Siz nasıl tahammül edebiliyorsunuz?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

meredithgrey

2013-2022’de vivelamour ve 2022’deki felidaee’yim.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
7 Kasım 2013
14.758
35.997
598
Merhaba nihayet serin bir akşamdan sevgiler. Öncelikle baştan yazayım “Ya sev, ya terk et” çiler yazmasın konuya rica ediyorum. Ben akıldan çok tavsiye ve dertleşmek istiyorum. Çünkü TR’de ve özellikle de İstanbul’da yaşamak artık bana çok zor geliyor. Gürültü, kalabalık, insanların saygısızlığı ve bitmek bilmeyen kakafoni, herşeyin el yakması, kendi ülkemde tatile gidip cennet köşeleri keşfedememek, yurtdışının artık tamamen bir hayal olması, herşeye sürekli zam gelmesi, işsizlik, sürekli endişe ile yaşamak kısaca bu ülke beni yordu.

Yurtdışı imkanımız malesef yok, eşimle ben üniversite mezunu beyaz yakalıyız hatta o şu an işsiz. Bilişim sektöründe ama iş yok, aramıyor bile kimse. Hadi herşeyi yıkalım bir arsa alıp ev yapalım, bazısı Bursa’da köyde, bazısı Burhaniye ya da Urla’da yaşıyor öyle yapalım desek para yok! Ayrıca iş mevzusu ne olacak büyük problem çünkü oralarda istihdam kısıtlı. Yani biz bir süre daha buraya mahkumuz. Hoş gerçi İzmir’e gidince döviz düşmeyecek, ülke aynı ülke kriz aynı kriz.

Peki siz nasıl dayanıyorsunuz?

İçinizde çocuğu olanlar var bu ülkenin gidişatından böyle üstüne çöreklenilmesinden güzelim kendine yeten bu ülkenin dışarıya bağımlı hale gelmesinden hadi hepsini geçtim bir kadın olarak kadına şiddetten, Allah korusun ama tecavüze uğrasak ya da eşimiz bizi öldürse arkamızdan “orada ne işi varmış, ne biçim giyinmiş, kesin adamı kışkırttı” denecek olmasından. OF YAZARKEN BUNALDIM. Bütün bunlar sizi yıpratmıyor , umudunuzu örselemiyor mu? Ne olur akıl verin bana ben dayanamıyorum. Gerçekten depresyondayım, anti depresan almama rağmen zihnim artık bu kaygı halinden ağrıyor. Elle gelen düğün bayram diyemiyorum bu ülke hepimizin hepimiz batıyoruz batarken. Ne olur umutlarınızı, size güç veren düşüncelerinizi benimle de paylaşın.
 
Eşimle ikimiz de doğma büyüme İstanbuldayız ama, burdan artık kaçmanın yollarını arıyoruz. Ben kamudayım tayin alabilirim ama eşim özel sektör ve şu an için biraz zor. Her gün servis imkanım olmasına rağmen trafikte 3 saat yol çekmek, konut fiyatlarının uçması sebebiyle ev alamamak, pahalılık vs çok zorlamaya başladı beni de açıkçası. Akçaylıyım ben, keşke imkanımız olsa da oralara kaçabilsek.Bu arada ben sadece İstanbul meselesine odaklanmışım ama diğer söyledikleriniz de, endişelerinizde de çok haklısınız maalesef.
 
Peki siz nasıl dayanıyorsunuz?
Bu dünya için daha doğrusu böyle bi dünya için çokmu hassas gördüm sizi
Hayat bu herkes birşekilde bi sınavdan geçiyor yazdıklarınızı okuyunca bile kafama ağrılar girdi çokda takmasanız akışına bıraksanız,Sınavdan kastım kimin hayatı dört dörtlükki
 
Kendimizden geçtim de oğullarımız ve kızlarımız için endişem en çok. Kötü günler görecekler. Yurtdışına gitmemiz imkansız. Keşke gidebilsek ama ne yazık ki meslekler uygun değil.
Alım gücümüz düşüyor, düşecek.
Hayatımız böyle fakirleşerek gidecek.
 
Geçen kış böyle şeyleri düşünüp kaygılanarak bu hayata çocuk mu getirilir herşey çok kötü olacak diye diye depresyona girdim çıkması hayli zor oldu baktım ki öyle de devam ediyor böylede mecbur ayak uyduruyoruz düşünmeyi değil yaşamayı tercih ettim daha iyiyim 😊
 
Neşe topu gibi insanlardık çocukken ne ara böyle belirsizliğin içine düştük. İnsanlar çok kötü. Halihazırda da kötülük yapmak için fırsat kolluyorlar. Ben Ayvalık'ta yaşıyorum, iş yok maalesef. Olsa bile işverenler ücret vermemek için kırk takla atıyor, küçük yer olduğu için de fırsat biliyolar tabi ki. Ulaşım sorunu var, arabanız yoksa böyle yerlerde sıkıntı yaşarsınız. Eşiniz olduğu için sıkılmazsınız. Bu gibi yerler memurlar ve emekliler için iyi.

Anda kalarak, küçük şeylerle, kedilerimle mutlu olmaya çalışıyorum. Ülke için ben de aynı şeyleri düşünüyorum ama artık düşünmek istemiyorum. Sıkıldım, bunaldım...
 
Bu ülkede geleceğe dair hiçbir umudum kalmadı. Kpss ile çok rahat atanabilirim ama istediğim ev ve araba için çook uzun yıllar çalışmam gerekir. O yüzden birkaç yıl içerisinde yurtdışına taşınmayı düşünüyorum. Gönül isterdi ki kendi ülkemde rahat bir hayat süreyim ama imkansız :(
 
Bence çocuğu olan çoğu kişi bunu düşünüyordur. Kendim için düşünmüyorum ben şahsen çocuğumu düşünüyorum. Yalniz şöyle de bir şey var gidelim arsa alalım ev yapalım diye bir şey olmaz zaten öyle paran varsa iş kurarsın. Insanlar ev arsa vs alacağım diye başka fırsatları kaçırıyor farkında değil. Biz aldigimiz evi satıp başka işlere yatırım yaptık mesela. Neyse ben de büyükşehiri sevmiyorum ama küçük bir yere taşınayım desem arsa ev umrum olmaz. Onu oraya yerleştikten bir en az 5 sene sonra düşünürüm.
 
Bence bu sıkıntılarınız sadece Türkiye’de değil, dünyada olan sıkıntılar. Kaçıp kurtulabileceğimiz bir yer yok bence, bu şekilde yaşayıp bitireceğiz ömrü.
Yazdigi bazı sıkıntılar ne yazık ki her yerde var. Insanlar çok çok kötü olabiliyor çünkü ama geçim sıkıntısı dediğimiz şey her yerde bizimki gibi değil.
 
Benzer dertlere sahibiz... iki mühendis iyi bir kazancımız vardı 5 sene önce evlendiğimizde. Şu an aldığımız paralar Euro dolar bazında maaşlarımız artmış olmasına rağmen 5 sene öncesine göre yarıdan fazla düştü. Alım gücümüz her saniye azalıyor. Yurtdışı imkanımız var, ama bırakıp gitmek istemiyorum, bu ülke bizim de... elbette değişecek sonsuza kadar böyle devam etmeyecek...
Küçükken çok okuyup çok çalışırsam çok rahat güzel bir hayatım olur diye düşünür hayal kurardım. Gerçekten güzel bir hayatım oldu bu zamana kadar ama bundan sonrası git gide daha kötüye gidiyor...
Dilerim bir sonraki günün umudunu görürüz artık... gitmeyelim lütfen bu vatan bizim de
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X