- 8 Mart 2018
- 365
- 109
- 103
- 31
- Konu Sahibi Yalinveyalniz
-
- #1
Biz 4 kişilik doğudan batıya göç etmiş akrabalardan uzakta olan çekirdek bir aileyiz. Akrabalarla pek yüz yüze görüşme, git-gel olmuyor. Telefonda görüşülse de bağlar kopup aslında aşırı bir samimi bağ göremiyorum. Annem biraz daha yakın özellikle teyzemlerle ama mesafe var arada yine aşırı iletişim yok.
Bizdeki olay ise şu babam sürekli annemin ailesinden dert yakınıyor. Annemin ailesini bende çok sevmem. Düzensiz, lafın sözün çok döndüğü bir ortam var. Açıkçası teyzemleri de pek iyi niyetli insanlar olarak görmem ama bizden uzaktalar pek hayatımda da etkileri yok. Babam içinde aynı şey geçerli. Çoğusunu yıllar önce gördü ama her şeyde lafı annemin ailesine getiriyor. Onlar şöyle yaptı, böyle yaptı. Yıllar yıllar önce teyzem bir süre bizde kalmış sanırım çok laf anlaşmazlık olmuş. Hala ondan bahsediyor babam. Mesela yürüyüşe çıkıyoruz annem yok yanımızda. Hemen aileden akrabalardan bahsediyor ve çoğunlukla da annemin ailesinden. Ya da annem teyzemle falan konuştuysa da sanki annemi oradakiler hep dolduruyormuş gibi düşünüyor. Yani düşünüyorum 25 yıldır evliler çok kısıtlı görüşüyorlar. Artık ne doldurması. Babam aşırı derecede annemin tarafını kafasına takıyor. Şu şunu yaptı bu bunu yaptı. O zaman diyorum ki deseydin canın sıkıldığı şeyi anlatsaydın o kişiye, tepki verseydin ona da bir şey demiyor. Bu öfke her neyse hala devam ediyor. Hep bir şeyden sorun çıkınca olay aileye geliyor ve kavgaları büyüyor. Bugün yine annemle tartıştılar. Bir şey diyorum hemen babam tamam ben haksızım tamam ben kendi evime (bana misafirliğe geldi) gidecem diyor. Hep ona sanki haklısın sen annem haksız dememizi bekliyor. Tartışmada hemen sesler büyüyor konuşamıyorlar da. Büyük bir problem de yok kesinlikle geçmişten gelen.
Annem daha baskın bir karakter ve ne isterse çok fazla düşünmeden mantıklı bulduğu şeyi yapar. Bu yüzden babamla aralarında çekişme olduğunu düşünüyorum. Annem daha becerikli, bir şeyi biliyorsa yer fark etmeksizin yapan, özgüvenli, insanları eleştiren lafını diyen biri. Babamsa tam tersi insanlar ne derse tamam diyen biri. Bu anlamda ailede bir miktar kadın-erkek toplumsal rollerin değiştiğini düşünüyorum. Bizde karar alıcı daha çok annem. Annem babamı çok umursamıyor özellikle tartışmalarda dinlemiyor. Bu da babamı sinirlendiriyor.
İkisi de fedakar özenli bana ve kardeşime karşı çok duyarlı iki insan. Ebeveynlik rollerinde ellerinden geleni yaptıklarına eminim.
Her neyse ikisinin de elbette sıkıntıları yanları var. Kimse tamamen haklı değil ama sürekli bizden uzakta akrabaların bir şekilde konu olmasından sıkıldım. Açıkçası bizi de çok taktıklarını düşünmüyorum ama bizim evde hep onların konusu dönüyor. Babama bırak artık sıkıldım desem de babam da çok doldum diyor. Durum genel olarak bundan ibaret. Ne düşünüyorsunuz nedir bu kavganın kaynağı yıllar geçti anlayamadım.
Bizdeki olay ise şu babam sürekli annemin ailesinden dert yakınıyor. Annemin ailesini bende çok sevmem. Düzensiz, lafın sözün çok döndüğü bir ortam var. Açıkçası teyzemleri de pek iyi niyetli insanlar olarak görmem ama bizden uzaktalar pek hayatımda da etkileri yok. Babam içinde aynı şey geçerli. Çoğusunu yıllar önce gördü ama her şeyde lafı annemin ailesine getiriyor. Onlar şöyle yaptı, böyle yaptı. Yıllar yıllar önce teyzem bir süre bizde kalmış sanırım çok laf anlaşmazlık olmuş. Hala ondan bahsediyor babam. Mesela yürüyüşe çıkıyoruz annem yok yanımızda. Hemen aileden akrabalardan bahsediyor ve çoğunlukla da annemin ailesinden. Ya da annem teyzemle falan konuştuysa da sanki annemi oradakiler hep dolduruyormuş gibi düşünüyor. Yani düşünüyorum 25 yıldır evliler çok kısıtlı görüşüyorlar. Artık ne doldurması. Babam aşırı derecede annemin tarafını kafasına takıyor. Şu şunu yaptı bu bunu yaptı. O zaman diyorum ki deseydin canın sıkıldığı şeyi anlatsaydın o kişiye, tepki verseydin ona da bir şey demiyor. Bu öfke her neyse hala devam ediyor. Hep bir şeyden sorun çıkınca olay aileye geliyor ve kavgaları büyüyor. Bugün yine annemle tartıştılar. Bir şey diyorum hemen babam tamam ben haksızım tamam ben kendi evime (bana misafirliğe geldi) gidecem diyor. Hep ona sanki haklısın sen annem haksız dememizi bekliyor. Tartışmada hemen sesler büyüyor konuşamıyorlar da. Büyük bir problem de yok kesinlikle geçmişten gelen.
Annem daha baskın bir karakter ve ne isterse çok fazla düşünmeden mantıklı bulduğu şeyi yapar. Bu yüzden babamla aralarında çekişme olduğunu düşünüyorum. Annem daha becerikli, bir şeyi biliyorsa yer fark etmeksizin yapan, özgüvenli, insanları eleştiren lafını diyen biri. Babamsa tam tersi insanlar ne derse tamam diyen biri. Bu anlamda ailede bir miktar kadın-erkek toplumsal rollerin değiştiğini düşünüyorum. Bizde karar alıcı daha çok annem. Annem babamı çok umursamıyor özellikle tartışmalarda dinlemiyor. Bu da babamı sinirlendiriyor.
İkisi de fedakar özenli bana ve kardeşime karşı çok duyarlı iki insan. Ebeveynlik rollerinde ellerinden geleni yaptıklarına eminim.
Her neyse ikisinin de elbette sıkıntıları yanları var. Kimse tamamen haklı değil ama sürekli bizden uzakta akrabaların bir şekilde konu olmasından sıkıldım. Açıkçası bizi de çok taktıklarını düşünmüyorum ama bizim evde hep onların konusu dönüyor. Babama bırak artık sıkıldım desem de babam da çok doldum diyor. Durum genel olarak bundan ibaret. Ne düşünüyorsunuz nedir bu kavganın kaynağı yıllar geçti anlayamadım.