• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Siz olsanız ne yaparsınız akıl verin

isimsizkiz12

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
20 Haziran 2025
1
-1
1
29
arkadaşlar bu ayın sonunda 3 yıllık evli olacagım.Aile apartmanında oturuyoruz.Evlendiğimiz günden beri eşim her işten gelişinde annesine gider. Yemek yeriz sonra yine gider. Beraber iş yapıyorlar. Sürekli bunu bahane ediyor.5 dk gelicem diyor 40-45- 60 dk yok. Zaten işten 19.30 gibi geliyor. Her gün böyle. İlk zamanlar bende gidiyordum hemen kalkmak zorunda hisseder diye ama annesinin eve sürekli girmesi eşimin sınır koymaması yatak odamıza kadar her şeyi bilmesi derken iş çığrından çıktı ve geçen sene boşanmaya karar verdik. Mahkemeye 2 hafta kala eşim vazgecti. Aile danısmanına gidelim demiştim. 3 seans gitti bıraktı. 2 ay düzeldi yine başa sardı.Ben onun ailesinin her davetine gidiyorum hatta genelde bana müsait misin diye sorulmaz eşime söylerler ben sorun olmasın diye susarım. Ama eşim benim aileme yemeğe bile zorla geliyor ki ailem bir kez bile eşime zorluk yaşatmadı kötü söz söylemedi boşanma sürecinde bile. Her şeye küsen küsüp yatak ayıran bi eşim var. Yapmayacagım diye söz vermişti ama yine aynı. Ama asıl üzen şey benimle hiç vakit gecirmeyişi. İlk zamanlar tartısıyordum artık bunu da yapmıyorum. Halim kalmadı. Evlenmeden evvel ben eşimi evde bırakıp arkadaslarıyla bulusan biri olmam derdi. Akşamları eşimle vakit gecireceğim vs derdi. Şimdiyse cumartesi günleri yarım gün calısıyor ama yorgunum dısarı cıkamayız diyor. Pazar sabah namazına gidicem diyor arkadaslarımla her pazar gidiyorlar ve cıkısta bir arkadasının ofisine kahvaltıya gidiyor 10 11 de geliyor. Geldiğinde uykum var diyip yatıyor akşam uyanıyor. Ben gezmeye gidelim desem işim var diyor. Ya da sadece söylenmeyeyim diye evimizin yakınındaki tatlıcıya götürüyor. Nişanlıyken böyle değildi deyince de her sey seni avlayana kadardı diyor. Şaka mı değil mi anlamıyorum. Yiğenimin dogum gününü kutlamak için davet edildik ki kendisinin de anlastıgı insanlar, benim cocugum değil benim cocugum olunca ben dogum günü kutlatmam falan gibi sacma seyler söylüyor. Genetik bir rahatsızlıgım var doktora benimle gelmiyor dükkanı bırakamam diye. Her yere kendi ailemle gidiyorum ve doktor ne dedi diye sormuyor bile. Söyleyince de unuttum diyor. Ben önceliğin değilim o zaman deyince kavga ediyor. 2 gün salonda yattı sonra geldi yatakta yattı. Ama sırf cinsellik için geliyor. Özürü gectim bi sarılma bi güzel söz yok. Pazartesi dogum günü ve ben çok üzülüyorum. Dahası artık sevgisine inancım da yok. Duygularımı ben dili ile suclamadan ifade de ettim ama karşımda bunu anlayan biri yok. Siz olsanız ne yapardınız. 30 yasında olacagım anne olmak istiyorum ama eşime güvenmiyorum hatta ayrılmayı düşünüyorum
 
😑😑
IMG_2806.webp
 
arkadaşlar bu ayın sonunda 3 yıllık evli olacagım.Aile apartmanında oturuyoruz.Evlendiğimiz günden beri eşim her işten gelişinde annesine gider. Yemek yeriz sonra yine gider. Beraber iş yapıyorlar. Sürekli bunu bahane ediyor.5 dk gelicem diyor 40-45- 60 dk yok. Zaten işten 19.30 gibi geliyor. Her gün böyle. İlk zamanlar bende gidiyordum hemen kalkmak zorunda hisseder diye ama annesinin eve sürekli girmesi eşimin sınır koymaması yatak odamıza kadar her şeyi bilmesi derken iş çığrından çıktı ve geçen sene boşanmaya karar verdik. Mahkemeye 2 hafta kala eşim vazgecti. Aile danısmanına gidelim demiştim. 3 seans gitti bıraktı. 2 ay düzeldi yine başa sardı.Ben onun ailesinin her davetine gidiyorum hatta genelde bana müsait misin diye sorulmaz eşime söylerler ben sorun olmasın diye susarım. Ama eşim benim aileme yemeğe bile zorla geliyor ki ailem bir kez bile eşime zorluk yaşatmadı kötü söz söylemedi boşanma sürecinde bile. Her şeye küsen küsüp yatak ayıran bi eşim var. Yapmayacagım diye söz vermişti ama yine aynı. Ama asıl üzen şey benimle hiç vakit gecirmeyişi. İlk zamanlar tartısıyordum artık bunu da yapmıyorum. Halim kalmadı. Evlenmeden evvel ben eşimi evde bırakıp arkadaslarıyla bulusan biri olmam derdi. Akşamları eşimle vakit gecireceğim vs derdi. Şimdiyse cumartesi günleri yarım gün calısıyor ama yorgunum dısarı cıkamayız diyor. Pazar sabah namazına gidicem diyor arkadaslarımla her pazar gidiyorlar ve cıkısta bir arkadasının ofisine kahvaltıya gidiyor 10 11 de geliyor. Geldiğinde uykum var diyip yatıyor akşam uyanıyor. Ben gezmeye gidelim desem işim var diyor. Ya da sadece söylenmeyeyim diye evimizin yakınındaki tatlıcıya götürüyor. Nişanlıyken böyle değildi deyince de her sey seni avlayana kadardı diyor. Şaka mı değil mi anlamıyorum. Yiğenimin dogum gününü kutlamak için davet edildik ki kendisinin de anlastıgı insanlar, benim cocugum değil benim cocugum olunca ben dogum günü kutlatmam falan gibi sacma seyler söylüyor. Genetik bir rahatsızlıgım var doktora benimle gelmiyor dükkanı bırakamam diye. Her yere kendi ailemle gidiyorum ve doktor ne dedi diye sormuyor bile. Söyleyince de unuttum diyor. Ben önceliğin değilim o zaman deyince kavga ediyor. 2 gün salonda yattı sonra geldi yatakta yattı. Ama sırf cinsellik için geliyor. Özürü gectim bi sarılma bi güzel söz yok. Pazartesi dogum günü ve ben çok üzülüyorum. Dahası artık sevgisine inancım da yok. Duygularımı ben dili ile suclamadan ifade de ettim ama karşımda bunu anlayan biri yok. Siz olsanız ne yapardınız. 30 yasında olacagım anne olmak istiyorum ama eşime güvenmiyorum hatta ayrılmayı düşünüyorum
Bu adamdan bi de çocuk mı yapacaksınız? Çocuk olunca düzeleceğini mi düşünüyorsunuz ? yükünüz 2 kat artacak.Arkanıza bakmadan kaçın.Anasının evinden çıkamayacaksa neden evlenmiş.Evlenmek için evlenmiş yemeğini yapan evini temizleyen biri olsun mantığında.Lütfen mantığınızla hareket edin.Net olun
 
Çocuk olursa belki aramız daha iyi olur diye düşünmeyin çocuk yapmadan da yollarınızı ayırın. Neden kendinizi böyle bir evliliğin içinde heba edesiniz ki? Sorunu zaten defalarca çözmeye çalışmışsınız çözülmemiş. Mutlu olacağınız ve sevileceğiniz bir evliliği hak ediyorsunuz.
 
Nişanlıyken böyle değildi deyince de her sey seni avlayana kadardı diyor. Şaka mı değil mi anlamıyorum.
Şaka olsa da rahatsız olduğun bir konuyu anlatırken böyle demesi aşırı saçma. Böyle şaka mı olur evlilikte bariz bir sorun varken?

Çocuk olmadan boşan. Mutlu eden senin için çabalayan ve senin de sevdiğin birisi karşına çıkar elbet. Sadece anne olmak isteğin için hayatını mahvetme bu evlilikte.
 
Kendi ailemin apartmaninda oturdum. Ailem yasli. Acikcasi abimi onlarda bekliyorlar. Abim ugrar. Aileye gore degismekle birlikte bu vixdanla alakali. Kendi anne babam(babami kaybettik) abim gelince cok seviniyorlar.
Ama abim esinin gonlunu de yapar. Hafta sonu esi ve cocuklariyla ilgilenir. Orta yolu bulur.

Aile apartmanini kimseye tavsiye etmem. Hatta sokak bile. Bu arada.

3 Yil olmus.adamda 1 tane iyi oozellik saymadiniz. Boyle bir adamdan cocuk dusunmemekte cok haklisiniz.
Cocuk demek yasadiginiz hayatin carpi ikisi demek. Iyiyse iyi ,kotuyse kotu
 
arkadaşlar bu ayın sonunda 3 yıllık evli olacagım.Aile apartmanında oturuyoruz.Evlendiğimiz günden beri eşim her işten gelişinde annesine gider. Yemek yeriz sonra yine gider. Beraber iş yapıyorlar. Sürekli bunu bahane ediyor.5 dk gelicem diyor 40-45- 60 dk yok. Zaten işten 19.30 gibi geliyor. Her gün böyle. İlk zamanlar bende gidiyordum hemen kalkmak zorunda hisseder diye ama annesinin eve sürekli girmesi eşimin sınır koymaması yatak odamıza kadar her şeyi bilmesi derken iş çığrından çıktı ve geçen sene boşanmaya karar verdik. Mahkemeye 2 hafta kala eşim vazgecti. Aile danısmanına gidelim demiştim. 3 seans gitti bıraktı. 2 ay düzeldi yine başa sardı.Ben onun ailesinin her davetine gidiyorum hatta genelde bana müsait misin diye sorulmaz eşime söylerler ben sorun olmasın diye susarım. Ama eşim benim aileme yemeğe bile zorla geliyor ki ailem bir kez bile eşime zorluk yaşatmadı kötü söz söylemedi boşanma sürecinde bile. Her şeye küsen küsüp yatak ayıran bi eşim var. Yapmayacagım diye söz vermişti ama yine aynı. Ama asıl üzen şey benimle hiç vakit gecirmeyişi. İlk zamanlar tartısıyordum artık bunu da yapmıyorum. Halim kalmadı. Evlenmeden evvel ben eşimi evde bırakıp arkadaslarıyla bulusan biri olmam derdi. Akşamları eşimle vakit gecireceğim vs derdi. Şimdiyse cumartesi günleri yarım gün calısıyor ama yorgunum dısarı cıkamayız diyor. Pazar sabah namazına gidicem diyor arkadaslarımla her pazar gidiyorlar ve cıkısta bir arkadasının ofisine kahvaltıya gidiyor 10 11 de geliyor. Geldiğinde uykum var diyip yatıyor akşam uyanıyor. Ben gezmeye gidelim desem işim var diyor. Ya da sadece söylenmeyeyim diye evimizin yakınındaki tatlıcıya götürüyor. Nişanlıyken böyle değildi deyince de her sey seni avlayana kadardı diyor. Şaka mı değil mi anlamıyorum. Yiğenimin dogum gününü kutlamak için davet edildik ki kendisinin de anlastıgı insanlar, benim cocugum değil benim cocugum olunca ben dogum günü kutlatmam falan gibi sacma seyler söylüyor. Genetik bir rahatsızlıgım var doktora benimle gelmiyor dükkanı bırakamam diye. Her yere kendi ailemle gidiyorum ve doktor ne dedi diye sormuyor bile. Söyleyince de unuttum diyor. Ben önceliğin değilim o zaman deyince kavga ediyor. 2 gün salonda yattı sonra geldi yatakta yattı. Ama sırf cinsellik için geliyor. Özürü gectim bi sarılma bi güzel söz yok. Pazartesi dogum günü ve ben çok üzülüyorum. Dahası artık sevgisine inancım da yok. Duygularımı ben dili ile suclamadan ifade de ettim ama karşımda bunu anlayan biri yok. Siz olsanız ne yapardınız. 30 yasında olacagım anne olmak istiyorum ama eşime güvenmiyorum hatta ayrılmayı düşünüyorum
Adam şaka yapmamış ki sizi avlayana kadar numara yapmış.Bu aşk evliliği değil ki anası " bakire,söz dinleyen ,koyun mizaçlı birini istemiş esiniz sizi gözüne kestirmiş " Onun öncelik sıralamasında bayağı aşağılardasınız.En iyisi gerçekleri görmek,kendinizi kandırmayı bırakın Uzun vade de sadece sizden gider harabeye dönen siz olursunuz.😞
 
arkadaşlar bu ayın sonunda 3 yıllık evli olacagım.Aile apartmanında oturuyoruz.Evlendiğimiz günden beri eşim her işten gelişinde annesine gider. Yemek yeriz sonra yine gider. Beraber iş yapıyorlar. Sürekli bunu bahane ediyor.5 dk gelicem diyor 40-45- 60 dk yok. Zaten işten 19.30 gibi geliyor. Her gün böyle. İlk zamanlar bende gidiyordum hemen kalkmak zorunda hisseder diye ama annesinin eve sürekli girmesi eşimin sınır koymaması yatak odamıza kadar her şeyi bilmesi derken iş çığrından çıktı ve geçen sene boşanmaya karar verdik. Mahkemeye 2 hafta kala eşim vazgecti. Aile danısmanına gidelim demiştim. 3 seans gitti bıraktı. 2 ay düzeldi yine başa sardı.Ben onun ailesinin her davetine gidiyorum hatta genelde bana müsait misin diye sorulmaz eşime söylerler ben sorun olmasın diye susarım. Ama eşim benim aileme yemeğe bile zorla geliyor ki ailem bir kez bile eşime zorluk yaşatmadı kötü söz söylemedi boşanma sürecinde bile. Her şeye küsen küsüp yatak ayıran bi eşim var. Yapmayacagım diye söz vermişti ama yine aynı. Ama asıl üzen şey benimle hiç vakit gecirmeyişi. İlk zamanlar tartısıyordum artık bunu da yapmıyorum. Halim kalmadı. Evlenmeden evvel ben eşimi evde bırakıp arkadaslarıyla bulusan biri olmam derdi. Akşamları eşimle vakit gecireceğim vs derdi. Şimdiyse cumartesi günleri yarım gün calısıyor ama yorgunum dısarı cıkamayız diyor. Pazar sabah namazına gidicem diyor arkadaslarımla her pazar gidiyorlar ve cıkısta bir arkadasının ofisine kahvaltıya gidiyor 10 11 de geliyor. Geldiğinde uykum var diyip yatıyor akşam uyanıyor. Ben gezmeye gidelim desem işim var diyor. Ya da sadece söylenmeyeyim diye evimizin yakınındaki tatlıcıya götürüyor. Nişanlıyken böyle değildi deyince de her sey seni avlayana kadardı diyor. Şaka mı değil mi anlamıyorum. Yiğenimin dogum gününü kutlamak için davet edildik ki kendisinin de anlastıgı insanlar, benim cocugum değil benim cocugum olunca ben dogum günü kutlatmam falan gibi sacma seyler söylüyor. Genetik bir rahatsızlıgım var doktora benimle gelmiyor dükkanı bırakamam diye. Her yere kendi ailemle gidiyorum ve doktor ne dedi diye sormuyor bile. Söyleyince de unuttum diyor. Ben önceliğin değilim o zaman deyince kavga ediyor. 2 gün salonda yattı sonra geldi yatakta yattı. Ama sırf cinsellik için geliyor. Özürü gectim bi sarılma bi güzel söz yok. Pazartesi dogum günü ve ben çok üzülüyorum. Dahası artık sevgisine inancım da yok. Duygularımı ben dili ile suclamadan ifade de ettim ama karşımda bunu anlayan biri yok. Siz olsanız ne yapardınız. 30 yasında olacagım anne olmak istiyorum ama eşime güvenmiyorum hatta ayrılmayı düşünüyorum
Yani hiç sevmemiş ki inancınız kaybolsun.
 
Sizin sorununuz aile apartmaniyle ilgili değil.bende aile apartmaninda kaldım ama eşim hiç bı zaman soğuk davranmadi.
Eşiniz sizden kaçıyor gibi,merak etmiyor umursamıyor. Sanki ilgisi azalmış hevesi geçmiş gibi. Hiç konuştunuz mi bu konuyu niye böylesin diye.
Çocuk yapmayın işler iyce sarpa Sarar.
Çocuk ayrı bı sorumluluk ve hamileliği lohusa depresyonu derken bu adamla sen delirirsin.
Alıp karşına düzgünce anlat baktin anlamıyor topla üç beş eşya evden git annene biraz kafa dinlicem de. Bakalım sensiz kalincada arayıp sormayackmi
 
Duzelmemis ,düzelmez tecrübem ile konuşuyorum çocuk yapmayın olan size olacak Bariz ortada yani..Sevmiyor ki ,siz geçen yıllarınizada yanmamak için ayrılın gitsin..İnanın düzeltmeye çalışırken insan hasta oluyor..
 
arkadaşlar bu ayın sonunda 3 yıllık evli olacagım.Aile apartmanında oturuyoruz.Evlendiğimiz günden beri eşim her işten gelişinde annesine gider. Yemek yeriz sonra yine gider. Beraber iş yapıyorlar. Sürekli bunu bahane ediyor.5 dk gelicem diyor 40-45- 60 dk yok. Zaten işten 19.30 gibi geliyor. Her gün böyle. İlk zamanlar bende gidiyordum hemen kalkmak zorunda hisseder diye ama annesinin eve sürekli girmesi eşimin sınır koymaması yatak odamıza kadar her şeyi bilmesi derken iş çığrından çıktı ve geçen sene boşanmaya karar verdik. Mahkemeye 2 hafta kala eşim vazgecti. Aile danısmanına gidelim demiştim. 3 seans gitti bıraktı. 2 ay düzeldi yine başa sardı.Ben onun ailesinin her davetine gidiyorum hatta genelde bana müsait misin diye sorulmaz eşime söylerler ben sorun olmasın diye susarım. Ama eşim benim aileme yemeğe bile zorla geliyor ki ailem bir kez bile eşime zorluk yaşatmadı kötü söz söylemedi boşanma sürecinde bile. Her şeye küsen küsüp yatak ayıran bi eşim var. Yapmayacagım diye söz vermişti ama yine aynı. Ama asıl üzen şey benimle hiç vakit gecirmeyişi. İlk zamanlar tartısıyordum artık bunu da yapmıyorum. Halim kalmadı. Evlenmeden evvel ben eşimi evde bırakıp arkadaslarıyla bulusan biri olmam derdi. Akşamları eşimle vakit gecireceğim vs derdi. Şimdiyse cumartesi günleri yarım gün calısıyor ama yorgunum dısarı cıkamayız diyor. Pazar sabah namazına gidicem diyor arkadaslarımla her pazar gidiyorlar ve cıkısta bir arkadasının ofisine kahvaltıya gidiyor 10 11 de geliyor. Geldiğinde uykum var diyip yatıyor akşam uyanıyor. Ben gezmeye gidelim desem işim var diyor. Ya da sadece söylenmeyeyim diye evimizin yakınındaki tatlıcıya götürüyor. Nişanlıyken böyle değildi deyince de her sey seni avlayana kadardı diyor. Şaka mı değil mi anlamıyorum. Yiğenimin dogum gününü kutlamak için davet edildik ki kendisinin de anlastıgı insanlar, benim cocugum değil benim cocugum olunca ben dogum günü kutlatmam falan gibi sacma seyler söylüyor. Genetik bir rahatsızlıgım var doktora benimle gelmiyor dükkanı bırakamam diye. Her yere kendi ailemle gidiyorum ve doktor ne dedi diye sormuyor bile. Söyleyince de unuttum diyor. Ben önceliğin değilim o zaman deyince kavga ediyor. 2 gün salonda yattı sonra geldi yatakta yattı. Ama sırf cinsellik için geliyor. Özürü gectim bi sarılma bi güzel söz yok. Pazartesi dogum günü ve ben çok üzülüyorum. Dahası artık sevgisine inancım da yok. Duygularımı ben dili ile suclamadan ifade de ettim ama karşımda bunu anlayan biri yok. Siz olsanız ne yapardınız. 30 yasında olacagım anne olmak istiyorum ama eşime güvenmiyorum hatta ayrılmayı düşünüyorum
Burada verilen tavsiyeleri dinleyen, kişilerin tecrübelerinden istifade eden pek kimseyi görmedim ama yine de samimiyetle tavsiye vermek istiyorum. Şuan mevcut durumunun içinde çocuğunun olmaması çok büyük bir nimet. Öncelikle bunu fark et. Çocuklu boşanmalarda maalesef böyle toksik insanlarla bir seviyede iletişime devam etmek zorunda kalınıyor ve emin ol bu durum travmaları atlatmayı çok zorlaştırıyor. Ve hatta boşanma aşamasında eşim dediğin insanın, seni dehşete düşüren öyle bir yüzüyle tanışıyorsun ki bu da sana ' ben nasıl bu insanla yıllarımı geçirmişim' dedirtiyor. İnsanlar asla değişmezler. Kocanla istersen kavga et, istersen ağlayarak anlat, istersen araya onun ciddiye alacağı insanları koyupta konuş vs. Sonuç değişmeyecek. Sadece kısa bir süre değişmiş gibi davranacak. Kaba tabirle senin biraz gazını alacak. Giden yıllarına sakın üzülme. Bugün bir adım atmazsan, giden yılların değil ömrün olur. İnan değmez. İnsanlar 3 yıllık değil 30 yıllık evliliklerini bitiriyor. Ben kocamı seviyorum gibi bir aptallığa da düşme. Bu hayatta en çok kendini sevmelisin. Hem söyle düşün, ölüye bile 3 gün aĝlanan dünyada aşkından ölsen ne olur. Ona da 3 gün ağlar sonra alışırsın. Hiçbir kadının değer görmediği yerde kalmasını istemiyorum. Umarım sende kendini kurtarırsın. 🩷
 
Back
X