- 17 Haziran 2018
- 53
- 14
- 38
Merhabalar,
Benzer konular adına uzun zamandır yorumlarınızı okuyorum.. Ancak şu an en tıkandığım noktadayım;
Eşim ile birbirimizi severek evlendik.
Kayınvalidemin Düğün zamanımızda içten olmayan Hep soğuk hep hesaplı davranışları oldu.
Yanıma gelip varlığını desteğini hissettirmedi.
Kendi istekleri adına daima yönlendirme yaptı.
Ben kızları olayım naifliğindeyken o kaynanalık peşinde oldu.Böyle ufak tefek bir dünya irite edici lafı, bakışı, surat asması ve laf sokması oldu.
Açıkçası bende sakin kalan, alttan alan taraf olamadım.
Surat astıysa surat astım
Olmadık konuştuysa olmadık cevabını aldı
Yeri geldi hatalarını yüzüne karşı da söyledim.
Bu sekilde bir yıl devam etti.
Ancak bunların hepsi karşılıklı olarak sesler yükselmeden gülümseyerek saygı sınırında oldu; anlarsınız ya soğuk savaş..
Çok ılımlı adımlarım oldu, yeri geldi tatlı tatlı konustum dinledim.ertesi gün halleri değişti..
Neyse bazı şeylerin değiştiğini düsünerek tatlı tatlı geçirdiğimize inandığım ilk bir kaç günlük bayram tatilinden sonra yine dişlerini göstermeye başladı. Türlü laf sokmalar, gerginlikler, benim surat beş karış oluyor..
En sonunda tam gideceğimiz gün eşime ağlıyor. eşim ne derdiniz var ise konuşun istiyorum bende üzülüyorum dedi; ve soğuk savaşımız tüm ayrıntıları ile dökülmeye başladı.iki tarafta karşılıklı birbiri için ne hissediyorsa ne düşünüyorsa söyledi.
Çok gerildik. Sesler yükseldi. Sıfır yapıcılık sergiledi. Eşim tarafsız kalmaya çalışan ve nabzı korumaya çalışan taraftı. En çok üzüldüğüm eşim oluyor bu durumda. Bu yaşananların onun hakketmediğini evlenirken hayallerimizin bu olmadığını biliyorum.
Kendime çok kızıyorum çok görüşmüyoruz neden yüz göz oldum diye..
Ama tavrımı korumak durumunda da hissediyorum ,kayınvalidem alttan aldığımı hissettiği an yüklenmeye devam etti. Kırmaya, üzmeye devam etti. Yıpranıyorum hissediyorum.
Benimde hayallerim böyle değildi.
Akıllı davranmak istiyorum.Eşimi dolduracaktır, arkamdan konusacaktır. Falan falan.
Süreci lehime yürütecek dengeli adımlar atmak, yüz göz olmamak istiyorum..
bu olayları Aileme anlatmakta kararsızım; üzgün olduğum için çok tepkisel yaklaşabilirler..
Sıkıntılı bir süreç..
Evlilik değil de bir ailenin gelini olmak ne zormuş arkadaş..
Benzer konular adına uzun zamandır yorumlarınızı okuyorum.. Ancak şu an en tıkandığım noktadayım;
Eşim ile birbirimizi severek evlendik.
Kayınvalidemin Düğün zamanımızda içten olmayan Hep soğuk hep hesaplı davranışları oldu.
Yanıma gelip varlığını desteğini hissettirmedi.
Kendi istekleri adına daima yönlendirme yaptı.
Ben kızları olayım naifliğindeyken o kaynanalık peşinde oldu.Böyle ufak tefek bir dünya irite edici lafı, bakışı, surat asması ve laf sokması oldu.
Açıkçası bende sakin kalan, alttan alan taraf olamadım.
Surat astıysa surat astım
Olmadık konuştuysa olmadık cevabını aldı
Yeri geldi hatalarını yüzüne karşı da söyledim.
Bu sekilde bir yıl devam etti.
Ancak bunların hepsi karşılıklı olarak sesler yükselmeden gülümseyerek saygı sınırında oldu; anlarsınız ya soğuk savaş..
Çok ılımlı adımlarım oldu, yeri geldi tatlı tatlı konustum dinledim.ertesi gün halleri değişti..
Neyse bazı şeylerin değiştiğini düsünerek tatlı tatlı geçirdiğimize inandığım ilk bir kaç günlük bayram tatilinden sonra yine dişlerini göstermeye başladı. Türlü laf sokmalar, gerginlikler, benim surat beş karış oluyor..
En sonunda tam gideceğimiz gün eşime ağlıyor. eşim ne derdiniz var ise konuşun istiyorum bende üzülüyorum dedi; ve soğuk savaşımız tüm ayrıntıları ile dökülmeye başladı.iki tarafta karşılıklı birbiri için ne hissediyorsa ne düşünüyorsa söyledi.
Çok gerildik. Sesler yükseldi. Sıfır yapıcılık sergiledi. Eşim tarafsız kalmaya çalışan ve nabzı korumaya çalışan taraftı. En çok üzüldüğüm eşim oluyor bu durumda. Bu yaşananların onun hakketmediğini evlenirken hayallerimizin bu olmadığını biliyorum.
Kendime çok kızıyorum çok görüşmüyoruz neden yüz göz oldum diye..
Ama tavrımı korumak durumunda da hissediyorum ,kayınvalidem alttan aldığımı hissettiği an yüklenmeye devam etti. Kırmaya, üzmeye devam etti. Yıpranıyorum hissediyorum.
Benimde hayallerim böyle değildi.
Akıllı davranmak istiyorum.Eşimi dolduracaktır, arkamdan konusacaktır. Falan falan.
Süreci lehime yürütecek dengeli adımlar atmak, yüz göz olmamak istiyorum..
bu olayları Aileme anlatmakta kararsızım; üzgün olduğum için çok tepkisel yaklaşabilirler..
Sıkıntılı bir süreç..
Evlilik değil de bir ailenin gelini olmak ne zormuş arkadaş..
