Kızlar ben zaman zaman öyle bir sıkkın, öyle duygusal, bezgin, bıkkın , kafaya her şeyi takar durumda oluyorum ki beni hiçbir şey kurtaramıyor. Ayda bir bu halet-i ruhiyeye bürünüyorum. Genelde de muayyen günlerimde 
Şu an da öyle bir zaman. Ya eşim bana genelde yardım etmez,sürpriz pek yapmaz çünkü yapamaz. Biz hap kadar küçük bir ilçede yaşıyoruz ve burada hiç ama hiçbir şey yok yapacak, lokanta, mağaza vs hiç yok. Hava buz gibi, dışarı da çıkıp şöyle bir hava alınmıyor. Yani kısacası eşime "bana neden sürpriz yapmıyorsun" diyeceğim bir yerde değiliz . Allahtan çalışan bir bayanım da öyle deşarj oluyorum. Evde hep aynı şeyler, yok yemek yap, çamaşır yıka , as, bulaşık vs yap , eşim sağolsun hiç yardım etmez, daha az önce bu sebepten tartıştım onunla. Aslında ciddi anlamda hiçbir şikayetim olmamasına rağmen her ay ben acayip hayattan bıkmış bir hale geliyorum, genelde hep gülen yüzüm gülmez oluyor , kendi kendime ağlıyorum, eşimin her hareketi bana batıyor, neden yardım etmiyor, neden pc başında, neden hep evdeyiz (sanki gezecek yer varmış gibi) gibi şeyler düşünüp duruyorum. Muayyen günlerinizde sizde de bu oluyor mu ya , ben mi garibim ?
Çok da uzun oldu kusura bakmayın ama son bi soru ? Siz böyle çekilmez bir ruh halindeyken , asık suratlıyken , mutsuzken eşiniz sizi mutlu etmek için ne yapar ? Ya da bişey yapar mı ? Benimki bir şey yapmaz , onun da suratı asılır bana
Şu an da öyle bir zaman. Ya eşim bana genelde yardım etmez,sürpriz pek yapmaz çünkü yapamaz. Biz hap kadar küçük bir ilçede yaşıyoruz ve burada hiç ama hiçbir şey yok yapacak, lokanta, mağaza vs hiç yok. Hava buz gibi, dışarı da çıkıp şöyle bir hava alınmıyor. Yani kısacası eşime "bana neden sürpriz yapmıyorsun" diyeceğim bir yerde değiliz . Allahtan çalışan bir bayanım da öyle deşarj oluyorum. Evde hep aynı şeyler, yok yemek yap, çamaşır yıka , as, bulaşık vs yap , eşim sağolsun hiç yardım etmez, daha az önce bu sebepten tartıştım onunla. Aslında ciddi anlamda hiçbir şikayetim olmamasına rağmen her ay ben acayip hayattan bıkmış bir hale geliyorum, genelde hep gülen yüzüm gülmez oluyor , kendi kendime ağlıyorum, eşimin her hareketi bana batıyor, neden yardım etmiyor, neden pc başında, neden hep evdeyiz (sanki gezecek yer varmış gibi) gibi şeyler düşünüp duruyorum. Muayyen günlerinizde sizde de bu oluyor mu ya , ben mi garibim ?Çok da uzun oldu kusura bakmayın ama son bi soru ? Siz böyle çekilmez bir ruh halindeyken , asık suratlıyken , mutsuzken eşiniz sizi mutlu etmek için ne yapar ? Ya da bişey yapar mı ? Benimki bir şey yapmaz , onun da suratı asılır bana
Çalışmamak hakikaten daha bi zorlaştırıyordur senin halini.Ben çalışmasam kafayı yerdim kesin. Benim burda arkadaşım da yok hiç çünkü.. Topiğe geliyim de link versen daha kolay olurdu, neyse ben bulurum şimdi ...
Evet az kaldı aslında ama bazen zaman sanki durur ya işte bu bana çok oluyor. Bir de önemli olan gitmek de değil, gittiğin yerde mutlu olmayı bilmek aslında. İşte bu beni üzüyor. İnsan nerede olursa olsun yanında sevdiği insan varsa neden mutsuz olsun ki , ama olunuyor işte .. Hakkıyla ayrılıcam inşallah buradan, arkamda beni seven ve iyi yadeden insanlar bırakarak..
Biz de insanız ama.. evet böyle giderse ben de ona sıkıntılarımı aksetmicem ama dertleşebileceğim kimsem de yok ki burada 
bide ben izmitteyım yanı sen dusun beni.süprizde yapmaz .. eline çiçek alıp gelmez yani yada kuyumcudan gordugu bişeyı alıp gelmez bu kolye olur yuzuk olur vs.. başka evli çiftlere hava olsun dıyede aldırtmam kocama zorla .. evlılıgım bana hastır baskalarıyla kıyasmak için değildir sonucta.
