Merhaba arkadaşlar size bir konuda fikrinizi sormak istiyorum. Bu konu şu anda beni çok rahatsız eden bir konu değil geçmişte çok yıpratmış bir konuydu üzerinden 10 yıl geçti fakat sürekli içinde olduğum bir konu ve hala geçerli yani.. Biz 4 kardeşiz en büyükleri benim. Benden 3 yaş küçük kız kardeşim var.. Ben 2 yıldır kendimi evlenmeye hazır hissediyorum ondan önce olmadım hiç hayatımda. Annem erken evlenip erken evlendiğine pişman olduğu için ve ben en büyük kız olduğum için hep bana evlenmeyin.. Diye evlenmeyi kötü birşey gibi gösterdi.. Ve benim de çevremde kötü örnekler olduğu için evlenmeye karşı soğuk bakıyordum.. 2 yıldır gerçekten ciddi düşünüyorum. Yaşım 37, 35 yaşında düşünmeye başladım yani. 10 yıl önce arkadaşlar benden küçük kardeşimin erkek arkadaşı vardı.. Okuldan tanıştırmışlar. Çevremde ayrılıklar çok olduğundan ben onların hemen şak diye evleneceklerine ihtimal vermiyordum.. 10 yıl önce evlendiler her şey alın yazısı ama arkadaşlar onlar evleneceğinde sen büyük ablasın, sıranı veriyor musun diye bana hiç sorulmadığı gibi kardeşimi istemeye geleceklerinde haberim bile olmadı.. Ben şehir dışında okuyordum. İstanbul'dan otogardan babam almaya geldi.. Arabanın içinde eve gidiyorken, kardeşini de verdik.. Diye söyledi o zaman haberim oldu kız istemenin olduğunu verildiğini..
Şimdi bu normal bişey mi arkadaşlar?
Ben evlenmeyi düşünmüyorum diye konuşuyordum evet ama sen ablasın diye sorulsaydı yok.. Ben sıramı vermiyorum diyecek değildim.. Onlar zaten 3 yıldır çıkıyıorlardı. ve evlendiği kişi de doktor..
Ben o zamnda şu anda da hakkımı helal etmiyorum arkadaşlar. Gerçek bu.. Gerçekten hakkımı helal edemiyorum çünkü böyle bir durumu yaşamayan anlayamaz.. Ben her ne kadar evlenmeyi düşünmüyor bile olsam o kadar üzüldüm yıprandım ki anlatamam. Bunu yaşamayan anlayamaz.. Gücüm kuvvetim bitmişti.. Sanki böyle bıçaklanmış gibi sırtım filan bitmiş gibiydi.. Tam ifade edemiyorum kelimelerle yaşadığım şeyi...
Arkadaşlar kıskançlık olsa burada bu kadar şeyi yazdım burada birbirimizi tanımıyoruz kısnaıyorum ya da kıskandım da derim.. Olayın bununla ilgisi yok. Ben bu yaşadığım olayı hakkında fikrinizi sordum.
Kıskanıyor olsam kıskanıyorum napayaım bundan kurtulamıyorum derim bununla ilgili konu açarım..
Not: olayın kıskanmakla ilgisi yok, kıskanmış olsam kıskandım derim açıkça..
Buradaki sorun sanki ben yokmuşum gibi hareket edilmesi..
Edit: Arkadaşlar ben geriye düşünüp baktığımda kardeşimin benden önce evlenmesinde de bir hayır görüyorum şu yönden.. Ben biraz daha duyguları yoğun biriyim ve alakasız uygun olmayan birine bile eğer çok seviyorsa değer verecekse bir şans verebilecek biriydim. Fakat kardeşim evlendiken sonra daha mantıklı yaklaşmaya başladım. Ve olmayacak kişileri hemen geri çeviriyorum.. Bu yönden olumlu oldu..
Edit 2:
Arkadaşlar çoğunuz hep sizden izin mi alınacaktı diye yorum yaptınız peki kardeşimi istemeye geldiklerinde hani benim haberimin olmadığı isteme o zaman istediklerinde bişey için tarih konuşulmuş bizimkilr demiş ki daha ablası yok burada değil.. Hem haber etmiyorlar hem beni büyük diye öne sürüp kullanıyorlar yani.. Aynı şekilde kardeşim de şimdi evlendiği çocuk evlenip hemen düzen isteyen biriydi.. Evlenme için konuştuğunda kardeşim de daha benim önümde ablam var diyormuş.. Beni öne sürüyormuş yani.. Hem büyük diye beni öne sürüp hem de haberim olmadan kız isteme bana sen büyüksün dememe.. Madem çok normal her şey de o zaman hiç beni öne sürmeselerdi çok normalse.. Hemen gidip kısa sürede evlenselerdi kimseye sormadan..
Şimdi bu normal bişey mi arkadaşlar?
Ben evlenmeyi düşünmüyorum diye konuşuyordum evet ama sen ablasın diye sorulsaydı yok.. Ben sıramı vermiyorum diyecek değildim.. Onlar zaten 3 yıldır çıkıyıorlardı. ve evlendiği kişi de doktor..
Ben o zamnda şu anda da hakkımı helal etmiyorum arkadaşlar. Gerçek bu.. Gerçekten hakkımı helal edemiyorum çünkü böyle bir durumu yaşamayan anlayamaz.. Ben her ne kadar evlenmeyi düşünmüyor bile olsam o kadar üzüldüm yıprandım ki anlatamam. Bunu yaşamayan anlayamaz.. Gücüm kuvvetim bitmişti.. Sanki böyle bıçaklanmış gibi sırtım filan bitmiş gibiydi.. Tam ifade edemiyorum kelimelerle yaşadığım şeyi...
Arkadaşlar kıskançlık olsa burada bu kadar şeyi yazdım burada birbirimizi tanımıyoruz kısnaıyorum ya da kıskandım da derim.. Olayın bununla ilgisi yok. Ben bu yaşadığım olayı hakkında fikrinizi sordum.
Kıskanıyor olsam kıskanıyorum napayaım bundan kurtulamıyorum derim bununla ilgili konu açarım..
Not: olayın kıskanmakla ilgisi yok, kıskanmış olsam kıskandım derim açıkça..
Buradaki sorun sanki ben yokmuşum gibi hareket edilmesi..
Edit: Arkadaşlar ben geriye düşünüp baktığımda kardeşimin benden önce evlenmesinde de bir hayır görüyorum şu yönden.. Ben biraz daha duyguları yoğun biriyim ve alakasız uygun olmayan birine bile eğer çok seviyorsa değer verecekse bir şans verebilecek biriydim. Fakat kardeşim evlendiken sonra daha mantıklı yaklaşmaya başladım. Ve olmayacak kişileri hemen geri çeviriyorum.. Bu yönden olumlu oldu..
Edit 2:
Arkadaşlar çoğunuz hep sizden izin mi alınacaktı diye yorum yaptınız peki kardeşimi istemeye geldiklerinde hani benim haberimin olmadığı isteme o zaman istediklerinde bişey için tarih konuşulmuş bizimkilr demiş ki daha ablası yok burada değil.. Hem haber etmiyorlar hem beni büyük diye öne sürüp kullanıyorlar yani.. Aynı şekilde kardeşim de şimdi evlendiği çocuk evlenip hemen düzen isteyen biriydi.. Evlenme için konuştuğunda kardeşim de daha benim önümde ablam var diyormuş.. Beni öne sürüyormuş yani.. Hem büyük diye beni öne sürüp hem de haberim olmadan kız isteme bana sen büyüksün dememe.. Madem çok normal her şey de o zaman hiç beni öne sürmeselerdi çok normalse.. Hemen gidip kısa sürede evlenselerdi kimseye sormadan..
Son düzenleme:
