• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Şizofreni bir kardeş içeren ailem ve eşim arasında kaldım..

Evet bilgi verdik tahlil yaptılar madde bağımlsı değil dediler arada kullanıyordu zaten şu sentetik uyuşturucular varya onlardan içiyormuş işte zaten direk beyin fonksiyonlarını etkilermiş bu zıkkım şeyler Allah kahretsin bu illeti musallat edenleri
Amin .yalnız bu maddeleri kanda bulmak neredeyse imkansız .idrarda da öyle ..mesela idrar testinde çıkmasın diye idrara tuz karıştırıyorlar :(
 
Ben zaten ondan birşey istemedim bu kadar zaman aramaması en azından benide merak etmemesi tuhaf değilmi??
Yani tabii ki aramali ama sen kendini doldurma bos yere. Belki arasa yine sorunlarinizi dinleyecek kafasi sisecek diye dusunmustur uzak duruyodur sizden. Ben olsam senin yerinde cok mecbur kalmadikca bi daha bu konulardan hic esime bahsetmem
 
Cnm. Allah yardımcınız olsun, çok üzüldüm. Eşine kızma sakın. Bıkmış belli. Kardeşin çok ta genç daha. Başka bir ildeki ruh sağlığı hastanesinde kapasite varsa devamlı bir yatış olsa ne iyi sizin için. Önemli olan, 21 gün sonra çıkarmasınlar... Daim olsa...

Manisa'da var ör.. bi araştırın. Çok zor sizin için. Resmen ölümle burun buruna bir hayat. Dualarım sizinle...
 
Ne desem bilemedimki.
Allahim sabir kolaylik versin.
Bide evde ufak bi kardesiniz daha var. Kim bilir onun ruh hali nasildir siz kardesinle ugrasirken annenizle.
Tek care belkide annenizin calismasi ve maasiyla tedavi masraflarini karsilamasi. Bunun parasiyla tedavi yerleri vardir muhakkak.
 
Allahim yardimciniz olsun..
evladiyla sinamasin hic kimseyi..
kardesiniz tez vakitte sifasini bulur insallah..
yardimci olamiyorum ama dua edecegim sizin icin..
 
Allah yardimciniz olsun. Madde bagimliligi su an sizofreniden bile saha oncelikli bence. Bu yuzden amatem i arastirin derim. Sanki oncelikle yatis yapilmasi gereken yer orasiymis gibi geldi...

Sizofreni ilaclarla kontrol altina alinabiliyor, tedavi edilmiyor ama sabit kaliyor en azindan. Kuzenimde 9 yil once cikmisti yikilmistik hepimiz, ilaclarini aksatmadan kullaniyor su an kilo almasi disinda problem yok :)

Ama akil sagligi kesinlikle en onemlisi. Bir insan knser olur ne yapalim bir gun bitecek izdirabi dersin sabirla beklersin hic umudun olmazsa olumunu kabullenirsin ama bu baska birsey. Girip beynine mudehale edemiyorsun kimsenin kaldiki ilacini icmeyi reddediyorsa orda durum fena zaten...
Bu arada esinize kirilmayin, o da cok bunalmis belliki boyle davraniyor. Anlamaya calisin
Sizin icin dua edicem.
 
Tum psikolojik rahatsizliklarda birey hasta oldugunu kabul edip, tedavi olmak istemeli, ilaclarininda iyileştirici gücü olduğuna inanmali. Aksi halde rahatsizlik stabil hale getirilemiyor maalesef. Baska illerdeki hastahanelerle görüştunuz mu?
 
Anneniz idare ederim ben götürmesinler mantığından (zor biliyorum ama bu böyle)çıkmalı kesinlikle. Sanki kabullenmemiş oğlunun durumunu,yeterince ciddiye almıyor yada alışmış gibi geldi bana. Bu anlamda eşinize kızamadım,ben her defasında gitsem onca olayı yaşasam kayınvalidem götürmeyin,ben oyalarım,ben idare ederim mantığında olsa,ciddiye almasa bende vazgeçerdim sanırım.
Annenizde bitiyor iş. O ilaçları içmesini sağlamalı.
Bilemedim başka ne yapılır ama dilerim en az hasarla,kimse zarar görmeden atlatabilirsiniz bu durumu.
 
Çok zor bir durum , Allah yardımcınız olsun . Bu durumda psikiyatrist ve psikoloğun vereceği rapor çok önemli bu konuda. Onlar sosyal hayata uyum sağlayamıyor, yatırılması lazım gibi bir rapor verirse sanırım hallolur. Bence bu konuda derneklere, topluluklara başvurun. Araştırın. İstanbul da illa ki vardır. Aynı dertten muzdarip aileler ile iletişime geçmeye çalışın ve onların izlediği yolları öğrenin. Farklı illerde devlette belki derdinizin dermanı vardır. Başka illerdeki hastanelerde boşluk varsa orada yatırsınlar. Ama bence bu konuda mutlaka bununla ilgili bir derneğe başvurun. Hatta şu TV programlarında oluyor ya onları arayın. Zahide yi arayın her yere başvurun. TV kuşağını çok bilmiyorum ama illa ki vardır yine böyle programlar.
 
18 aylık bir oğlum var
Benimde ileride genetik olarak başıma gelebileceğinimi düşündünüz?? Ayrıca balıklı Rum'u duydum ama orasıda özel hastane nasıl gücü yetecek annemin bilemiyorum
Canım babam 27 yıldır şizofreni hastası.ama öyle dediğin gibi ne bi saldırganlık ne başka bişey.karıncayı bile incitmeyen bi insan babam.yıllarca hastalığı için gitmedikleri doktor kalmamış balıklı rum dahil.en sonunda ankarada bi doktor ilacını buldu.yıllardır o ilacı kullanır.ve çok şükür şuan çok çok iyi normal sağlıklı bi insan gibi hayatını sürdürüyo.ama kardeşin madde bağımlısı.bu hastalıktan ziyade kullandığı maddeler onu o hale getiriyo.öncelikle madde bağımlılığını çözmeniz lazım.çok zor bi hastalık allah yardımcınız olsun.
 
Eşinin seni 5 gündür aramaması hoş olmamış ama 5 yıldır evliyiz demişssin neler yaşadı bu süreçte bilemıyorum.
tamam eşinin ailesi ama kimse kendi ailemizi bizim kadr düşünmez. bu olayla ilgilenmemesine kızmadım ama sizi araması gerekirdi yine de
 
Allah yardımcınız olsun. Heralde burada yorum yazanların içinde en iyi ben anlarım sizi. Şizofreni teşhisi konmuş 48 yaşında bir abim var. Tam 25 sene oldu onun problemleri başlayalı. Başlarda ufak sinir nöbetleri gibiydi. Gergin görünüyordu, hiçbirimiz hastalık olabileceğini anlamadık. Zamanla daha da sinirli bir hal aldı, yanında başka şeyler de olunca bir doktora görünmeli gibi düşünmeye başladık ama bir sonuç alamadık.

Hastalığının en alevli dönemlerinde ben üniversitede okuyordum ve inanın aklınıza hayalinize gelmeyecek eziyet ve şiddetlere maruz kaldım. Hem psikolojik hem fiziksel olarak. Annem sizin anneniz gibiydi. İdare edelim, sözünün üstüne söz söylemeyelim, ne derse onu yapalım geçer sandı. Böyle de yıllar geçti. Bu arada ben sağlığımı kaybetmeye başladım.

Annem evlatları arasında denge gözetebilecek bir kadın değildi. Hasta olan abimi koruyabilmek için benim ve diğer abimin yaşadıklarımızı görmezden geliyordu. Yaklaşık 15-20 sene yardımcı olmaya çalıştıktan sonra pes ettim ben. Diğer abim çoktan pes etmiş, kendisini ve ailesini korumayı seçmişti artık. Görüşmüyordu onunla. Çünkü gerçekten herşeyiyle ailesine ve sağlığına zarar gelmeye başlamıştı. En basiti o zaman diğer abimin 4 yaşında olan çocuğu hasta olan abimin bağırışlarından huzursuz oldu diye çocuğu alıp fırlatmıştı. Diğer abimin ailesinde huzuru kalmıyordu. Uzaklaşmayı seçti, suçlayamam onu. Çünkü 20 sene sonra artık ben de pes ettim. İnsan kendi hayatını feda ettiğini anlıyor bir süre sonra, benim ne suçum var gençliğim bu uğurda heba oldu diyor.

Ben pes edip görüşmeyi kesince annem bir süre daha hastalığı idrak etmek yerine yok saymayı, görmezden gelmeyi sürdürdü. Kendisi sessiz sakin biri olursa abim kızmaz, huzurla yaşarlar sandı. Ama abim kafasında ürettikleriyle komşulara sarıp olay polislere kadar taşınınca annemin kafasına dank etti nihayet.

Abimin haberi olmadan psikiyatristlerle görüştü, sonra abimi de götürdü. Verilen ilaçları kullanmak istemedi abim sizin kardeşiniz gibi. Sıvı formda bir ilaç vardı ve annem onu yemeklerine karıştırdı 1-2 yıl. Evet çok ağırdı ilaçlar, bitki gibi yaşamış abim o süreçte annemin dediğine göre, sürekli uyku hali, idrak etmekte zorluk vs.

Ama yavaş yavaş toparlandı, annemden başka kimseyle görüşmeyen adam insanlarla ufak da olsa iletişim kurmak için adımlar attı. 12 yıl önce bıraktığı işine geri döndü. Ful performans çalışacağı bir pozisyonda değil ama çalışabiliyor oluşu müthiş bir gelişme. Çalışmak onun kafasında kurguladığı gerçek dışı algıları da bastırıyor. Kendisini dinlememek, birşeyle meşgul olabilmek çok önemli bu süreçte. Hatta bir ara evlenmeye bile niyetlendi ama bence yapmamalıydı, karışmadım ama anneme söyledim bunu, annem normal bir hayatı olsun istediği için destekledi onu. Ama görüşmek istediği insanlar onun ruh halinin tamamen sağlıklı olmadığını görüp vazgeçiyorlarmış.

Tamamen sağlıklı bir insan kadar normale dönmedi ama asgari düzeyde işini yapıp sosyal hayata katılabildi. Şu an kimseyle görüşmüyor hala ama kendi hayatını idame ettirebilecek düzeyde. Annem de bilinçlendi biraz, onun da etkisi oldu. En yakınları hastalığı inkar değil kabul edip, en iyi şekilde nasıl yardımcı olabiliriz dediğinde başlıyor sanırım iyileşme. Allah sizin de yardımcınız olsun.
 
Allah yardımcınız olsun. Heralde burada yorum yazanların içinde en iyi ben anlarım sizi. Şizofreni teşhisi konmuş 48 yaşında bir abim var. Tam 25 sene oldu onun problemleri başlayalı. Başlarda ufak sinir nöbetleri gibiydi. Gergin görünüyordu, hiçbirimiz hastalık olabileceğini anlamadık. Zamanla daha da sinirli bir hal aldı, yanında başka şeyler de olunca bir doktora görünmeli gibi düşünmeye başladık ama bir sonuç alamadık.

Hastalığının en alevli dönemlerinde ben üniversitede okuyordum ve inanın aklınıza hayalinize gelmeyecek eziyet ve şiddetlere maruz kaldım. Hem psikolojik hem fiziksel olarak. Annem sizin anneniz gibiydi. İdare edelim, sözünün üstüne söz söylemeyelim, ne derse onu yapalım geçer sandı. Böyle de yıllar geçti. Bu arada ben sağlığımı kaybetmeye başladım.

Annem evlatları arasında denge gözetebilecek bir kadın değildi. Hasta olan abimi koruyabilmek için benim ve diğer abimin yaşadıklarımızı görmezden geliyordu. Yaklaşık 15-20 sene yardımcı olmaya çalıştıktan sonra pes ettim ben. Diğer abim çoktan pes etmiş, kendisini ve ailesini korumayı seçmişti artık. Görüşmüyordu onunla. Çünkü gerçekten herşeyiyle ailesine ve sağlığına zarar gelmeye başlamıştı. En basiti o zaman diğer abimin 4 yaşında olan çocuğu hasta olan abimin bağırışlarından huzursuz oldu diye çocuğu alıp fırlatmıştı. Diğer abimin ailesinde huzuru kalmıyordu. Uzaklaşmayı seçti, suçlayamam onu. Çünkü 20 sene sonra artık ben de pes ettim. İnsan kendi hayatını feda ettiğini anlıyor bir süre sonra, benim ne suçum var gençliğim bu uğurda heba oldu diyor.

Ben pes edip görüşmeyi kesince annem bir süre daha hastalığı idrak etmek yerine yok saymayı, görmezden gelmeyi sürdürdü. Kendisi sessiz sakin biri olursa abim kızmaz, huzurla yaşarlar sandı. Ama abim kafasında ürettikleriyle komşulara sarıp olay polislere kadar taşınınca annemin kafasına dank etti nihayet.

Abimin haberi olmadan psikiyatristlerle görüştü, sonra abimi de götürdü. Verilen ilaçları kullanmak istemedi abim sizin kardeşiniz gibi. Sıvı formda bir ilaç vardı ve annem onu yemeklerine karıştırdı 1-2 yıl. Evet çok ağırdı ilaçlar, bitki gibi yaşamış abim o süreçte annemin dediğine göre, sürekli uyku hali, idrak etmekte zorluk vs.

Ama yavaş yavaş toparlandı, annemden başka kimseyle görüşmeyen adam insanlarla ufak da olsa iletişim kurmak için adımlar attı. 12 yıl önce bıraktığı işine geri döndü. Ful performans çalışacağı bir pozisyonda değil ama çalışabiliyor oluşu müthiş bir gelişme. Çalışmak onun kafasında kurguladığı gerçek dışı algıları da bastırıyor. Kendisini dinlememek, birşeyle meşgul olabilmek çok önemli bu süreçte. Hatta bir ara evlenmeye bile niyetlendi ama bence yapmamalıydı, karışmadım ama anneme söyledim bunu, annem normal bir hayatı olsun istediği için destekledi onu. Ama görüşmek istediği insanlar onun ruh halinin tamamen sağlıklı olmadığını görüp vazgeçiyorlarmış.

Tamamen sağlıklı bir insan kadar normale dönmedi ama asgari düzeyde işini yapıp sosyal hayata katılabildi. Şu an kimseyle görüşmüyor hala ama kendi hayatını idame ettirebilecek düzeyde. Annem de bilinçlendi biraz, onun da etkisi oldu. En yakınları hastalığı inkar değil kabul edip, en iyi şekilde nasıl yardımcı olabiliriz dediğinde başlıyor sanırım iyileşme. Allah sizin de yardımcınız olsun.

Ne kadar tanıdık yazdıklarınız ve çektikleriniz..şimdi sizin adınıza ve abiniz adına sevindim umarım eski haline bir daha dönmez hiç bir zaman ..evdeki kızmkardeşim okuyor şu anda açıköğretim son sınıfta bu şekilde devam ettirmeye çalışıyor oda çok şiddet gördü kardeşimden ben evli olduğum için bu tür şeylere maruz kalmadım fakat her olayda yanlarına gitmek orada bulunmak zorunda kaldım.. kendi hallerine bırakayım dedim bir süre denedim ama bu son olayda yine gördümki kardeşim annemi öldürecek kız kardeşim tek başına birşey yapamıyor mecbur yine muhatap olmak zorunda kaldım sıvı formdaki ilacın ismini öğrenip bana özelden yazabilirseniz doktorlarla bir görüşeyim .. hastaneden çıkıp onuntekrar biryere yatırmam yada ayaklı tedaviyi kabul ettirmem çok zor.. ancak zorla olacak yine son çare .. kime müracaat Etsem de onu uzun süre orada tutsalar
 
Cnm. Allah yardımcınız olsun, çok üzüldüm. Eşine kızma sakın. Bıkmış belli. Kardeşin çok ta genç daha. Başka bir ildeki ruh sağlığı hastanesinde kapasite varsa devamlı bir yatış olsa ne iyi sizin için. Önemli olan, 21 gün sonra çıkarmasınlar... Daim olsa...

Manisa'da var ör.. bi araştırın. Çok zor sizin için. Resmen ölümle burun buruna bir hayat. Dualarım sizinle...
Manisa da yattı 15 gün Oradanda çıktı.. ozaman askere yollamıştık oradada saldırganlık yapınca Manisa'ya hastaneye yollamışlar sonra GATA'ya yolladılar en son terhis ettiler 2 yıl askerliğine ara verdiler tekrar gidecek ama sanmıyorum gideceğini
 
Canım babam 27 yıldır şizofreni hastası.ama öyle dediğin gibi ne bi saldırganlık ne başka bişey.karıncayı bile incitmeyen bi insan babam.yıllarca hastalığı için gitmedikleri doktor kalmamış balıklı rum dahil.en sonunda ankarada bi doktor ilacını buldu.yıllardır o ilacı kullanır.ve çok şükür şuan çok çok iyi normal sağlıklı bi insan gibi hayatını sürdürüyo.ama kardeşin madde bağımlısı.bu hastalıktan ziyade kullandığı maddeler onu o hale getiriyo.öncelikle madde bağımlılığını çözmeniz lazım.çok zor bi hastalık allah yardımcınız olsun.

Madde bağımlısı değil diyorlar.. 1 yıl önce amateme götürdük amatem 3 gün sonra çıkarıp bizim hastamız değil dedi kullandığı kimyasal maddeler için bir ilaç verdi bunu kullansa yeter dedi ve bakırköyde psikiyatr bölümüne sevketti oradada 21 gün yatıp çıktı herşey aynı bu seferde aynı olacak
 
Ne kadar tanıdık yazdıklarınız ve çektikleriniz..şimdi sizin adınıza ve abiniz adına sevindim umarım eski haline bir daha dönmez hiç bir zaman ..evdeki kızmkardeşim okuyor şu anda açıköğretim son sınıfta bu şekilde devam ettirmeye çalışıyor oda çok şiddet gördü kardeşimden ben evli olduğum için bu tür şeylere maruz kalmadım fakat her olayda yanlarına gitmek orada bulunmak zorunda kaldım.. kendi hallerine bırakayım dedim bir süre denedim ama bu son olayda yine gördümki kardeşim annemi öldürecek kız kardeşim tek başına birşey yapamıyor mecbur yine muhatap olmak zorunda kaldım sıvı formdaki ilacın ismini öğrenip bana özelden yazabilirseniz doktorlarla bir görüşeyim .. hastaneden çıkıp onuntekrar biryere yatırmam yada ayaklı tedaviyi kabul ettirmem çok zor.. ancak zorla olacak yine son çare .. kime müracaat Etsem de onu uzun süre orada tutsalar
İlacın ismini ben bilmiyorum. Annem biliyordu ama kaç yıl geçti hatırlayacağını sanmıyorum. Zaten doktorlarınıza danıştığınızda bir fikir verirler. Sıvı formda olanları da sorarsınız. Yemeklerine karıştırmak için böyle bir formda etkili bir ilaç var mı diye belirtirsiniz. Her hasta bir değil, belki kardeşinizin durumuna daha uygun ilaç verirler. Ama ağır gelir diye tedaviyi reddetmeyin nolur. O ilaçları kullanmazsa yaşayabileceklerinizin ağırlığı yanında ilacın ağırlığı hiç kalır.
 
Geçmiş olsun

Bu hastalar ilaç içmeyi reddeder zaten de alternatif ilaç üretmiyorlar mı

Yani alzhemır ilaçları bile bant şeklinde içmez diye

Sonuçta zaten psikolojik sıkıntısı olanı Nasıl ikna edip içireceksin

Sıvı olan iğne ya da yapışkan bant gibi bir üretim yok mu acaba doktora içmediğini vurgulasanız

İlaç şirketleri de değişik formlarda üretseler kesin köşeyi dönerler yani
 
Geçmiş olsun

Bu hastalar ilaç içmeyi reddeder zaten de alternatif ilaç üretmiyorlar mı

Yani alzhemır ilaçları bile bant şeklinde içmez diye

Sonuçta zaten psikolojik sıkıntısı olanı Nasıl ikna edip içireceksin

Sıvı olan iğne ya da yapışkan bant gibi bir üretim yok mu acaba doktora içmediğini vurgulasanız

İlaç şirketleri de değişik formlarda üretseler kesin köşeyi dönerler yani
Keşke,,
Bazı ilaçlar varmış besinle veriliyor ama kardeşime verilen ilaçlar bu şekilde verilemez etkisi kaybolur dedi doktor
Yine konuşacağım bir çözümü vardır diye umut ediyorum
 
ilaçlarını içmeyi kabul etmiyo olması çok kötü bence siz iyi bir psikiyatri bulun belki daha iyi olur çünkü dr çok önemli teshisi verdiği ilaçlar Allah yardımcınız olsun
 
Back
X