Bu kız benim annemin kızı olsa dünyanın dayağını yerdi. Benim annem kapıdan dönüp seni kovalayan terlik atabilen bir anne , bu kızı 2 ayda mum ederdi
Bu kız benim annemin kızı olsa dünyanın dayağını yerdi. Benim annem kapıdan dönüp seni kovalayan terlik atabilen bir anne , bu kızı 2 ayda mum ederdiFacebook ta bir video izlemistim.isinize yarar mi bilmiyorum becerebilirsem gonderiyim.
https://www.facebook.com/
Sen bir yaş arayla diyorsun benim beş dakika arayla doğurduklarim arasında binbir çeşit fark var. Biri duygusal biri taş duvar. Biri çok hareketli biri yerine göre. Birine hayır dedim mi duruyor çekiniyor diğeri sanki dağlara taşlara diyorumAaa ne kadar da bizim eve benziyor yahu bu video, istemsiz ohh be dedim, tek değilim var böyle çocuklar.
Yalnız şunu söylemeden geçemem, her çocuk her insan biriciktir.
1 yaş farkla iki çocuğum olduğundan, her ikisini de aynı dönem aynı kurallar aynı disiplinle yetiştirmiş bir anneyim ama birinde işe yararken, size güvenip sınırlarını bilirken diğeri çarşı her şeye karşı modunda.
Mizaç maalesef önüne geçilemeyen koca bir maddedir.
Ancak törpülenebiliyor, azaltılabiliyor ama yok edilmesi mümkün değil.
Keşke ikiz olsaydı diye az demedim.Sen bir yaş arayla diyorsun benim beş dakika arayla doğurduklarim arasında binbir çeşit fark var. Biri duygular biri taş duvar. Biri çok hareketli biri yerine göre. Birine hayır dedim mi duruyor çekiniyor diğeri sanki dağlara taşlara diyorum
Evet size göre bencede kolay bir iki yaş fark olan anneler için bencede ikiz bebek kolay en azından ikiside aynı yemeği yiyor aynı uyku düzeninde oluyor. Ama bana göre hepsi zor ya. İkiz bebek beni bitirdi tek olsa gözüm kapalı bakarım diyorum. Ben yalnız tek olsaydı ikinciyi no no no derdim herhaldeKeşke ikiz olsaydı diye az demedim.
Aynı dönem aynı şeyleri yaşıyor olmak bile lüks inanın ki, hep bakıp imrendiğim annelerdensiniz demek.
İşte mizaç, huy, karakter, yaradılış neyse onun adı, önüne asla geçilemiyor.
Kabullenme evresi ne kadar erken olursa, anne bir nebze rahatlıyor, kendini suçlamaktan vazgeçiyor.
Aynı biz işteFacebook ta bir video izlemistim.isinize yarar mi bilmiyorum becerebilirsem gonderiyim.
https://www.facebook.com/
Bu kadar zaman kaybetmeye gerek yok. Mhrsden çocuk psikiyatri randevusu alın, onlar gerekirse hastanedeki pedagoga yonlendirir. Ve ben terapi ile spor/sanat aktivitesini eş zamanlı başlatma taraftarıyım. Çocuğun huzursuzluğunu uzun süre gözlemlemeye gerek var mı?O da olabilir ebeveynin biri geliyor gidiyor elde var bir annem o da giderse diye içten içe bir korku yaşıyor olabilir..Bunun için bir bütçe ayırıp uzman ile görüşmek iyi olacak sanırım.Krese başlayacak, pedagog vs bunlar etki etmezse kurs araştırabilirim
Yaşı uygunsa zeka testi yaptırabilirsiniz, zihinsel geriliği olanlar ince düşünemez, asi ve azimkar çocuklar genellikle yukarı seviyede oluyor,bunun bir de içine kapanık versiyonu var ki o daha zor emin olun, zihnini okumak için telepati gücü istiyor insan aşlahtan. İlgisini çekecek etkinlikler bulmaya çalışın, legolar çok işe yarıyor mesela (şu meşhur lego cityler), oğlum 12 yaşında üstün zeka sınırında kaldı, hatta testte hata olduğunu iddia eden öğretmenleri de var, bu yaz kodlama ve yazılım kursuna başlattık çok mutlu şu an ama zihinlerini oyalayacak aktiviteye çok ihtiyaç duyuyorlar. Tek başına saatlerce legolarla uğraştığını bilirim. Üstün zekaya hiperaktivite de eşlik edebiliyorBen hep şey derim, büyüğü yapamadım.
Onu düzeltirsem küçük zaten hallolacak
Halbuki büyükle birebir ben ilgilendim, küçük olan başka kişiler tarafından büyütüldü yanımda, temel gereksinimleri başkalarından aldı.
Büyük ise tamamen daima bendeydi bu huyları sebebiyle lakin olmadı işte.
Bebekliğinden beri sürekli doktora götürdüm bir gariplik var diye, psikolog, gelişim uzmanı vs artık bana sorunlu anne gözüyle bakılıyor ama ben biliyorum, bir şey var.
Kardeşi olmuş daha bebekken durumundan çok öte bir şey, sadece bir uzman high need baby demişti, duyusal çocuk adlandırdı.
Ama bunu da ne öğretmenleri ne diğer uzmanlar ne okul psikolojik danışmanlık servisi onaylamadı.
Uyku terörü var dönem dönem nükseden, tetikleyiciyi bulamadık ama nacizane aşırı düşünmesine bağlıyorum.
Ya gerçekten zeka geriliği var oğlumda diyorum ya da ileri zeka, artık bakılmayan başka bir şey kalmadı.
Kafa farklı çalışıyor, bunu görebiliyorum.
Hayata her şeye asi yapısı var ve inanılmaz çabası var bunun için.
İkisinden biri yani, hele de küçüğü doğunca ve büyütünce ‘normal’ olanın nasıl olduğunu gördükçe, büyükte kesinlikle bir sıkıntı varlığına kesin gözüyle bakıyorum.
4 yaşında bir kızım var bu söylediklerimizin hepsini yapmama rağmen üzgünüm ama hanım Efendi'nin anlattigi gibi saatlerce ağlama krizine grip hatta ağlayarak olduğu uerde uyumuslugu vardır asla ağladığı da isteğini yerine getirmem sadece oturur sakinlesmesi i veklerim arada bir sırtını okşadım yada o isterse yakınlarım ama isteğine cevap vermem sonuç daha da kötü olma yolunda ilerliyor gündüz kimseyi darlamaz ben eve varayım çığlık ciigliga aglarMerhaba, sınırlarınızı ve rutinlerinizi net bir şekilde oluşturun. Sonradan evet diyeceğiniz bir şeye baştan hayır demeyin. Hayırlarınız net olsun. Ama uzun açıklamalar yaparak da inatlaşma ya girmeyin. Bir cümle ile açıklayıp "şu an sakin değilsin sakinleştiğinde konuşabiliriz" deyip başka bir işe odaklanın. Sakinleştiğini fark ettiğinizde "aaa kendini ne güzel sakinleştirdin. hadi seninle en sevdiğin oyunu oynayalım" gibi cümlelerle motive etmek çok işe yarıyor. Çocuklar daha yüksek bagirdikca, ağladıkça ilgi gördüğünde, sizin panik yaptığınızı fark ettiğinde her şeyi bu yolla elde etmeye çalıyorlar. Bu tarz krizlerde sizin sakin ve net olmanız, çevre de ki insanları ve söylediklerini bir süre duymamanız gerekir. Bir de çocukların hareket ve oyun ihtiyaçlarını karşılamadıkça huzursuz oluyorlar. Günlük rutinlerinize onun istediği oyunları, park saati, LEGO saati Ve mutlaka kendinize ayırdığınız anne saatini ekleyin. Anne saatinde sizi darladığında somut bir şekilde "bak seninle şu saatte oynadık şimdi benim saatim. Sende şunları yapabilirsin" gibi seçenek sunun. Ağlasa bile kitabınızı okumaya, kahvenizi içmeye devam edin. Bir süre sonra oturacaktır ve o saatin sizin olduğunu kabul edecektir. Hatta yemek saati, oyun saati, anne saati, park saati, uyku saati gibi görsellerle bir alan, oklu bir saat yaparak çocuğunuzun gözünde somutlastirabilirsiniz. Günlük işlerinizi yaparken onada uğraştırıcı görevler verin ve çocuğunuzu da dahil edin. Sınırları ve kuralları otutturmak zorlu bir süreç ama tutarlı olup pes etmezseniz çok uzun sürmüyor. Sonrasında hem siz hem çocuğunuz çok rahat eder. :)
Hiperaktivite yönünden değerlendirilmeli oğlunuz bence çünkü küçük yaşlardan başlar istediğinin hemen olmasını istemesi,hemen sıkılması, zor çocuk diye tabir edilmesi,inatçılık,öfke..mutlaka bir uzmanla görüşün.Merhaba hanımlar, 4 yaşını doldurmak üzere olan bir oğlum var.Dogdugundan beri ağlıyor,hep zor bir bebek/çocuk olmuştur,bana mi zor geliyor onu da merak ediyorum
7 aylıktan beri annem bakıyordu ben yokken, Şubat Haziran arası yarım gün kreşe verdim.Kresten aldıktan sonra çok daha ağlak, kaprisli,inatçı bir çocuk oldu.
Hayırdan yoktan asla anlamıyor, bişey istiyorsa derhal alınacak, yapılacak.Makul olmayan her şeyi almak yapmak istiyor ben de haliyle reddediyorum nedenini açıklayarak anlatmaya çalışıyorum dinlemiyor sadece bağırıyor ağlıyor istediği şeye odaklanıyor sadece ve sadece.Yanimda kim varsa haşati çıktı çocuğun dediğini yap da sussun diyor, hatta bunu biraz döv birsz senden çekinmesi lazım diyen de oldu,ben mi çocuğu egitemiyorum anlamadim çok yıprandım.Cocugu asla ikna edemiyorum,oysaki kendisine hep doğruyu söylerim örnek olmaya çalışıyorum ama yok boşa çabaliyorum.Gun içerisinde çok çok basit şeylerden yeri göğü inletiyor,olmayacak olanı ben de iki kat inatla reddediyorum yapmıyorum senin için yapacak bir şeyim yok deyip o an onu ağlamaya bırakıyorum.İnatlasinca o da inatci olur yorumuyla karşılaşıyorum bu defa da.Ne yapacağımi şaşırdım.
Öyle eşyalara zarar veren orayı burayı karıştıran bir çocuk değildir fakat çok hareketli, asla oturmaz yerinde durmaz.Surekli bir şeylerle oyalanmak istiyor.Onu alıp nereye gidersem yanımda götürmek istiyorum fakat dışarıda iki dk sonra eve dönelim diye yirtiniyor yollarda rezil oluyoruz.Evde de o ne yapıyorsa ons eşlik etmemi istiyor.Yemek yapamıyorum,teli elime sadece WC de o görmeden alabiliyorum çünkü teli birak diye sinirlenip bağırıyor,zorla mutfağa gidip müzik açsam odadan yanıma gelip başım şişti kapat diyor,bir arkadaşımla bir yerde oturmaya gitsem tmm hadi artık gidelim diyor iki dk sonra, yani anlayacağınız beni aşırı kısıtlıyor.Oturup onunla meşgul olacağım çizgi film izleyeceğiz,LEGO yapacağız, kitap inceleyeceğiz,boyama yapacağız vs vs.. Devamlı bunlarla mi meşgul olacağım, sıkılıyorum kendimle kalamiyorum.
Bir yerlerde yanlışlık mı yapıyorum, şımarttim mi sizinkiler de böyle mi..çok bunaldım çok
Sadece size yapıyorsa daha önce sizi denemiş ve bu yolla istediğini bir şeyi elde etmiş olabilir. Çocuklar yetişkinleri denemeyi, sınırlarını zorlayıp öğrenmeyi severler. Sizi gün içinde görmediği için özlüyor, nazını size yapıyor olabilir. Eve geldikten sonra ki birlikte geçireceğiniz vaktin kaliteli, eğlenceli olması, belki o vakti birlikte önceden planlamanız etkili olabilir. Bir de bu söylediklerim aslında zor bir süreç. Sabırlı, tutarlı olmak, beklemek gerekiyor.4 yaşında bir kızım var bu söylediklerimizin hepsini yapmama rağmen üzgünüm ama hanım Efendi'nin anlattigi gibi saatlerce ağlama krizine grip hatta ağlayarak olduğu uerde uyumuslugu vardır asla ağladığı da isteğini yerine getirmem sadece oturur sakinlesmesi i veklerim arada bir sırtını okşadım yada o isterse yakınlarım ama isteğine cevap vermem sonuç daha da kötü olma yolunda ilerliyor gündüz kimseyi darlamaz ben eve varayım çığlık ciigliga aglar
Kaliteli zaman geçirme noktasında hassas davranıyorum beraber oyun oynayalım hadi şunu yapalım bunu yapalım derim ama oyun esnasında hayal ettiği ama benim anlamadığım yada yaparken tam olarak istediğini yapamadığım birşey için iki saat aglamisligi vardır , bazen onun dünyasına girmenin ne kadar zor olduğunu düşünüyorum , ben acaba kreşte ağlama krizleri geçiren çocuklar vardı anneleri bu çocuklar çok ağlayınca almaya geliyorlar mis yada susmayan çocuklar için yanlış uygulamalar yapılmış mıdır diye düşünmeden edemiyorum çünkü bana karşı bir eylem icindeSadece size yapıyorsa daha önce sizi denemiş ve bu yolla istediğini bir şeyi elde etmiş olabilir. Çocuklar yetişkinleri denemeyi, sınırlarını zorlayıp öğrenmeyi severler. Sizi gün içinde görmediği için özlüyor, nazını size yapıyor olabilir. Eve geldikten sonra ki birlikte geçireceğiniz vaktin kaliteli, eğlenceli olması, belki o vakti birlikte önceden planlamanız etkili olabilir. Bir de bu söylediklerim aslında zor bir süreç. Sabırlı, tutarlı olmak, beklemek gerekiyor.
Kaliteli zaman geçirme noktasında hassas davranıyorum beraber oyun oynayalım hadi şunu yapalım bunu yapalım derim ama oyun esnasında hayal ettiği ama benim anlamadığım yada yaparken tam olarak istediğini yapamadığım birşey için iki saat aglamisligi vardır , bazen onun dünyasına girmenin ne kadar zor olduğunu düşünüyorum , ben acaba kreşte ağlama krizleri geçiren çocuklar vardı anneleri bu çocuklar çok ağlayınca almaya geliyorlar mis yada susmayan çocuklar için yanlış uygulamalar yapılmış mıdır diye düşünmeden edemiyorum çünkü bana karşı bir eylem i
Zamanla geçecektir. Siz doğru olduğundan emin olduğunuz yaptığınız şeyleri yapmaya devam edin. Sıkmayın canınızı. Ama kreşi de bir yandan takipte olun. Oyunu siz kurup okulculuk oynayabilirsiniz o öğretmen olsun siz de çocuk. Problem çıkarın bakalım nasıl çözümler bulacak. Bunu kendiniz için de anne rolünü ona verip bulduğu çözümleri izleyebilirsiniz. Çok güzel taklit ediyorlar ve eğlenceli oluyor. :) Bir de çocuklar gün içinde okulda bir sürü şey yaşıyorlar. Güzel vakit geçirdiler bile arkadaşları ile paylaşım sorunları, kavgalar, istediğinin olmaması gibi bir sürü olumsuz şey yaşıyorlar. Eve gelince stresini atıp bu şekilde rahatlıyor da olabilir. Bırakın rahatlasın, böyle böyle duygularını ifade etmeyi, baş etmeyi, çözüm bulmayı öğrenecek. :)Kaliteli zaman geçirme noktasında hassas davranıyorum beraber oyun oynayalım hadi şunu yapalım bunu yapalım derim ama oyun esnasında hayal ettiği ama benim anlamadığım yada yaparken tam olarak istediğini yapamadığım birşey için iki saat aglamisligi vardır , bazen onun dünyasına girmenin ne kadar zor olduğunu düşünüyorum , ben acaba kreşte ağlama krizleri geçiren çocuklar vardı anneleri bu çocuklar çok ağlayınca almaya geliyorlar mis yada susmayan çocuklar için yanlış uygulamalar yapılmış mıdır diye düşünmeden edemiyorum çünkü bana karşı bir eylem icinde
17 hazirandan beri çalışmıyorum, çalışırken akşamları tabiki ilgileniyorum ilgisiz bir anne değilim.1,5 aydır nefes aldirmayisindan bahsediyorum buradaçalışıyorsunuz
sabahtan akşama kadar seni görmüyor.
özlüyor...
akşamlari 1 saat çocuğunuza ayırsaniz nolur... senden ilgi ve sevgi istediği için hırçın oluyorlar.
haftasonu çocuklu annelerle oyun cafede buluşun.. akranlarla oynarlar sıkılmazlar..
Psikiyatri direkt ilaç verir o sebeple psikiyatriyi değil de psikologu seçerim.Bu kadar zaman kaybetmeye gerek yok. Mhrsden çocuk psikiyatri randevusu alın, onlar gerekirse hastanedeki pedagoga yonlendirir. Ve ben terapi ile spor/sanat aktivitesini eş zamanlı başlatma taraftarıyım. Çocuğun huzursuzluğunu uzun süre gözlemlemeye gerek var mı?
Ne güzel anlattınız, işiniz psikoloji üzerine miMerhaba, sınırlarınızı ve rutinlerinizi net bir şekilde oluşturun. Sonradan evet diyeceğiniz bir şeye baştan hayır demeyin. Hayırlarınız net olsun. Ama uzun açıklamalar yaparak da inatlaşma ya girmeyin. Bir cümle ile açıklayıp "şu an sakin değilsin sakinleştiğinde konuşabiliriz" deyip başka bir işe odaklanın. Sakinleştiğini fark ettiğinizde "aaa kendini ne güzel sakinleştirdin. hadi seninle en sevdiğin oyunu oynayalım" gibi cümlelerle motive etmek çok işe yarıyor. Çocuklar daha yüksek bagirdikca, ağladıkça ilgi gördüğünde, sizin panik yaptığınızı fark ettiğinde her şeyi bu yolla elde etmeye çalıyorlar. Bu tarz krizlerde sizin sakin ve net olmanız, çevre de ki insanları ve söylediklerini bir süre duymamanız gerekir. Bir de çocukların hareket ve oyun ihtiyaçlarını karşılamadıkça huzursuz oluyorlar. Günlük rutinlerinize onun istediği oyunları, park saati, LEGO saati Ve mutlaka kendinize ayırdığınız anne saatini ekleyin. Anne saatinde sizi darladığında somut bir şekilde "bak seninle şu saatte oynadık şimdi benim saatim. Sende şunları yapabilirsin" gibi seçenek sunun. Ağlasa bile kitabınızı okumaya, kahvenizi içmeye devam edin. Bir süre sonra oturacaktır ve o saatin sizin olduğunu kabul edecektir. Hatta yemek saati, oyun saati, anne saati, park saati, uyku saati gibi görsellerle bir alan, oklu bir saat yaparak çocuğunuzun gözünde somutlastirabilirsiniz. Günlük işlerinizi yaparken onada uğraştırıcı görevler verin ve çocuğunuzu da dahil edin. Sınırları ve kuralları otutturmak zorlu bir süreç ama tutarlı olup pes etmezseniz çok uzun sürmüyor. Sonrasında hem siz hem çocuğunuz çok rahat eder. :)
Bir uzmana başvurmak şart oldu kesinlikleHiperaktivite yönünden değerlendirilmeli oğlunuz bence çünkü küçük yaşlardan başlar istediğinin hemen olmasını istemesi,hemen sıkılması, zor çocuk diye tabir edilmesi,inatçılık,öfke..mutlaka bir uzmanla görüşün.
bunaldiysan işe girmen lazim bu senede tam gün yollayin okula.. ve senin için iyi olur.17 hazirandan beri çalışmıyorum, çalışırken akşamları tabiki ilgileniyorum ilgisiz bir anne değilim.1,5 aydır nefes aldirmayisindan bahsediyorum burada
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?