- 12 Aralık 2022
- 442
- 680
- 33
- 35
- Konu Sahibi tynkerbell
-
- #21
Sizin dediğinizi desem biz de küseriz büyük ihtimalle. Bir şey demeden evime gideceğim artık ama böyle olmaz soğudum. O yüzden çocuklarınızı çok iyi anlıyorum. Sonra nasıl barıştınız?Benim yeğenimde eskiden böyleydi. Benim oğullarimdan küçük ama onlara fiziksel zarar veriyordu. Isırma,vurma. Kardeşim ve eşi bununla gurur duyuyor, A yi dövdü, B yı ısırdı, C yi korkuttu diye gülerek anlattılar. Ben açık açık yeğenim olmazsa eve almam, insanlar sizi iyi çekiyor, bunlar komik değil. Tavrınızı değiştirin yoksa okulda çok sıkınti olur dedim. Bir süre küstüler sanırım. Ama en azından çocuklarım zarar görmedi.
Şimdi o davranışları kayboldu ama onunla oynamaktan hoşlanmıyorlar. Tavırları hoşlarına gitmiyor.
Gitmem bir daha saygısız çocuk hiç sevmem kendi yarattıkları belayı kendileri çeksin dursun bütün gün ben çekmek zorunda değilimMerhaba kızlar, sizin fikirlerinize her zaman güvendiğim için bir şey i danışmak istiyorum. Kardeşim ve eşi beni bir kaç günlüğüne evlerine davet ettiler. Üç yaşında bir çocukları var, kendileri aşırı koruyucu ve çocuğun neredeyse her dediğini yapan anne babalar. Çocuk sinirlenince bana vuruyor ya da eşyalarımı fırlatıyor ve ben yapma deyince aşırı ağlama krizlerine giriyor, çünkü kimse hayır dememiş bugüne kadar. Kardeşim ve eşi buna şahit oldukları halde yapma öyle olmaz vurulmaz demiyorlar. Tam tersi bana abartma bir şey olmaz, çocuk şiddetli vuramaz ki falan diyorlar. Çocuğa tamam ağlama ben ona kızacağım diyorlar. Bu beni aşırıı derecede rahatsız etti. Boynumu çizdi sinirimden ağladım ya. Siz bu durumda olsanız, kişisel sınırlarınızı koruyamayacak duruma gelseniz ne yapardınız? Bir daha gelmemeyi bile düşünüyorum. Abartıyor muyum?
Maalesef bıktım gerçekten. Sene başından itibaren kaç kez suluk aldım hepsini kırdılar çelik alıyorum alıp suyunu yerlere dökmüşler. Çantalar kalemler saymakla bitmiyor. Keşke herkes anne baba olmasa.Kesinlikle böyle ailelerin çocuklarıdır. Çocuklara karşıdakinin sınırlarına saygı göstermeyi öğretmezsen bu sonuç kaçınılmaz oluyor.
Sizin dediğinizi desem biz de küseriz büyük ihtimalle. Bir şey demeden evime gideceğim artık ama böyle olmaz soğudum. O yüzden çocuklarınızı çok iyi anlıyorum. Sonra nasıl barıştınız?
Merhaba kızlar, sizin fikirlerinize her zaman güvendiğim için bir şey i danışmak istiyorum. Kardeşim ve eşi beni bir kaç günlüğüne evlerine davet ettiler. Üç yaşında bir çocukları var, kendileri aşırı koruyucu ve çocuğun neredeyse her dediğini yapan anne babalar. Çocuk sinirlenince bana vuruyor ya da eşyalarımı fırlatıyor ve ben yapma deyince aşırı ağlama krizlerine giriyor, çünkü kimse hayır dememiş bugüne kadar. Kardeşim ve eşi buna şahit oldukları halde yapma öyle olmaz vurulmaz demiyorlar. Tam tersi bana abartma bir şey olmaz, çocuk şiddetli vuramaz ki falan diyorlar. Çocuğa tamam ağlama ben ona kızacağım diyorlar. Bu beni aşırıı derecede rahatsız etti. Boynumu çizdi sinirimden ağladım ya. Siz bu durumda olsanız, kişisel sınırlarınızı koruyamayacak duruma gelseniz ne yapardınız? Bir daha gelmemeyi bile düşünüyorum. Abartıyor muyum?
Haklısın böyle anne babalar var maalesef.Biraz büyüsün o zaman kendi hatalarını anlarlar ama çok geç oluyor öyle.Gidin evinize neden kalıyorsunuz ki.Merhaba kızlar, sizin fikirlerinize her zaman güvendiğim için bir şey i danışmak istiyorum. Kardeşim ve eşi beni bir kaç günlüğüne evlerine davet ettiler. Üç yaşında bir çocukları var, kendileri aşırı koruyucu ve çocuğun neredeyse her dediğini yapan anne babalar. Çocuk sinirlenince bana vuruyor ya da eşyalarımı fırlatıyor ve ben yapma deyince aşırı ağlama krizlerine giriyor, çünkü kimse hayır dememiş bugüne kadar. Kardeşim ve eşi buna şahit oldukları halde yapma öyle olmaz vurulmaz demiyorlar. Tam tersi bana abartma bir şey olmaz, çocuk şiddetli vuramaz ki falan diyorlar. Çocuğa tamam ağlama ben ona kızacağım diyorlar. Bu beni aşırıı derecede rahatsız etti. Boynumu çizdi sinirimden ağladım ya. Siz bu durumda olsanız, kişisel sınırlarınızı koruyamayacak duruma gelseniz ne yapardınız? Bir daha gelmemeyi bile düşünüyorum. Abartıyor muyum?
Çocukla oyun oynayarak başlasanız ve oyun esnasında bu yaptığın can acıtabilir oyuncakların zarar görebilir yapma böyle gibi cümlelerde devam edip yola getirmeniz mümkün değil mi? 3 yaş çok sıkıntılı bir süreç kendini kanıtlama derdinde şu an. Bir şeyi yap diyince yapmıyor çocuklar o yaşta. Oyun ve ikna yoluna gidebilmeniz denemeniz mümkün mü insallah başarılı bir süreç olur hislerinizi anlıyorumMerhaba kızlar, sizin fikirlerinize her zaman güvendiğim için bir şey i danışmak istiyorum. Kardeşim ve eşi beni bir kaç günlüğüne evlerine davet ettiler. Üç yaşında bir çocukları var, kendileri aşırı koruyucu ve çocuğun neredeyse her dediğini yapan anne babalar. Çocuk sinirlenince bana vuruyor ya da eşyalarımı fırlatıyor ve ben yapma deyince aşırı ağlama krizlerine giriyor, çünkü kimse hayır dememiş bugüne kadar. Kardeşim ve eşi buna şahit oldukları halde yapma öyle olmaz vurulmaz demiyorlar. Tam tersi bana abartma bir şey olmaz, çocuk şiddetli vuramaz ki falan diyorlar. Çocuğa tamam ağlama ben ona kızacağım diyorlar. Bu beni aşırıı derecede rahatsız etti. Boynumu çizdi sinirimden ağladım ya. Siz bu durumda olsanız, kişisel sınırlarınızı koruyamayacak duruma gelseniz ne yapardınız? Bir daha gelmemeyi bile düşünüyorum. Abartıyor muyum?
Kişisel sınırlarım var benim kim olursa olsun. Bu sevgisizlikse tamam sevgisizim.Yeğeniniz o farkında mısınız? Ayrıca 34 yaşında mısınız gerçekten. Ana babasıkafalının önde gideni tamam da siz de bu kadar sevgisiz olmasaydınız keşke
Teşekkürler bu açıdan bakmaya çalışacağım. Ben çocuktan çok anne babaya kızdım aslında. Çocuk vurduğunda ya da çizdiğinde gülüyorlar şu bak şuna diye, aradan bir süre geçince yine aynısını yapıyor. Benim en çok zoruma giden şey buna maruz bırakılmak. Ben uyarım yapma öyle bak canım açıyor diye bu sefer çığlık çığlığa ağlamaya başlıyor sen git diyor. Ben eğitenem ki anne baba yapacak kararlılıkla.Çocuktan nefret ederseniz abartmış olursunuz evet ama sık görüşmek istememekle abartmış olmazsınız hareketli çocuk başka şımarık çocuk başka ben çocukları çok seviyorum ama hepsini değil mesela .....Toleransim çok yüksek çocuklara yetişkinlere değil mesela .... genede anne baba yetiştirmesi yanında karakter diye bir olguda var ...Genede şımarık yetişkine göre çocuk bir nebze daha tahammül edilesi bence .Sonucda bu dünyada yalansız kendini ortaya koyma evresi daha masum aslında ihala degisebilir iyiye olumluya doğru kemikleşmiş huyları olan yetişkinler daha çekilmez bence genelleme değilde bazıları çocuk gene bilinçsiz yada uyarilabilir düzeltilebilir durumda yetişkinler çok daha vahim bu açıdan da bakmalı bu fikir size iyi gelebilir
İlk gün oyun oynadık iyiydi aramız ikinci gün test ediyor beni vursam nasıl tepki veriyor diye. Oyuncak atmayla başladı sonra yanında otururken birden vurmaya falan başladı. Sadece anne babası varken yapıyor ama yalnızken oynuyor benle.Çocukla oyun oynayarak başlasanız ve oyun esnasında bu yaptığın can acıtabilir oyuncakların zarar görebilir yapma böyle gibi cümlelerde devam edip yola getirmeniz mümkün değil mi? 3 yaş çok sıkıntılı bir süreç kendini kanıtlama derdinde şu an. Bir şeyi yap diyince yapmıyor çocuklar o yaşta. Oyun ve ikna yoluna gidebilmeniz denemeniz mümkün mü insallah başarılı bir süreç olur hislerinizi anlıyorum
Bence de. Ağlayınca ya dediğini yapıyorlar ya da uyutuyorlar. Anne baba olunca kıyılmıyormuş öyle diyorlar.Şimdi Sözde onlar sonsuz toleranslı gerçek anne baba hissediyorlar kendilerini ama aslında öyle değil Esasen çocuktan kaçıyorlar çocuğun sesinden çocuğun yaratacağı problemleri çözmeye çalışmaktan kaçıyorlar Yeter ki sesi bize gelmesin ne istiyorsa verelim ne diyorsa yapalım Bu davranışlarının onlar için anı kurtardığını ileride çok daha büyük sorunların ortaya çıkacağını bilmiyorlar Daha doğrusu biliyorlar da işlerine gelmiyor diyelim kestiremiyorlar tam
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?