kızlar selam,
3 aylık bebeğim var. Uyku, emme vs düzenimiz yeni yeni oturdu. O cesaretsiz, acemi hallerimi attım diyebilirim. Geçen hafta ilk kez kuaförü çağırmadım, ben bebeğimle kuaföre gittim düşünün cesaretimi
gerçi gözyaşlarının sel olup aktığı anlar yaşadık ama genel olarak iyiydi. Şimdi ailem bir tatil yerinde beni de çağrıyorlar. Teyzeler, anneanneler, kuzenler vs. Kuzenimin de 1 yaşında bebeği var. Beraber oluruz çok güzel olur diye ısrar ediyorlar. Eşim de ne zaman istersen götürürüm istediğin kadar kal diyor. 3 aydır evden çıkamadım desem yeridir. Yok göğsüm ikidebir tıkandı hasta oldum, çocuk sünnet oldu derken bunaldım. Gitmek istiyorum gidecek cesareti bulamıyorum. Çocuğum gittiği yerleri, gördüğü insanları yabancılayan biri. Alışır mı, düzeni bozulur mu, uyuyabilir miyim, birine rahatsızlık verir miyiz bunlar hep kafamda soru işareti. Hatta eşim diyor bayram için de bir yer seç rezervasyon yaptıralım. Beziydi, ıslak mendiliydi, alt açma beziydi bu kadar tantana şey toplanacak, emzirme problem olacak değer mi üç gün için Sardenya otur oturduğun yerde sen yapamazsın diyorum kendi kendime. Ama bir yandan da çok sıkıldım. Sizce ne yapayım becerebilir miyim? Siz nasıl yapmıştınız bebeğiniz küçükken? Tecrübeli annelerden beni yüreklendirmelerini bekliyorum :)