- 4 Ekim 2015
- 348
- 138
- 53
- Konu Sahibi Hacettepeli06
- #1
İyi geceler mi desem hayırlı sabahlar mı bilemedim hanımlar. Bu saat oldu daha beni uyutmayan şeyler var. İçimi dökmek, sizden duyduklarımla biraz rahatlamak istiyorum.
Daha önce bir konu açmıştım ama uzun zaman oldu özet geçeyim. Geçen sene biriyle tanışıp sevgili olmuştum ve 8 ay sonunda başka bi kadından çocuğu olduğunu öğrenmiştim. Kandırıldım vs diyerek yalanlarla helallik istemişti benden ve ben de helal etmiştim, öyle kapatmıştık konuyu. Yani ben kendi içimde kapatamadım tabi, 9 ay oldu gerçekleri öğreneli ama inanın bugüne kadar o olayın aklıma gelmediği, düşünmediğim tek bi gün olmadı. Yediremedim bir türlü yapılanları. Ailecek beni kandırmalarını sindiremedim. Çok zor günler geçirdim Allahım şahit. Hepsini engellemiştim ben sosyal medya hesaplarımdan. O pisliğin kendisi,ailesi,arkadaşları.. bugün bi hesap çıktı instagramda karşıma. O pislik ve çocuğun annesi birlikte fotoğraf koymuşlar. Altına da tarihler yazmışlar. Sevgili oldukları ve çocuğun doğduğu tarih. Hayır ben zaten farklı bişey beklemiyordum ama çok koydu. Yani o yazılan tarihlerde ben de vardım hayatlarında. Her şeyden habersiz bi şekilde salak salak onun için fedakarlıklar yapıyodum. Kandırılmak, aptal yerine konmak ne kötüymüş meğer. Bir de “ömrümüz yettiğince beraberiz” yazmışlar. Var mı öyle arkadaşlar ya var mı bi insanın mutsuzluğu üzerine mutluluk kurmak. Allah var yukarda Allah. Sormaz mı hesabını yaptıklarınızın.
Ben o pisliğe karşı gram sevgi duymuyorum da içim neden soğumuyor bilmiyorum hanımlar. Gözümün önünde can çekişse bile soğumayacak sanki içim. Saatlerdir tavana bakıyorum öylece. Beni kandırıp hayatlarına kaldıkları yerden, ben hiç olmamışım gibi devam ettiler. Bir tek ben acı çektim. Neden böyle insanlar mutlu anlayamıyorum. Böyle aşşağılık dolandırıcı adi insanlar, nasıl mutlu olabiliyor. Çocuğu olsun diye senelerce bekleyen, Allaha yalvarıp yakaran onca insan varken, neden böyle insanların çocuğu oluyor. Bunlar neden yaşıyor. Neden oksijenimizi israf ediyorlar..
Biliyorum çok daha geç olmadan her şeyi öğrenmem çok büyük şans. Rabbim beni ne ateşlerin içinden kurtardı şükürler olsun.Ama yine de işte bilirsiniz ya, kafamın içindeki düşüncelere engel olamıyorum. Kafayı yememek için de sizlerle paylaşmak istedim. Derdime ortak olun istedim.
Bir gün ben de her şeyi unutacak mıyım, bu acı tecrübe hiç olmamışcasına devam edebilecek miyim, karşıma bile çıksalar gülüp geçebilecek miyim.. tecrübelerinize, aklınıza,dualarınıza çok ihtiyacım var.
Daha önce bir konu açmıştım ama uzun zaman oldu özet geçeyim. Geçen sene biriyle tanışıp sevgili olmuştum ve 8 ay sonunda başka bi kadından çocuğu olduğunu öğrenmiştim. Kandırıldım vs diyerek yalanlarla helallik istemişti benden ve ben de helal etmiştim, öyle kapatmıştık konuyu. Yani ben kendi içimde kapatamadım tabi, 9 ay oldu gerçekleri öğreneli ama inanın bugüne kadar o olayın aklıma gelmediği, düşünmediğim tek bi gün olmadı. Yediremedim bir türlü yapılanları. Ailecek beni kandırmalarını sindiremedim. Çok zor günler geçirdim Allahım şahit. Hepsini engellemiştim ben sosyal medya hesaplarımdan. O pisliğin kendisi,ailesi,arkadaşları.. bugün bi hesap çıktı instagramda karşıma. O pislik ve çocuğun annesi birlikte fotoğraf koymuşlar. Altına da tarihler yazmışlar. Sevgili oldukları ve çocuğun doğduğu tarih. Hayır ben zaten farklı bişey beklemiyordum ama çok koydu. Yani o yazılan tarihlerde ben de vardım hayatlarında. Her şeyden habersiz bi şekilde salak salak onun için fedakarlıklar yapıyodum. Kandırılmak, aptal yerine konmak ne kötüymüş meğer. Bir de “ömrümüz yettiğince beraberiz” yazmışlar. Var mı öyle arkadaşlar ya var mı bi insanın mutsuzluğu üzerine mutluluk kurmak. Allah var yukarda Allah. Sormaz mı hesabını yaptıklarınızın.
Ben o pisliğe karşı gram sevgi duymuyorum da içim neden soğumuyor bilmiyorum hanımlar. Gözümün önünde can çekişse bile soğumayacak sanki içim. Saatlerdir tavana bakıyorum öylece. Beni kandırıp hayatlarına kaldıkları yerden, ben hiç olmamışım gibi devam ettiler. Bir tek ben acı çektim. Neden böyle insanlar mutlu anlayamıyorum. Böyle aşşağılık dolandırıcı adi insanlar, nasıl mutlu olabiliyor. Çocuğu olsun diye senelerce bekleyen, Allaha yalvarıp yakaran onca insan varken, neden böyle insanların çocuğu oluyor. Bunlar neden yaşıyor. Neden oksijenimizi israf ediyorlar..
Biliyorum çok daha geç olmadan her şeyi öğrenmem çok büyük şans. Rabbim beni ne ateşlerin içinden kurtardı şükürler olsun.Ama yine de işte bilirsiniz ya, kafamın içindeki düşüncelere engel olamıyorum. Kafayı yememek için de sizlerle paylaşmak istedim. Derdime ortak olun istedim.
Bir gün ben de her şeyi unutacak mıyım, bu acı tecrübe hiç olmamışcasına devam edebilecek miyim, karşıma bile çıksalar gülüp geçebilecek miyim.. tecrübelerinize, aklınıza,dualarınıza çok ihtiyacım var.