Annemle benim şöyle bir huyumuz var.Eğer birinden hoşlanmıyorsak gerçekten o insan sorunlu çıkıyor. Zamanla etrafımızdakilerde ondan hoşlanmıyor.Bu bir his mi anlamadım.Hatta o insanlar çevremizdekilere sağlam kazıklar atabiliyorlar annem ve benim uyarmamıza rağmen.Bir arkadaşım vardı bir hareketi hiç hoşuma gitmedi yani orada notunu verdim diyebilirim başka arkadaşımı uyardım bak samimi olma falan diye yok iyi falan dedi sonra zarar gördü seni dinlemedim dedi.Annemde kuzeni olan birini sevmez neredeyse anne tarafımın hepsi maddi olarak kullanıldı o kadın tarafından görüşmüyorlar.Hatta o kadın bana annen beni çağırmaz düğünün olunca bana haber et demişti tabiki etmedim.Bu insanların ortak noktaları cimri ve aç gözlü olmaları kendilerini uyanık sanmaları çok garip değil mi?