şu anlattıklarınız beni yıllaaaaar öncesine götürdü,
okulda bir hocam vardı, benimle çok ilgileniyordu.
genç bir kadın oldugu için bize arkadas gibi davranmaya calısıyor sanmıstım.
ama sonra haftasonları da benimle gorusmek istemeye surekli aramaya baslamıstı. hatta bir gun okul cıkısında ben arkadaslarla gezip yürürken benim de o tarafta isim var diyip bizle yürümüstü evimi ogrenmisti.
sonra ben evde olmadıgım zamanlar bir iki kere kapıya gelmiş hediyeler falan bırakıp gitmis.
nasıl kurtulacagımı sasırmıstım.
bir ara lezbiyen oldugunu da dusundum ama sonra evli ve 2-3yaslarında cocugu oldugunu ogrendim.
o zamanlar ben deli gibi edebiyat felsefe vs okuyorum, okulda da onunla sohbetlerimiz olmustu beni öyle sevdigini sanmıstım.
ama bir baktım kadın arkadas olmaya calısıyor.
aksamları haftasonları bana su an X sarkısı dinliyorum sen de bak diye mesajlar atıyordu.
kimseye anlatamadım. cok sosyal biriyken gitgide icime kapanık bir kız olmaya baslamıstım. ailem de ergenlik sanmıstır herhalde.
annem kapıya gelmesinden anlamıstı sanırım ama --notları cok yuksek ona sozum vardı okulda ogrencilerin arasında verirsem kıskanırlar vs hazır yolum buradan geciyorken hediyeyi eve bırakayım dedim vs hikaye anlatmış.
annem hic sıkıstırmazdı beni, hep guven verirdi, baskalarına hayır demekten korkma vs diye nasihatler vermisti...
bu konuda tek kelime etmedim, annem de emin olamadıgı icin sikayet edemedi tabi ki.
hatta hediyeleri bile iç içe posetlere koyup annemden gizli çöpe atmıstım. neden sakladıysam... simdi gülüyorum bu duruma.
yavas yavas uzaklastım, arkadaslarımla yapışık dogmusum gibi davranmaya basladım, okulda wc ye bile yalnız gitmiyordum karsılasmamak icin. telimi hep kapalı tutuyordum.
herhalde ilk buyuk yalanlarımı o donem soylemisimdir. --hocam ailem test cozmemi engelledigi icin teli evde kullandırmıyor vs.
zamansızca aradıgı zaman ise annem kulak kabartıyordu --sınavla/dersle ilgili birsey varmıs sınıfa duyuru yapılcak ben sorumluyum diye açıklama yapıyordum.
bir gun ders sırasında guya beyin fırtınası yapıyor bu hoca, ben ustu kapalı oyle bir cevap vermistim ki o da amacımın dersin konusu degil onun saplantısı oldugunu anlamıstı sanırım. belki durumun anormalligini herkesle paylasacagımı dusundu bilmiyorum.
o gunden sonra uzaklastı benden.
bana ozenen biri vardı, bu hoca ne zaman benle konussa o yanımıza gelir ben de bunu fırsat bilir sıvısırdım.
tabiri caizse ben yakayı kurtardıktan sonra bu arkadas gonullu oldu hocanın kankası olmaya :))
gayet guzel anlasıyorlardı. iki takıntılı birbirini buldular diyip o kadar rahat etmistim ki... bir daha hic sorun yasamadım.
kusura bakmayın uzun uzun yazdım ama simdi düsününce ne kadar anlamsız yere icimde tutmusum, 1yıl boyunca sıkıntısını cekmisim... hem de okuldaki en guzel yıllarım... sizin konunuzu okuyunca hatırladım birden.
hayatımda ilk defa bunu paylastım. uzerinden 10yıl gecmesine ragmen, hatta gecmisimde onemsiz birsey olarak gorecegim bir konu olmasına ragmen su an bir rahatlama hissi geldi.
bu fırsatı verdiginiz icin tesekkur ederim konu sahibi :)