- 2 Haziran 2016
- 159
- 94
- 13
- Konu Sahibi kanatlarimyok
- #41
Cok tesekkür ederim yorumunuz ve tavsiyeleriniz için. Aynen benim korktugumu yaşamışsınız. Bende böyle düşünmek istemiyorum o nedenle bir yanım kesinlikle vazgecme diyor. Diğer yanım çok yıprandıgı için bişey düşünemiyor bile...İnsanlar yaptıklarından da yapmadıklarından da pişmanlık duyacaklar.
O yüzden içinden ne yapmak geliyorsa yap, en fazla yaptım diye pişman olursun.
Çekişmeli boşanma sürecinde neler yaşanıyor bilmiyorum, o yüzden sana tavsiye veremem ama kendi pişmanlıklarımı anlatabilirim.
Ben boşanırken (çocuk da var üstelik), bazı şeyleri gurur yaptım ve sadece çocuk için iştirak nafakasına razı olarak (onu da benim ısrarımla biraz arttırdı) anlaşmalı boşandım.
Benim, onun donuna kadar elinden alabilecek gerekçelerim de vardı üstelik.
Canıma tak etti, gurur yaptım, hiçbirşey istemiyorum dedim ve kendim için birşey istemedim, 10 dakikada kurtuldu boşanma sürecinden.
Yıllarca bana psikolojik şiddet uyguladı, yetmedi iftira attı.
Ben mahkemeye bunu söylesem, eminim benden yana olacaktı.
Üstelik ben hakaretten karşı dava da açabilirdim ve yüzde binbeşyüz kazanırdım.
Şimdi düşündüğümde, keşke biraz uğraştırıp canını acıtsaydım diyorum. Maddi birşeyler elde etmek için değil, bu işin bu kadar kolay olmadığını anlaması için.
Kadını üz üz üz, iftira at, ezdir sindir; sonra 10 dakikada boşan.
Bu kadar kolay olmamalıydı.
Ben bunu yapmadığım için pişmanım.
Ama böyle bi bedel ödemezse ( ki gerci davayı kazanacagım muallak ama) hiç bi zaman bişman olmayacak ve onun ve onun gibiler için al al boşa durumu kolay olacak aynı sizinde bahsettiğiniz gibi. Ama o işler öyle olmuyor işte. Öyle kolay değil