Ama şükür girdabına kapılıp da kör olmadım. Neyin ters gittiğini görebiliyorum.
 
Tahammül etmiyorum. Şükrediyorum.
Ülkenin değil çünkü dünyanın çivisi çıktı. Siz de var olup belki başkasında olamayacak her ne var ise onun için şükretmeyi denediniz mi?

Konuyu dramatize etmek istemiyorum ama ne zaman bir engellinin yanından geçsem içimden “Allah’ım sana şükürler olsun” derim. Bunu hep derim, şaşmaz. Eğer yürüme engelli ise yavaş geçerim yanından belki saçma ama sanki hızlı yürürsem o üzülecek gibi gelir. İnsan her zaman doyumsuz bir varlıktır. İstediklerinizi elde ettiğinizde başka bir istekler listesi gelir. Şükredebildiğimiz sürece mutlu olabiliriz.
Ayrıca yurt dışını bal kaymak zannetme hastalığına da hastayım. :olamaz:
Kötüye bakıp hale şükretmek iyi hissettiriyor mu gerçekten?
 
Dünyanın her yerinde geçim sıkıntısının olduğunu söyleyen arkadaşlar alım gücünü araştırsın. Almanya’da asgari ücretle geçinmekle Türkiye’de asgari ücretle geçinmek arasında dağlar kadar fark var. Amacım ülkemizi kötülemek değil elbette ama gerçek durum bu maalesef

Hay ağzınızı öpeyim.
 
Merhaba nihayet serin bir akşamdan sevgiler. Öncelikle baştan yazayım “Ya sev, ya terk et” çiler yazmasın konuya rica ediyorum. Ben akıldan çok tavsiye ve dertleşmek istiyorum. Çünkü TR’de ve özellikle de İstanbul’da yaşamak artık bana çok zor geliyor. Gürültü, kalabalık, insanların saygısızlığı ve bitmek bilmeyen kakafoni, herşeyin el yakması, kendi ülkemde tatile gidip cennet köşeleri keşfedememek, yurtdışının artık tamamen bir hayal olması, herşeye sürekli zam gelmesi, işsizlik, sürekli endişe ile yaşamak kısaca bu ülke beni yordu.

Yurtdışı imkanımız malesef yok, eşimle ben üniversite mezunu beyaz yakalıyız hatta o şu an işsiz. Bilişim sektöründe ama iş yok, aramıyor bile kimse. Hadi herşeyi yıkalım bir arsa alıp ev yapalım, bazısı Bursa’da köyde, bazısı Burhaniye ya da Urla’da yaşıyor öyle yapalım desek para yok! Ayrıca iş mevzusu ne olacak büyük problem çünkü oralarda istihdam kısıtlı. Yani biz bir süre daha buraya mahkumuz. Hoş gerçi İzmir’e gidince döviz düşmeyecek, ülke aynı ülke kriz aynı kriz.

Peki siz nasıl dayanıyorsunuz?

İçinizde çocuğu olanlar var bu ülkenin gidişatından böyle üstüne çöreklenilmesinden güzelim kendine yeten bu ülkenin dışarıya bağımlı hale gelmesinden hadi hepsini geçtim bir kadın olarak kadına şiddetten, Allah korusun ama tecavüze uğrasak ya da eşimiz bizi öldürse arkamızdan “orada ne işi varmış, ne biçim giyinmiş, kesin adamı kışkırttı” denecek olmasından. OF YAZARKEN BUNALDIM. Bütün bunlar sizi yıpratmıyor , umudunuzu örselemiyor mu? Ne olur akıl verin bana ben dayanamıyorum. Gerçekten depresyondayım, anti depresan almama rağmen zihnim artık bu kaygı halinden ağrıyor. Elle gelen düğün bayram diyemiyorum bu ülke hepimizin hepimiz batıyoruz batarken. Ne olur umutlarınızı, size güç veren düşüncelerinizi benimle de paylaşın.
dört çocuğum var 😊hayatı ve ülkemi seviyorum,ülkemin halide çok şükür yerinde (bir çok ülkeye seyehatte bulunarak söylüyorum)kendimden konforlu yaşayanları değil daha ihtiyaç sahiplerini görünce halime şükrediyorum🤲 dünyanın sınav yeri olduğunu biliyorum,sağlıklımıyım ailem sağlıklımı tamam ❤bence siz biraz bunalmış olmalısınız mutlaka bir yardım alın.
 
Değil mi hanımefendi bal kaymak? Gayet de bal kaymak ve evet şükrettiğim bir evliliğim, üç tane minnoş kedim ve güzel bir hayatım var. Ama şükür girdabına kapılıp da kör olmadım. Neyin ters gittiğini görebiliyorum.

Ayrıca kendinden kötü durumda ya da hasta birini görüp aman halime şükür demek dünyadaki en ikiyüzlü şeylerden biri benim için. Kimse kusura bakmasın.
 
dört çocuğum var 😊hayatı ve ülkemi seviyorum,ülkemin halide çok şükür yerinde (bir çok ülkeye seyehatte bulunarak söylüyorum)kendimden konforlu yaşayanları değil daha ihtiyaç sahiplerini görünce halime şükrediyorum🤲 dünyanın sınav yeri olduğunu biliyorum,sağlıklımıyım ailem sağlıklımı tamam ❤bence siz biraz bunalmış olmalısınız mutlaka bir yardım alın.

Birçok ülkeye seyahat edebildiğinize göre euro sizin için sorun olmuyor demek ki. Keşke ben de edebilsem belki psikolojim biraz düzelir ☺️
 
Merhaba nihayet serin bir akşamdan sevgiler. Öncelikle baştan yazayım “Ya sev, ya terk et” çiler yazmasın konuya rica ediyorum. Ben akıldan çok tavsiye ve dertleşmek istiyorum. Çünkü TR’de ve özellikle de İstanbul’da yaşamak artık bana çok zor geliyor. Gürültü, kalabalık, insanların saygısızlığı ve bitmek bilmeyen kakafoni, herşeyin el yakması, kendi ülkemde tatile gidip cennet köşeleri keşfedememek, yurtdışının artık tamamen bir hayal olması, herşeye sürekli zam gelmesi, işsizlik, sürekli endişe ile yaşamak kısaca bu ülke beni yordu.

Yurtdışı imkanımız malesef yok, eşimle ben üniversite mezunu beyaz yakalıyız hatta o şu an işsiz. Bilişim sektöründe ama iş yok, aramıyor bile kimse. Hadi herşeyi yıkalım bir arsa alıp ev yapalım, bazısı Bursa’da köyde, bazısı Burhaniye ya da Urla’da yaşıyor öyle yapalım desek para yok! Ayrıca iş mevzusu ne olacak büyük problem çünkü oralarda istihdam kısıtlı. Yani biz bir süre daha buraya mahkumuz. Hoş gerçi İzmir’e gidince döviz düşmeyecek, ülke aynı ülke kriz aynı kriz.

Peki siz nasıl dayanıyorsunuz?

İçinizde çocuğu olanlar var bu ülkenin gidişatından böyle üstüne çöreklenilmesinden güzelim kendine yeten bu ülkenin dışarıya bağımlı hale gelmesinden hadi hepsini geçtim bir kadın olarak kadına şiddetten, Allah korusun ama tecavüze uğrasak ya da eşimiz bizi öldürse arkamızdan “orada ne işi varmış, ne biçim giyinmiş, kesin adamı kışkırttı” denecek olmasından. OF YAZARKEN BUNALDIM. Bütün bunlar sizi yıpratmıyor , umudunuzu örselemiyor mu? Ne olur akıl verin bana ben dayanamıyorum. Gerçekten depresyondayım, anti depresan almama rağmen zihnim artık bu kaygı halinden ağrıyor. Elle gelen düğün bayram diyemiyorum bu ülke hepimizin hepimiz batıyoruz batarken. Ne olur umutlarınızı, size güç veren düşüncelerinizi benimle de paylaşın.
Ben kocaeli deyim burasi da anlattiginiz gibi büyük sehirkerde is imkani var en azindan kucuk sehirlerde o bile yok ki küçük şehir de bi kisim insan kendini gelistiremedigi için istanbul insaninin tavirlarindan farkı yok.
Çok tepki alicagimi da biliyorum ama ülkenin halinden herkes sorumlu bile bile bu hale geldik o yuzden ben herkes bedel odedigi için bu gidişattan mutluluk duyuyorum. Ne demis Montesquieu her toplum hakettiği biçimde yönetilir
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X