Selam kızlar ,
Nişanlıyım ve evlenecek olup evden ayrılmanın hüznü sardı sanırım. 29 yaşındayım ailemden hiç ayrılmadım. Ev bakıyoruz şimdi nişanlımın yaşamak istediği semt aileme 1.5 saat uzaklıkta. Onu oraya bağlayan hiçbir şey yok. Burada ailesi akrabaları falan yok. İkimizde evden çalıştığımız için o merkezi , sahile yakın bir yerde daha kaliteli zaman geçireceğimizi düşünüyor. Tüm gün evde olduğumuzdan restoran, barlara yakın istediğimiz zaman sahilde yürümeye gidip sandalyeleri atıp takılabileceğimiz bir semtte daha mutlu olacağımız fikrinde.
Şuan yaşadığım yerde çok güzel olmasına karşın merkezi bir yer kesinlikle değil. Kesinlikle araba gerekiyor rahat bir ulaşım için. Şuan en yakınımızda ki market bile neredeyse 10 dakikadan fazla sürüyor yürüyerek öyle takılacak güzel cafe vs pek yok. Ama bana anneme yakın olmak şuan için daha cazip geliyor. Baskı yapıp illa burada yaşayalım demiyorum ama burada olsak gün içinde anneme kahveye giderim yürüyüşe çıkarız beraber vs diye düşünüyorum.
Siz olsanız ne yapardınız kızlar? Sizce bu duygusallığım ilk defa evden ayrılacak olmamadan mı kaynaklı?
bir yanım tabikide merkezi yer canın sıkıldığında çıkar istediğini yaparsın diyor diğer yanımda ilerde çocuğum olunca bu tarafta kalırsam annemlerin yardımı olur diyor
