selam arkadaşlar geçen gün duyduğum ve moralimi oldukça bozan bir konuda düşüncelerinizi almak istiyorum.
yaklaşık 3 yıldır evliyim. eşimle evlendiğimiz günden beri süre gelen tartışmalarımız var. tartışmalarımızın en büyük sebebi benim diğer insanlarla da görüşmek istemem.eşim ise kendine yeten biri. birlikte çarşı pazar gezsek yeter başkalarını istemez yanımızda.düğün olur gelmek istemez hatta mümkünse sen de gitme der.neyse haliyle ailemle de görüşmez.bayramdan bayrama gideriz aileme.tabi 10 dk lık yürüme mesefesinde olmamıza rağmen. tabii onun ailesine karşı da aynı durumdayız. ben bu durumu başta sorun edip ailesinden yardım istediğimde siz yeni evlisiniz birbirimize alışmanız lazım biz dışardayız önemli değil görüşmek dediler.benim ailemin yakınlık göstermesi beklentisi de arsızlık olarak yorumlandı.neyse yıllar geçtikçe hiçkimsenin umursamadığı bir aile olduk.bayramdan bayrama ailelerle görüştük.bu süre zarfında herkes kendi ailesiyle görüştü tabiii.
yalnız geçenlerde eşimin annesinin onlara gitmiyorum diye önüne gelene beni kestiğini duydum.üzüldüm ama görüştüğümde bana çok yansıtmayınca ben de umursamadım olanları.
ama eşimi bana karşı doldurduğunu az çok hissediyordum ki geçen gün karın zaten bize gelmiyor çocuğunuz da yok( Ben istemiyorum ilişkimiz tam oturmadı diye) boşanırsan biz senin yanındayız demişler.
kadın ailemle görüşmesek de onlara gitmemi istiyor bunu yapmadığım için de bana tavırlı neymiş herkes gelinini soruyormuş.torunun yok mu diyormuş. yani ya doğuracağım ya boşanacakmışım beklentiye bak...
işte bunu duyunca çok üzüldüm...boşanalım o zaman ben yapamayacağım dedim.benim yüzümden ailen sana tepki gösteremesin dedim eşim saçmalama.onlar yüzünden boşanamam dedi.ama kötü hissettim işte ben kendimi siz ne düşünürdünüz bu konuda? ve tepkiniz ne olurdu?nasıl davranızdınız artık?
yaklaşık 3 yıldır evliyim. eşimle evlendiğimiz günden beri süre gelen tartışmalarımız var. tartışmalarımızın en büyük sebebi benim diğer insanlarla da görüşmek istemem.eşim ise kendine yeten biri. birlikte çarşı pazar gezsek yeter başkalarını istemez yanımızda.düğün olur gelmek istemez hatta mümkünse sen de gitme der.neyse haliyle ailemle de görüşmez.bayramdan bayrama gideriz aileme.tabi 10 dk lık yürüme mesefesinde olmamıza rağmen. tabii onun ailesine karşı da aynı durumdayız. ben bu durumu başta sorun edip ailesinden yardım istediğimde siz yeni evlisiniz birbirimize alışmanız lazım biz dışardayız önemli değil görüşmek dediler.benim ailemin yakınlık göstermesi beklentisi de arsızlık olarak yorumlandı.neyse yıllar geçtikçe hiçkimsenin umursamadığı bir aile olduk.bayramdan bayrama ailelerle görüştük.bu süre zarfında herkes kendi ailesiyle görüştü tabiii.
yalnız geçenlerde eşimin annesinin onlara gitmiyorum diye önüne gelene beni kestiğini duydum.üzüldüm ama görüştüğümde bana çok yansıtmayınca ben de umursamadım olanları.
ama eşimi bana karşı doldurduğunu az çok hissediyordum ki geçen gün karın zaten bize gelmiyor çocuğunuz da yok( Ben istemiyorum ilişkimiz tam oturmadı diye) boşanırsan biz senin yanındayız demişler.
kadın ailemle görüşmesek de onlara gitmemi istiyor bunu yapmadığım için de bana tavırlı neymiş herkes gelinini soruyormuş.torunun yok mu diyormuş. yani ya doğuracağım ya boşanacakmışım beklentiye bak...
işte bunu duyunca çok üzüldüm...boşanalım o zaman ben yapamayacağım dedim.benim yüzümden ailen sana tepki gösteremesin dedim eşim saçmalama.onlar yüzünden boşanamam dedi.ama kötü hissettim işte ben kendimi siz ne düşünürdünüz bu konuda? ve tepkiniz ne olurdu?nasıl davranızdınız artık?
