• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sizce anneme gerçeği anlatmalı mıyım?

Durup dururken gecmisi anlatmaya
Ne gerek var
Hemde Ayseyi zan altında bırakmışsın. Annenin gözünde gerçek olmayan duruma sokmussun kızcağızın haberi yok
 
Biz annemle genelde arkadaş gibi konuşuruz. Çoğu şeyimi anlatırım ona. Bunların arasından bir tane istisna oldu. Geçmişte bir tane kısa sayılacak ilişkim olmuştu ama bu ilişkiyi anneme söylememiştim hatta saklamıştım çünkü bu kişi annemin tanıdığı ve pek onaylamayacağını bildiğim biriydi. İlişkimiz süresince de annemin haklı olabileceğini gördüm çünkü kötü şeyler yaşadım. Maalesef kullanıldım (cinsellik anlamında değil, maddiyat vb konularda) ve bunlar benim baya ağırıma gitti. Neyse sonuçta bu ilişki bitti ve bir hissim de kalmadı. Buraya kadar sorun yok. Ama bu olaylar benim çok içime oturmuştu, baya aptallıklar yapmıştım çünkü. Normalde annemle dertleşmek isterdim ama bu konuya ne kadar kızacağını düşündüm ve anlatamadım. Çünkü annem böyle kullanılma gibi konularda çok hassastır. Sonra bir gün sohbet arasında bu yaşadıklarımı Ayşe diye bir arkadaşım yaşamış gibi anneme anlattım. Bakalım ne tepki verecek diye merak ettim. Tahmin ettiğim gibi annem Ayşeye kızdı. O akıllı bir kız değil mi, neden kendini kullandırtmış bu kadar dedi. Buna benzer şeyler söyledi hep. Sonra daha baya konuştuk bu konuyu. Annem tahmin ettiğim gibi tepkiler verdi. Şimdi sorun şu ki ben normalde yalana hiç alışkın değilim ve sevmem, anneme böyle bir konuda yalan söylediğimden ötürü içim içimi yiyor. Keşke annem gerçeği bilse diyorum, halbuki o da gençliğinde hatalar yapmış ama şimdiki hali çok hoşgörüsüz maalesef. Anneme gerçeği açıklamak ve beni olduğum gibi hatalarımla sevmesini istiyorum ama korkuyorum da. Fazla uzatmadan sormak istiyorum, benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
ebedi susardım🤣🤣🤣bundan sonraki yaşadıklarında dürüst olup kendini bi nebze rahatlatırsın..geçmişe mazi derler.
 
Annenize her şeyi bugüne kadar anlatmış olabilirsiniz ama bu sizin hayatınız ve eleştirilmek istememişsiniz. Ki ben herkesin her şeyi bilemesi gerektiğini düşünmüyorum. Bir gün evlenecek ve özel halleriniz olacak mesela. Anlatmak zorunda olmadığınız hatta anlattığınızda eşinize cephe alabileceği durumlar gibi... Belki de içsel dünyanızda böyle bir zorunluluk hissediyorsunuz ama bu hissettiğiniz zorunluluk belki de bağımlı bir ilişkinin neticesidir.
Şöyle olsa anlarım hani adam sizi tehdit eder vs eyvallah anlatırsınız ama ben hep sınırları olan bir insan olunca belki de kendimden başka kimseye herşeyimi anlatmam.
 
Olan hep Ayşe ile Merve' ye oluyor vallahi üzülüyorum...😂
 
Biz annemle genelde arkadaş gibi konuşuruz. Çoğu şeyimi anlatırım ona. Bunların arasından bir tane istisna oldu. Geçmişte bir tane kısa sayılacak ilişkim olmuştu ama bu ilişkiyi anneme söylememiştim hatta saklamıştım çünkü bu kişi annemin tanıdığı ve pek onaylamayacağını bildiğim biriydi. İlişkimiz süresince de annemin haklı olabileceğini gördüm çünkü kötü şeyler yaşadım. Maalesef kullanıldım (cinsellik anlamında değil, maddiyat vb konularda) ve bunlar benim baya ağırıma gitti. Neyse sonuçta bu ilişki bitti ve bir hissim de kalmadı. Buraya kadar sorun yok. Ama bu olaylar benim çok içime oturmuştu, baya aptallıklar yapmıştım çünkü. Normalde annemle dertleşmek isterdim ama bu konuya ne kadar kızacağını düşündüm ve anlatamadım. Çünkü annem böyle kullanılma gibi konularda çok hassastır. Sonra bir gün sohbet arasında bu yaşadıklarımı Ayşe diye bir arkadaşım yaşamış gibi anneme anlattım. Bakalım ne tepki verecek diye merak ettim. Tahmin ettiğim gibi annem Ayşeye kızdı. O akıllı bir kız değil mi, neden kendini kullandırtmış bu kadar dedi. Buna benzer şeyler söyledi hep. Sonra daha baya konuştuk bu konuyu. Annem tahmin ettiğim gibi tepkiler verdi. Şimdi sorun şu ki ben normalde yalana hiç alışkın değilim ve sevmem, anneme böyle bir konuda yalan söylediğimden ötürü içim içimi yiyor. Keşke annem gerçeği bilse diyorum, halbuki o da gençliğinde hatalar yapmış ama şimdiki hali çok hoşgörüsüz maalesef. Anneme gerçeği açıklamak ve beni olduğum gibi hatalarımla sevmesini istiyorum ama korkuyorum da. Fazla uzatmadan sormak istiyorum, benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
O kişi yumurtlamayacaksa birgün, anlatmamak daha iyi.
 
Boşu boşuna geçmişi deşmeyin o da sizin hayat dersinizdi öğrendiniz dersinizi aldınız, bir de ne kadar yakın olsanız da her şeyi neden annenize anlatmak zorunda hissediyorsunuz kendinizi? Hayattaki doğrularınızı ya da yanlışlarınızı anneniz mi belirliyor? Tabi ki annedir güvenmek,sır vermek için en iyi kapıdır (ben her ne kadar yabancı olsamda bu anneli durumlara) am insanın sadece kendisine saklayacağı şeylerinin olması gerektiğini düşünürüm. Siz bilirsiniz.
 
Özele girme nişanlı dahi değilsin sonra seni suçlar ne gerek var
 
Geçmiş bitmiş gitmiş çomak sokmanın alemi yokki?
 
Ortaya çıkma ihtimali var mı?
Annenizin öğrenebileceği bir durumsa ki biraz öyle görünüyor, uygun vakitte anlatırsınız. Başkasından duyması çok kötü olur.

Yoksa kalıcı etkisi olmadığı için söylemeyebilirsiniz yine de yedekte planınız hazır olsun.
 
bence anlatma. Çünkü tamam annelerle arkadaşlar gibi olunabilir ama her şeyi bilmelerine gerek yok. Eğer ortada can güvenliğini tehdit eden bir durum yoksa.
Ayrıca bu yalan söylemek olmuyor. Tabii ki bazı şeyleri anlıyorlar ama her şeyi gözlerine sokmaya gerek yok. Ben Kıbrısta yaşarken alkol aldığımı pekala biliyorlardı ama içkiliyken hiçbiriyle konuşmadım. Gözlerine sokmaya gerek yok. Bu yalan söylemek mi? Hayır.
Sonuçta maddi olarak kullanıldım demişsin, bunu anlatman belki annenin güvenini sarsabilir ve artık yeni bir şeyi anlattığın zaman daha çok pimpirikli davranabilir. Yani olayları biz unutuyoruz annelerimiz unutmuyor maalesef.
 
Bdv ye konu açtın ve içini döktün bence artık kimseye annen de dahil anlatmana gerek yok 🤷‍♀️☺️
 
Back
X