Siz Olsanız?

Merhaba herkese,

Daha önce de soru sorduğum bir konuda fikirlerinize başvurmak istiyorum.

Ben bir yayınevinde editör olarak çalışıyorum yaklaşık iki yıldır, edebiyat mezunuyum. Çocukluğumdan itibaren edebiyatla haşır neşir olduğum için, sevdiğim bir iş diyebilirim. Ofiste çok az kişi çalışıyoruz. Yayınevi sahibiyle de aramız %80 iyi diyebilirim. Adamın niyeti, her şey biraz daha oturduktan sonra kendi köşesine çekilip hemen hemen her şeyi bana bırakmak. Devamlı yazar-çizer insanlarla beraber olduğumuz için bu anlamda bir çevre edinmek de kolay olabiliyor haliyle. Bir şey yazmak, yayınlatmak vs benim için kolay olabiliyor.

Olumsuz taraflarına gelecek olursak, işin maddi boyutuyla ben ilgileniyorum, iş tanımım olmamasına rağmen. Haliyle ay boyu kaç iş yaptığımı hesaplayarak geçiyor zamanım, bu anlamda üzerimde büyük bir ağırlık hissediyorum, her şeyin bana bağlı olması hoşuma gitmiyor, parasal konularla uğraşmak istemiyorum. Büyük bir yayınevi de olmadığı için, uzun vadede o kadar da güven veren bir yer değil, belki de batıp gidebilecek bir yer. Aldığım ücret de asgari ücretten bir miktar daha fazla.


Soruma gelecek olursak, yıllardır içimde kalan ve eğer bu alanda çalışırsam kendimi gerçekleştirmiş gibi hissedeceğim bir bölümde okumak için yeniden sınava girmek istiyorum: Psikoloji.

Gözümü karartıp sınava hazırlansam -kazanabileceğimi düşünüyorum- 4 yıl okusam, 2 yıl da yüksek lisans desek, 32-33 yaşıma geleceğim, ki klinik psikoloji yüksek lisans alımlarının oldukça az olduğunun farkındayım. Ayrıca, bu mesleğe bir 8-10 yıl kadar geç başlamış olacağım. Okuduğum bu 6 yıl boyunca da para harcayacağım haliyle, ailemin bunu kaldıracak bir gücü yok. Benim şu an halihazırda birikmiş bir miktar param var, okurken en azından 3-4 yıl yetebilecek bir para. Şu anki işimle beraber yürütemeyeceğim için işten çıkmam lazım bu sürece başlamak için.


Yani bir tarafta %70-80 memnun oluğum bir iş dururken, diğer tarafta okumazsam ilerde çok pişman olacağımı düşündüğüm, belirsizliklerle dolu, maddi anlamda da zorlayıcı bir yol var.


Siz olsanız ne yaparsınız?
Fikirlerinizi belirtirseniz memnun olurum.
Şimdiden teşekkür ederim. 😊
Yakın arkadaşım psikolog ama çok pişman....hastanelerde çalışamıyor çünkü yüksek lisans istiyorlar ve maddi gücü yok bunu karşılayacak....rehabilitasyon merkezinde çalışıyor parası iyi değil ve boş saati nerdeyse yok o kadar somuru
 
Rahmetli Doğan Cuceloglunun eşi Yıldız Hacievliyagil 'i takip etmenizi oneririm. Kaç senelik avukatken bir anda istifa edip en büyük tutkusu olan psikoloji okumaya karar veriyor, okulunu bitiriyor ve psikolog oluyor. Hayatta hiçbir şey için geç degil🌿🌺
şimdi siz önerince baktım 49 yaşında meslek değiştirmiş.
 
Merhaba herkese,

Daha önce de soru sorduğum bir konuda fikirlerinize başvurmak istiyorum.

Ben bir yayınevinde editör olarak çalışıyorum yaklaşık iki yıldır, edebiyat mezunuyum. Çocukluğumdan itibaren edebiyatla haşır neşir olduğum için, sevdiğim bir iş diyebilirim. Ofiste çok az kişi çalışıyoruz. Yayınevi sahibiyle de aramız %80 iyi diyebilirim. Adamın niyeti, her şey biraz daha oturduktan sonra kendi köşesine çekilip hemen hemen her şeyi bana bırakmak. Devamlı yazar-çizer insanlarla beraber olduğumuz için bu anlamda bir çevre edinmek de kolay olabiliyor haliyle. Bir şey yazmak, yayınlatmak vs benim için kolay olabiliyor.

Olumsuz taraflarına gelecek olursak, işin maddi boyutuyla ben ilgileniyorum, iş tanımım olmamasına rağmen. Haliyle ay boyu kaç iş yaptığımı hesaplayarak geçiyor zamanım, bu anlamda üzerimde büyük bir ağırlık hissediyorum, her şeyin bana bağlı olması hoşuma gitmiyor, parasal konularla uğraşmak istemiyorum. Büyük bir yayınevi de olmadığı için, uzun vadede o kadar da güven veren bir yer değil, belki de batıp gidebilecek bir yer. Aldığım ücret de asgari ücretten bir miktar daha fazla.


Soruma gelecek olursak, yıllardır içimde kalan ve eğer bu alanda çalışırsam kendimi gerçekleştirmiş gibi hissedeceğim bir bölümde okumak için yeniden sınava girmek istiyorum: Psikoloji.

Gözümü karartıp sınava hazırlansam -kazanabileceğimi düşünüyorum- 4 yıl okusam, 2 yıl da yüksek lisans desek, 32-33 yaşıma geleceğim, ki klinik psikoloji yüksek lisans alımlarının oldukça az olduğunun farkındayım. Ayrıca, bu mesleğe bir 8-10 yıl kadar geç başlamış olacağım. Okuduğum bu 6 yıl boyunca da para harcayacağım haliyle, ailemin bunu kaldıracak bir gücü yok. Benim şu an halihazırda birikmiş bir miktar param var, okurken en azından 3-4 yıl yetebilecek bir para. Şu anki işimle beraber yürütemeyeceğim için işten çıkmam lazım bu sürece başlamak için.


Yani bir tarafta %70-80 memnun oluğum bir iş dururken, diğer tarafta okumazsam ilerde çok pişman olacağımı düşündüğüm, belirsizliklerle dolu, maddi anlamda da zorlayıcı bir yol var.


Siz olsanız ne yaparsınız?
Fikirlerinizi belirtirseniz memnun olurum.
Şimdiden teşekkür ederim. 😊
Psikoloji oku. Hem kendine hem insanlara faydan olsun.. bak ben 40 yaşımdayım . Ufak cocugum var. Su an ozel bi universite bile olsa kazansam aninda okurum. Universite sinavina calisacak imkanim ortamım yok.. lutfen hayalinin pesine git. Ilerde daha cok pisman olursun net. Ama psikoloji okuduguna pisman olmazsin. Oyunculara bak. Iktisat isletme bitirip mutlu olmayip konservatuara gidip hayallerini yasiyorlar.. sen de boyle ol
 
Merhaba herkese,

Daha önce de soru sorduğum bir konuda fikirlerinize başvurmak istiyorum.

Ben bir yayınevinde editör olarak çalışıyorum yaklaşık iki yıldır, edebiyat mezunuyum. Çocukluğumdan itibaren edebiyatla haşır neşir olduğum için, sevdiğim bir iş diyebilirim. Ofiste çok az kişi çalışıyoruz. Yayınevi sahibiyle de aramız %80 iyi diyebilirim. Adamın niyeti, her şey biraz daha oturduktan sonra kendi köşesine çekilip hemen hemen her şeyi bana bırakmak. Devamlı yazar-çizer insanlarla beraber olduğumuz için bu anlamda bir çevre edinmek de kolay olabiliyor haliyle. Bir şey yazmak, yayınlatmak vs benim için kolay olabiliyor.

Olumsuz taraflarına gelecek olursak, işin maddi boyutuyla ben ilgileniyorum, iş tanımım olmamasına rağmen. Haliyle ay boyu kaç iş yaptığımı hesaplayarak geçiyor zamanım, bu anlamda üzerimde büyük bir ağırlık hissediyorum, her şeyin bana bağlı olması hoşuma gitmiyor, parasal konularla uğraşmak istemiyorum. Büyük bir yayınevi de olmadığı için, uzun vadede o kadar da güven veren bir yer değil, belki de batıp gidebilecek bir yer. Aldığım ücret de asgari ücretten bir miktar daha fazla.


Soruma gelecek olursak, yıllardır içimde kalan ve eğer bu alanda çalışırsam kendimi gerçekleştirmiş gibi hissedeceğim bir bölümde okumak için yeniden sınava girmek istiyorum: Psikoloji.

Gözümü karartıp sınava hazırlansam -kazanabileceğimi düşünüyorum- 4 yıl okusam, 2 yıl da yüksek lisans desek, 32-33 yaşıma geleceğim, ki klinik psikoloji yüksek lisans alımlarının oldukça az olduğunun farkındayım. Ayrıca, bu mesleğe bir 8-10 yıl kadar geç başlamış olacağım. Okuduğum bu 6 yıl boyunca da para harcayacağım haliyle, ailemin bunu kaldıracak bir gücü yok. Benim şu an halihazırda birikmiş bir miktar param var, okurken en azından 3-4 yıl yetebilecek bir para. Şu anki işimle beraber yürütemeyeceğim için işten çıkmam lazım bu sürece başlamak için.


Yani bir tarafta %70-80 memnun oluğum bir iş dururken, diğer tarafta okumazsam ilerde çok pişman olacağımı düşündüğüm, belirsizliklerle dolu, maddi anlamda da zorlayıcı bir yol var.


Siz olsanız ne yaparsınız?
Fikirlerinizi belirtirseniz memnun olurum.
Şimdiden teşekkür ederim. 😊
Hali hazirda mesleği olduğunuz işi gelistirmenizi öneririm. Ben olsam öyle yapardım. Daha kurumsal yerlere gecmeye calisabilirsiniz
 
icinizde kalacaksa bence denemelisiniz.

ben sahsen ama boyle bir sey yapmazdim. Isimden memnun degilsem yan alanlara gecerdim, belki kendi alanimin yan alanlarinda yuksek lisans veya ek kurslar vs ile sertifika toplayarak degisik sektorlere gecis yapardim.

Ancak sifirdan lisans okuyup 7-8 yil gelir olmadan yasamak istemezdim sizin yasinizda. Evet bir seyler ogrenmek guzel, ama cebe para girmesi ve bunun verdigi ozgurluk de guzel.

Size icinizde kalsin bu hevesiniz asla diyemem. Gercekten istiyorsaniz yapin.
Ama o yolu sectiginizde de %100 mutlu olmayacaksiniz aslinda, bunu da hesaba katin, her meslegin iyi kotu yani var, meslegimizde %80 mutlulugu sagladigimizda kendimizi basarili sayiyoruz zaten.
 
Bence mevcut isinizden cokta mutsuz degilsiniz ve birseyler üretiyorsunuz bukadar yil harcayip orda kariyer yapmaya calismak bence bosuna vakit kaybi
 
Bu blokta bende hayatımdan kesitlerle soru soranlara yardımcı opmak istiyorum. 33 yaşındayım ve bi kamu kurumda çalışıyorum. Maaşlar öyle abartılacak değil öncelike onu söyliyeyim. Asgaridrn bi nebeze daha iyi. Ama hayalim hukuktu.oturdum yks çalıştım. Ve muhtemeln tercih sonuçları açıkşanınca bi hukuk faküktesine yerleşeciğimm. Eper girmeyip bir sene daha erteleseydim çok pişman olacaktım. Şimdi sevdiğim işi yapabileceğim. Normal bir avukkatna 13 14 sene ge. başlasamda. Demem o ki kaybeddecek bişeyin yok hayallerinin peşindenn git.. Bende birikmiş oaramı kullanıcam muhtemelen işi bırakmam gerekecek 😉
 
Merhaba herkese,

Daha önce de soru sorduğum bir konuda fikirlerinize başvurmak istiyorum.

Ben bir yayınevinde editör olarak çalışıyorum yaklaşık iki yıldır, edebiyat mezunuyum. Çocukluğumdan itibaren edebiyatla haşır neşir olduğum için, sevdiğim bir iş diyebilirim. Ofiste çok az kişi çalışıyoruz. Yayınevi sahibiyle de aramız %80 iyi diyebilirim. Adamın niyeti, her şey biraz daha oturduktan sonra kendi köşesine çekilip hemen hemen her şeyi bana bırakmak. Devamlı yazar-çizer insanlarla beraber olduğumuz için bu anlamda bir çevre edinmek de kolay olabiliyor haliyle. Bir şey yazmak, yayınlatmak vs benim için kolay olabiliyor.

Olumsuz taraflarına gelecek olursak, işin maddi boyutuyla ben ilgileniyorum, iş tanımım olmamasına rağmen. Haliyle ay boyu kaç iş yaptığımı hesaplayarak geçiyor zamanım, bu anlamda üzerimde büyük bir ağırlık hissediyorum, her şeyin bana bağlı olması hoşuma gitmiyor, parasal konularla uğraşmak istemiyorum. Büyük bir yayınevi de olmadığı için, uzun vadede o kadar da güven veren bir yer değil, belki de batıp gidebilecek bir yer. Aldığım ücret de asgari ücretten bir miktar daha fazla.


Soruma gelecek olursak, yıllardır içimde kalan ve eğer bu alanda çalışırsam kendimi gerçekleştirmiş gibi hissedeceğim bir bölümde okumak için yeniden sınava girmek istiyorum: Psikoloji.

Gözümü karartıp sınava hazırlansam -kazanabileceğimi düşünüyorum- 4 yıl okusam, 2 yıl da yüksek lisans desek, 32-33 yaşıma geleceğim, ki klinik psikoloji yüksek lisans alımlarının oldukça az olduğunun farkındayım. Ayrıca, bu mesleğe bir 8-10 yıl kadar geç başlamış olacağım. Okuduğum bu 6 yıl boyunca da para harcayacağım haliyle, ailemin bunu kaldıracak bir gücü yok. Benim şu an halihazırda birikmiş bir miktar param var, okurken en azından 3-4 yıl yetebilecek bir para. Şu anki işimle beraber yürütemeyeceğim için işten çıkmam lazım bu sürece başlamak için.


Yani bir tarafta %70-80 memnun oluğum bir iş dururken, diğer tarafta okumazsam ilerde çok pişman olacağımı düşündüğüm, belirsizliklerle dolu, maddi anlamda da zorlayıcı bir yol var.


Siz olsanız ne yaparsınız?
Fikirlerinizi belirtirseniz memnun olurum.
Şimdiden teşekkür ederim. 😊


iş beni de cezbetti açıkçası
bilemiyorum tabi ki sizin hayatınız en iyi kararı siz verebilirsiniz ama ben olsam sanırım bu işte devam ederdim.
 
Açıkçası hayallerinizin peşinden gidin demek isterim ama düşünürsek psikolojide de %100 mutlu olmama ihtimaliniz var. Kesinlikle diğer yolu seçerseniz orada da sıkıntılar olacağını göz önüne alın. İşinizden %80 memnun olmanız büyük bir oran göz ardı edilemez sadece işinizin kötü yanı tekin olmaması. Yayınevi kapanırsa dışarıda kalmayacaksanız işe devam edin bence. Ve eğer psikolojiye eğiliminiz diplomadan çok alanın ilginizi çekmesi ise onunla alakalı kitaplar okuyabilirsiniz. Böylece hem kendinizi geliştirmenin tatminini yaşar hem de sevdiğiniz bir işi bırakmamış olursunuz.

Ama yok benim hayalimde bu meslek var derseniz kimse tutamaz sizi. Yaşınız genç yaparsınız hiçbir şey için geç değil. Biraz zorlanırsınız belki bu süreçte ama geriye bakınca iyi ki dersiniz. Burada asıl belirleyici psikolojiyi bir meslek olarak mı yoksa ilgi alanı olarak mı gördüğünüz biraz da.
 
Belli bir yaştan sonra bir üniversiteye üstelik de alt yapı yoksa başlamak çok zor. Ben de hayallerimin peşinden gideyim işimi değişeyim diye düşünmüştüm geçen sene üniversite sınavına girerken. Ama hem çalşıp hem okumak zor hele de ağır bir bölümse . Dediklerine aynen katılıyorum burası hayallerin değil, gerçeklerin ülkesi ://
 
X