Evde jako papağanım var. Hem biz çalışırken yalnız kalıyor, hem de Allah nasip eder de bebeğimiz olursa ilgilenemem üzülürüm diye birisine sahiplendirmeyi düşünüyorum. Ama kaç aydır türlü bahanelerle erteliyorum. Sonuçta o canı travma halindeyken buldum ve hayata döndürdüm.
Zaten vereceğim kişi de gidip görebileceğim bir yakınım olacak. O da dört gözle bekliyor zaten.
Yani sevap işleyeyim derken kaş yaparken göz çıkarmak var. Çok duygusuzca ve bencilce bir üslup sizin ki.
Kötü niyetlisiniz demiyorum ama düşünce yapınız çok sığ.
Mümkünse o çocukları yetiştirme yurdunda sevindirin ama siz ve sizin gibilerin içine sokmayın.