- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
İçim daralıyor yine mutsuz ve yalnız hissediyorum. Korkularım yine geldi iki gündür. Sanı rı m haftasonu sevgilimle 2 günü full geçirince tetikledi cünkü ona ne kadar bağlandığımı anladım sevgimin arttığını gördüm. 4 aydır benimle. Düşünüyorum o yokken de zaten anksiyete depresyon ile ugrasıyorum terapiye gidiyorum ilaç da kullanıyorum. Onu sevmek beni sevmesi bana iyi geldi gercekten ya ayrılırsak cidden bukez cok daha kötü yıkılacagım gibime geliyor. Durduk yere neden ayrılalım ama dimi mantıklı düşünmeye de calısıyorum cok özlüyorum onu onun olmadıgını düşünmek haykırarak ağlama isteği uyandırıyor seviyorum onu o da beni biliyorum hiç bitmesin istiyorum. Baska seyler de yapmalıyım cevre edilmeliym biliyorum mesela ehliyet almalıyım ingilizce kursuna gitmeliyim ama olmuyor kendimi bir türlü itekleyemiyorm üşengecim ve hep uykum var sanki.. İşyerinde de artık odam ayrı tek basıma duvarlar üzerime geliyor diğer insanları sevmesem de bir hareket olması iyiymiş meğer. Birim olarak onlar 4 ü bir odada benim departman ayrı sıkılıyorum cünkü suan iş de yok bunaldım. Ne yapmalıyım bilmiyorum dini olarak da sorgulamak durumlarım oldugundan ibadet le rahatlama gibi birşeyim de olamıyor malesef. Bosuna yasıyoruz derdim bir ara hep evet sevilmek birşeyleri anlamlı kıldı ama sanki gercek olan bu oyalanıyorz sadece.. Dostum dediğim kişiye de güvenmiyorum uzun zamandır sanki mutluluğumu istemiyor ki sevgilim de öyle diyor sevmiyor onu anlattıklarına göre. Ailem e dayanmam onlar da oldum olası anne baba kedi köpek gibi. Maddiyat kötü cidden yinw çöktüm.. 
