Ben de yanımda biriyle yolda yürüyorsam mutlaka en sağda olmalıyım. Diğer şekilde yürüyemiyorum bile. Biri sağıma geçerse yolun ortasında kalıveriyorum öylece.
Sonra sürekli sayı sayarım içimden. Etrafımda olan ve birden fazla olan her şeyi sayarım. Merdiven basamağı, binalardaki kat sayısı, dolap kapakları, kaldırımlar ve daha niceleri. İçimden sürekli sayı sayıyorum.
Yapılmamasını istediğim bir şeye ısrarla devam edilirse öfkeden çıldıracak gibi oluyorum. Bu konuda da çok hassasım.
Düzenli bir insan değilim aslında ama gözüme batan bir şey olursa düzeltmeden duramam. Yatak örtüsü yamuk diye namaz bozup onu düzeltmişliğim, perde düzgün çekilmemiş diye gece yarısı aynı odada bir çok insanla beraber uyuyorken kalkıp binbir çabayla onu çekmişliğim, 50 kişilik sınıfta hoca tahtayı silerken küçük bir noktayı silmedi diye kalkıp silmişliğim var.
Bu düzenle alakalı takıntımın çeşitli halleri var tabi. Mesela çaydanlıkla demliğin sapları aynı hizada olmalı, su içtiğim bardağın altındaki paşabahçe yazısı bana dönük olmalı. (Bunu yazarken utandım ama doğru ne yazık ki.

)
Aklıma geldikçe eklerim ben yine ama saklarım genelde manyak muamelesi görmemek için.