Kendimce sebeplerine gelecek olursam:
Büyük bir şehirden eşimin yaşadığı küçük bir ilçeye ailemi çalışma hayatımı herşeyimi geride bırakarak geldim. Eşimin annesi ölmüş baba 2. Evliliğini yapmış ve çocuklarını toparlayamayan, aile sorunlarında büyüklük yapamayan, dengeyi koruyamayan bir baba.
Baştan beri beni hiç benimsemediler aile olduğumuzu hiç hissettirmediler ne zaman evlerine gitsem hep diken üstünde oturup kalkmışımdır ki bunda üvey kayınvalidenin payı çok büyük . Bu sebeple sık gitmelerin yerini seyrek gitmeler aldı tabi (yüz vermiyor hanımefendi evin kızı gibi gelini gibi rahat davranamıyorsunuz haliyle)
Öfke sebeplerime gelecek olursak;
Sıkıntılı süreçler yaşadık çocuğumuz olmadı tüp bebek tedavileri gördük maddi manevi asla yanımızda olmadılar.. Baba olarak evladına ne sıkıntın var? bile demedi maddi manevi ne yapabiliriz demedi uzaktan el gibi izledi. O süreçlerde kendi ailemden destek gördüm hep.
Eşim abiyle de iş ortağı idi(iki kardeş asla anlaşamıyorlar bu arada aynı dükkanda aylarca konuşmadıkları oluyor) düğün takılarımla,benimde ailemin yardımıyla ev aldık düşman oldular resmen abi dururken niye biz almışız ki dükkanla ilgisi olmayan kendi paramız gerisi de kredi...4 yıl oldu asla evime ayak basılmadı hayırlı olsun denilmedi. Tabi abi ve eşiyle de görüşmüyoruz hak adalet duygusu gelişmiş insanlar değiller kaliteli bir iletişim sağlamamız mümkün değil.
Özetlemeye çalışıyorum... böyle böyle sorunlar büyüyünce eşim babadan işleri düzeltmesini istiyor baba ne haliniz varsa görün diyor bunun üzerine hakkını alarak dükkandan ayrılmak istiyor tabi eşim ama hakkını vermiyorlar baba da aynı dükkanda bu arada. Eşim de daha fazla dayanamayıp elde avuçda olmadan borçla kemdine dükkan açıyor çalışıp öderim düşüncesiyle ve malesef 3 yıl sonra borçla dönemeyince kapatmak zorunda kaldık iflas ettik...
Çok zor günlerden geçiyoruz o işsiz ben işsiz... buralardan gitmeyi bile çok düşündük şimdi ikimize de iş imkanı çıktı bayramdan sonra çalışıp ayağa kalkmaya çalışıcaz. Ödenmesi gereken yüklü borçlar var ve baba hala sormadı ilgilenmedi evladım sıkıntın ne demedi...Küçük yer başkalarından duyuyor ve kayıtsız kalıyor her zaman ki gibi. Abi desen kına yakacak utanmasa...
Şimdi soruyorum size benim böyle bir babayı, böyle bir kayınpederi yıllar sonra bunca yaşananlara rağmen yine de büyüktür diye bayram ziyaretine gitmemem terbiyesizlik olur mu? Ben kendime yakıştıramıyorum aslında ama en sonki yaşadığım sıkıntı ve onun tutumu herşeyi bitirdi bende buraya kadarmış diyorum...
Son 3 yıldır sadece bayramlarda gidiyordum artık onu da haketmediğini düşünüyorum haksız mıyım siz olsanız ne yapardınız?
Büyük bir şehirden eşimin yaşadığı küçük bir ilçeye ailemi çalışma hayatımı herşeyimi geride bırakarak geldim. Eşimin annesi ölmüş baba 2. Evliliğini yapmış ve çocuklarını toparlayamayan, aile sorunlarında büyüklük yapamayan, dengeyi koruyamayan bir baba.
Baştan beri beni hiç benimsemediler aile olduğumuzu hiç hissettirmediler ne zaman evlerine gitsem hep diken üstünde oturup kalkmışımdır ki bunda üvey kayınvalidenin payı çok büyük . Bu sebeple sık gitmelerin yerini seyrek gitmeler aldı tabi (yüz vermiyor hanımefendi evin kızı gibi gelini gibi rahat davranamıyorsunuz haliyle)
Öfke sebeplerime gelecek olursak;
Sıkıntılı süreçler yaşadık çocuğumuz olmadı tüp bebek tedavileri gördük maddi manevi asla yanımızda olmadılar.. Baba olarak evladına ne sıkıntın var? bile demedi maddi manevi ne yapabiliriz demedi uzaktan el gibi izledi. O süreçlerde kendi ailemden destek gördüm hep.
Eşim abiyle de iş ortağı idi(iki kardeş asla anlaşamıyorlar bu arada aynı dükkanda aylarca konuşmadıkları oluyor) düğün takılarımla,benimde ailemin yardımıyla ev aldık düşman oldular resmen abi dururken niye biz almışız ki dükkanla ilgisi olmayan kendi paramız gerisi de kredi...4 yıl oldu asla evime ayak basılmadı hayırlı olsun denilmedi. Tabi abi ve eşiyle de görüşmüyoruz hak adalet duygusu gelişmiş insanlar değiller kaliteli bir iletişim sağlamamız mümkün değil.
Özetlemeye çalışıyorum... böyle böyle sorunlar büyüyünce eşim babadan işleri düzeltmesini istiyor baba ne haliniz varsa görün diyor bunun üzerine hakkını alarak dükkandan ayrılmak istiyor tabi eşim ama hakkını vermiyorlar baba da aynı dükkanda bu arada. Eşim de daha fazla dayanamayıp elde avuçda olmadan borçla kemdine dükkan açıyor çalışıp öderim düşüncesiyle ve malesef 3 yıl sonra borçla dönemeyince kapatmak zorunda kaldık iflas ettik...
Çok zor günlerden geçiyoruz o işsiz ben işsiz... buralardan gitmeyi bile çok düşündük şimdi ikimize de iş imkanı çıktı bayramdan sonra çalışıp ayağa kalkmaya çalışıcaz. Ödenmesi gereken yüklü borçlar var ve baba hala sormadı ilgilenmedi evladım sıkıntın ne demedi...Küçük yer başkalarından duyuyor ve kayıtsız kalıyor her zaman ki gibi. Abi desen kına yakacak utanmasa...
Şimdi soruyorum size benim böyle bir babayı, böyle bir kayınpederi yıllar sonra bunca yaşananlara rağmen yine de büyüktür diye bayram ziyaretine gitmemem terbiyesizlik olur mu? Ben kendime yakıştıramıyorum aslında ama en sonki yaşadığım sıkıntı ve onun tutumu herşeyi bitirdi bende buraya kadarmış diyorum...
Son 3 yıldır sadece bayramlarda gidiyordum artık onu da haketmediğini düşünüyorum haksız mıyım siz olsanız ne yapardınız?