- 3 Eylül 2012
- 21.854
- 57.512
- 798
- Konu Sahibi Hasbelkader87
- #21
Çok doğru biliyor musun? Ben çok düşünen kolay empati kurabilen biriyim. Düşünmeyi bir bırakabilsem. En büyük sorunum bu işte uyurken bile zihnim açık rüyalarıma bile çoğu zaman hükmedebiliyorum.
Ben de aşırı düşünen, olayların öncesinde ve sonrasında tekrar tekrar düşünen biriydim. Bu inanılmaz yorucu, insana mutsuzluktan başka bir katkısı yok.
Çocuk olduktan sonra bir kahveyi sicak içebilmek bile bir lüks olunca değişti bir şeyler.
Zaten çalışıyorum. Olumsuz bir kurgu dün yine esir alacak gibi oldu beni misal Çocuk uyandi onun telaşına çabuk attım üzerimden.
Meşguliyet, yeni ortam, yeni iş diyorum ben de. Bu yenilikler sana süt kaymak olarak tertemiz gelecek demiyorum. Kötü insanlar da karşımıza çıkacak, kazık da yiyeceğiz. Hepsine bir "ahh ulan, tüh" deyip önümüze bakacağız.
Çünkü kötü kahveyi tatmasak lezzetli kahvenin değeri olmazdı. Arada üzüntüler yaşamasak mutluluğun önemi kalmazdı.
Herkesten uzak kaziksiz, üzüntüsüz bir yasam bence daha stressiz ve daha uzun olur, yormaz. Ama icinde kötünün de olduğu keyifli bir kısa yaşam daha tercih edilesi değil mi?
Son düzenleme: