özür dileyerek soruyorum aranızda bişey geçti mi,
sonuça bi mecburiyetin yok bu adama,
ya evlensin ya ayrılsın
ikinizde çalışıyorsunuz kimse dört dörtlük olunca evlenmiyor, zamanla herşey olunişanlının sürekli seninle beraber olmak istemesine rağmen evlenmeye yanaşmamasına hiç bir anlam veremedim
Bu şekilde devam edersen ve eninde sonunda evlenirsen çok sıkıntı çekersin. Biraz kendini ön plana alman lazım artık. İnan çok zor değil. İlk başta şaşırır, tartışma çıkarırlar. Ama sonra kabullenirler senin bu tavrını. Yazık sana yaw.
Onun bahanesi aileme bağımlıymışım, bunu yenmem gerekmiş evlenmek için.ama ben böyle düşünmüyorum.Taviz vere vere ailemi delirttim artık.
,
bu kadar saçma bir bahane duymadım, Allahaşkına bayramda bile onlarda oturup nasıl ailene bağımlı oluyormuşsun bi sor kendisine
bence senin kendine güvenini sarsmaya çalışıyor, ailene gıcık olduğundan intikam alıyor aklınca, hem sen çocuk musun böyle mi terbiye ediyor seni, güya seni cezalandırıp seni eğitecek, böyle düşünmesi konuşması bile ziyadesiyle onur kırıcı
açıkcası evlenince seni ailenle görüştürmek istemeyeceğini düşünüyorum, zaten ailene saygısı yok, seninde ailene saygın olmasın istiyor
Valla ben de böyle düşünüyorum artık. Hani var bir laf var ya birini kırk gün sırtında taşırsın bişey olmaz, bir gün indirirsin senden kötüsü olmaz diye..Aynen o hesap. İstediği olduğu sürece çok mutluyuz, ama istediği olmadı ya, telefonu açmıyor. Bunu yapan koskaca okumuş etmiş, yaşını başını almış bir insan. Ben de vazgeçiyorum yavaş yavaş bu iilşkiden. Kendimi hazırlıyorum..Bu kadar tempodan sonra boşluğa düşücem biliyorum ama böyle de olmuyo ..
arama o zaman sende canım, niye arıyosun burnunu hepten kaf dağına kaldırıyosun, böyle şımarıklık olmaz, böyle çocuk gibi küsen yarın neler yapmaz, belki seviniyor şuan güya seni eğitiyor ya, telefonu açmayımda burnu sürtülsün diyor belki
nikahlı karınmıyımda hergün geleyim diye yapıştırıverecksin ağzına lafı, valla ben bile sinir oldum şuan
Evet zaten bir tek ben acıyorum kendime. Gitmedim bugün. bu demek değil ki onu sevmiyorum.bu demek değil ki ben onun yanında olmak istemiyorum. İyi onlarla otur sen deyip telefonumu yüzüme kapattı, şimdi de açmıyor. Ben de kızdım her gün onca yolu gelip seni eğlemek zorunda değilim dedim. Muhtemelen sinirlenmiştir. Napayım ama....Aramıyorum ben de.
Merhaba yaklaşık 9 ay önce nişanlandım.Nişanlım iyi biri. Ailesi de iyi insanlar. Yalnız benim ailem kendisini hiç istemedi. Nişan da zaten benim ısrarımla bir şekilde yapıldı. Ailem pek geniş bir aile değil, nişanlı halde pek gezip dolaşmamı istemiyorlar, hatta nişan atılsa mutlu olacaklar. Nişanlım da bunun farkında. Yalnız beni bırakmıyor. Ama aileme karşı beni kullanıyor sanki, kızdığı için. Beni eve bilerek geç gönderiyor. Her gün evden çıkmam, onlara gitmem için ısrar ediyor. Evlerimiz de çok yakın değil. Ben artık dediklerini yapmak için helak oldum yollarda resmen. Hiç acımıyor bile. Bir gün ben evde oturmak istiyorum desem küsüyor, telefonlarını açmıyor vs. Sürekli sürekli yanında olmamı bekliyor yani evlenmeden evliymiş gibi davranmamı bekliyor. Tatile gidelim diyor vs. Yapmadım mı yaptım, ailemle sayısız gerginlik yaşamama rağmen birçok dediğini yaptım.Ancak gün geliyor isyan ediyorum ben de, madem öyle evlenelim diyorum, daha zaman var diyor.Sen ailene bağımlısın, bunu aş diye bir tezi var, takmış kafaya. Bana normal gelmiyor, ne evleniyor, ne bana acıyor, ne de bırakıyor. Delirecem artık, ne yapsam olmadı.Ben bu işi anlamadım gitti. Mesela dün hastaydım, yine onlardaydım, eve gitmek istiyorum diyorum, ailenle mi oturmak istiyosun, napcan diyor.Saat 8 di akşam, ben gitmek istiyorum dinlencem dedim, ta beni saat 10 da bıraktı inadından. Eve geldiğimde de problem yaşayacağımız çok da iyi biliyor.Bugün de gitmedim, küstü. Her sabah aynı şey...Kahvaltını yap ,çık gel..Bu arada ikimiz de öğretmeniz,tatildeyiz.
Nişanlım malesef anlayışlı değil.ben şikayet etmeye kalkacak olsam, benim dediğimi yapmayacaksan niye senle olayım bile dedi. Sabrımı çok zorladı yani.Aileme de resmen savaş açtı.Bu durumu da sanki onların gözüne sokmaya çalışıyor.Artık çok kızıyorum. Cesaretimi toplasam ayrılacağım sanırım. Bazen kendime sabret geçecek diyorum, normalde anlaşıyoruz, geleceğe dair planlar yapıyoruz ama böyle garip bir tarafı var işte. Ben kendime acımaya karar verdim. Nişan denen olgudan resmen nefret ettim, hiçbişey anlamadım.
Merhaba yaklaşık 9 ay önce nişanlandım.Nişanlım iyi biri. Ailesi de iyi insanlar. Yalnız benim ailem kendisini hiç istemedi. Nişan da zaten benim ısrarımla bir şekilde yapıldı. Ailem pek geniş bir aile değil, nişanlı halde pek gezip dolaşmamı istemiyorlar, hatta nişan atılsa mutlu olacaklar. Nişanlım da bunun farkında. Yalnız beni bırakmıyor. Ama aileme karşı beni kullanıyor sanki, kızdığı için. Beni eve bilerek geç gönderiyor. Her gün evden çıkmam, onlara gitmem için ısrar ediyor. Evlerimiz de çok yakın değil. Ben artık dediklerini yapmak için helak oldum yollarda resmen. Hiç acımıyor bile. Bir gün ben evde oturmak istiyorum desem küsüyor, telefonlarını açmıyor vs. Sürekli sürekli yanında olmamı bekliyor yani evlenmeden evliymiş gibi davranmamı bekliyor. Tatile gidelim diyor vs. Yapmadım mı yaptım, ailemle sayısız gerginlik yaşamama rağmen birçok dediğini yaptım.Ancak gün geliyor isyan ediyorum ben de, madem öyle evlenelim diyorum, daha zaman var diyor.Sen ailene bağımlısın, bunu aş diye bir tezi var, takmış kafaya. Bana normal gelmiyor, ne evleniyor, ne bana acıyor, ne de bırakıyor. Delirecem artık, ne yapsam olmadı.Ben bu işi anlamadım gitti. Mesela dün hastaydım, yine onlardaydım, eve gitmek istiyorum diyorum, ailenle mi oturmak istiyosun, napcan diyor.Saat 8 di akşam, ben gitmek istiyorum dinlencem dedim, ta beni saat 10 da bıraktı inadından. Eve geldiğimde de problem yaşayacağımız çok da iyi biliyor.Bugün de gitmedim, küstü. Her sabah aynı şey...Kahvaltını yap ,çık gel..Bu arada ikimiz de öğretmeniz,tatildeyiz.
Hayır bişey geçmedi. Gidiyoruz annesinin evinde oturuyoruz, geliyoruz. ablelerına gidiyoruz, geziyoruz.ama ben bıktım yani bu çok uzun zaman yaşandı. Kimse bana kötü davranmıyor. akrabalarına gittik bayramda, uzak akrabalarının dahi içindeyim. Onun bahanesi aileme bağımlıymışım, bunu yenmem gerekmiş evlenmek için.ama ben böyle düşünmüyorum.Taviz vere vere ailemi delirttim artık.
Evet.. Malesef öyle..Ben de böyle bir saçmalık görmemiştim duymamıştım ama tam da ortasındayım valla...Kusura bakma ben böyle saçmalık duymadım..
Her gün her gün bu eziyet nedir?
Ailenle yarışa girmiş şimdiden bu hayat böyle nasıl geçer bilemedim..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?