• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Soğukkanlı olmak cesaret mi veriyor?

Ben de genelde böyle yapıyorum. Çunku cevap vermek gereksiz geliyor. Şimdi ben bunu dicem o ustune başka bişey dicek aman kendini haklı gorsun sussun diyorum. Bence onları ciddiye almadığımızı gösterir ki böyle yapman daha güzel bence boşver konuşan konuşsun boşa konuşuyor sen konuşup da kendi çizgini bozma diyorum. Ama bazı durumlarda çığırından çıkınca da kontrolü alamıyorum belki de kotu yanın çok kotudur benim gibi o yüzden kendşni frenlemeye odaklamışsındır..
Çok kırıcı konuşuyorum istemsiz.
Sonra bir daha yüz yüze bakamayacak duruma geliriz diye susuyorum çoğu zaman.
Öfkeyle konuşunca sözlerimi seçemiyorum açıkçası.
 
Önceden susar cevap vermezdim şu an en ufak sıkıntıdan midem ağrır. İçine atınca ne olacağının en iyi ornegiyim :) şimdi yerine göre ve adamına göre davraniyorum. Bazısı bi bakisimdan anlar ne dediğimi bazısı ancak ağzına tukurunce :)
 
Çok kırıcı konuşuyorum istemsiz.
Sonra bir daha yüz yüze bakamayacak duruma geliriz diye susuyorum çoğu zaman.
Öfkeyle konuşunca sözlerimi seçemiyorum açıkçası.
Evet evet ben de aynıyım, doğruları gerçekleri soyluyorum ama sert konuşuyorum. Ve bunu yaptığım insanlarla da daha konuşmuyorum. Çünkü bazıları hakediyor ama genelde tutuyorum kendimi ki uzamasın daha kotuye gitmesin. Bırak kendini haklı bulsun aman banane dediğim de oluyor umursamıyorum.
 
agir atin ciftesi pek olur, sizinki de o hesap...

sahsen sogukkanli insanlari severim ama dediklerini de dusunerek soylediklerinden uzerinde daha cok dusunurum,
en ufak seyde soylenmeyeceklerini bildigimden telafi sansim az olur, o yuzden biraz daha ozen gostermeye calisirim, zor insanlardir...
 
Önceden susar cevap vermezdim şu an en ufak sıkıntıdan midem ağrır. İçine atınca ne olacağının en iyi ornegiyim :) şimdi yerine göre ve adamına göre davraniyorum. Bazısı bi bakisimdan anlar ne dediğimi bazısı ancak ağzına tukurunce :)
İçine atmak yerine, kafaya hiç takmamayı başarmak gerekiyor sanırım.
Onu da yapmak gerçekten zor.
 
agir atin ciftesi pek olur, sizinki de o hesap...

sahsen sogukkanli insanlari severim ama dediklerini de dusunerek soylediklerinden uzerinde daha cok dusunurum,
en ufak seyde soylenmeyeceklerini bildigimden telafi sansim az olur, o yuzden biraz daha ozen gostermeye calisirim, zor insanlardir...
İnsanlar anlayamıyor karşısındakinin neden sustuğunu.
Sırf kalp kırmamak, çirkinleşmemek için sustuğunu düşünemiyorlar bazen.
Düşman edinmek gerçekten çok kolay.
 
Evet evet ben de aynıyım, doğruları gerçekleri soyluyorum ama sert konuşuyorum. Ve bunu yaptığım insanlarla da daha konuşmuyorum. Çünkü bazıları hakediyor ama genelde tutuyorum kendimi ki uzamasın daha kotuye gitmesin. Bırak kendini haklı bulsun aman banane dediğim de oluyor umursamıyorum.
Aile içerisinde olduğunda sıkıntı oluyor.
Dışarıdan biriyse, bitirip görüşmeyebilirsin ama ailede böyle biri varsa ne yapman gerektiğine karar veremiyorsun.
 
Uzun vadede benimki daha çok yıpratıyor sanki.
içinize atmayın, içinize atarsanız çok yıpranırsınız. benim erkek arkadaşım da sizin gibi. korkunç sabırlı bir insan. ama bazen öyle bir an geliyor ki, bütün sustukları bir anda patlayabiliyor. yıllardır tanırım kendisini, buna 1 kere şahit oldum. o zaman söyleyebildiğim tek şey, sen bunca şeyi içinde yüreğinde nasıl taşıdın olmuştu.. eğer siz de içinize atıyorsanız, bırakın çıksın dışarı. benim bu konudaki felsefem hep "benim içimde kalıp dert olacağına, söyleyeyim ona dert olsun"dur. ama daha önce dediğim gibi, bu sadece anlık bir rahatlama sağlıyor. sivri dil başa bela : )
 
içinize atmayın, içinize atarsanız çok yıpranırsınız. benim erkek arkadaşım da sizin gibi. korkunç sabırlı bir insan. ama bazen öyle bir an geliyor ki, bütün sustukları bir anda patlayabiliyor. yıllardır tanırım kendisini, buna 1 kere şahit oldum. o zaman söyleyebildiğim tek şey, sen bunca şeyi içinde yüreğinde nasıl taşıdın olmuştu.. eğer siz de içinize atıyorsanız, bırakın çıksın dışarı. benim bu konudaki felsefem hep "benim içimde kalıp dert olacağına, söyleyeyim ona dert olsun"dur. ama daha önce dediğim gibi, bu sadece anlık bir rahatlama sağlıyor. sivri dil başa bela : )
Küçük tartışmalarım yoktur, tartışmayı ve huzursuzluğu hiç sevmiyorum.
Zaten küçük meseleleri görmezden gelebiliyorum ama büyük bir meseleyse benim için, içimde tutmadığım zaman ya o iş orada bitiyor ya da hiç unutulmayacak bir tartışma yaşanıyor.
Genelde böyle olduğunda, bir daha o kişiyle muhatap olmuyorum.
Çok arkadaşımı sildim bu sebepten.
Söylenen onca sözden sonra, yüz yüze bakmak imkansız oluyor.
 
Aile içerisinde olduğunda sıkıntı oluyor.
Dışarıdan biriyse, bitirip görüşmeyebilirsin ama ailede böyle biri varsa ne yapman gerektiğine karar veremiyorsun.
Benim çekirdek ailemde annem babam kardeşlerimde olmadıysa sıkıntı yok yine arama mesafe koyuyorum öyle çok yakın akrabalık derecelerim yok ki olanlarla da asla tartışmam zaten bana hak etmediğim birşeyi soylemezler. Ama bazılar var sırf buyuk diye laf söyleyip durular ama ben yine cevap vermem yoklarmışgibi davranırım..
 
Ben genel olarak kafasına her şeyi takan, en ufak detayına kadar inceleyen, sürekli aklında bir sonraki adım için hesaplar yapan biriyim.
Spontane biri hiçbir zaman olamadım.
Hal böyle olunca, insanların dediklerini de bazen fazla ciddiye alabiliyorum.
Genel olarak soğukkanlıyım, hoşlanmadığım insanlara cevap dahi vermem, söylediklerini duymam çok ileri gitmedikleri sürece.

Bazen düşünüyorum, cevap vermeyip soğukkanlı olmak, yokmuş gibi davranmak karşımızdaki insana cesaret mi veriyor?
İçimden, şuna bir laf söyleyeyim de sussun diyorum, dilime kadar geliyor, sonra en iyisi onu adam yerine koymayayım hem kalp kırmamış olurum, hem de ciddiye alınmadığını anlamış olur diye vazgeçiyorum.
Çoğu zaman cevabımı da oturtuyorum ama sonradan gerek var mıydı diye düşünüyorum ve pişman oluyorum.

Size asıl sormak istediğim şu.
Siz ne yapıyorsunuz bu durumda?
Sağlıklı ve doğru olan tavır sizce nedir?


ben oldukça dik bir karakterim
susmam yutmam duymazlıktan gelmem genelde mümkün olmaz
aynı şekilde laf söylerim
ama pek pişmanlık hissetmem senin aksine
 
Ben genel olarak kafasına her şeyi takan, en ufak detayına kadar inceleyen, sürekli aklında bir sonraki adım için hesaplar yapan biriyim.
Spontane biri hiçbir zaman olamadım.
Hal böyle olunca, insanların dediklerini de bazen fazla ciddiye alabiliyorum.
Genel olarak soğukkanlıyım, hoşlanmadığım insanlara cevap dahi vermem, söylediklerini duymam çok ileri gitmedikleri sürece.

Bazen düşünüyorum, cevap vermeyip soğukkanlı olmak, yokmuş gibi davranmak karşımızdaki insana cesaret mi veriyor?
İçimden, şuna bir laf söyleyeyim de sussun diyorum, dilime kadar geliyor, sonra en iyisi onu adam yerine koymayayım hem kalp kırmamış olurum, hem de ciddiye alınmadığını anlamış olur diye vazgeçiyorum.
Çoğu zaman cevabımı da oturtuyorum ama sonradan gerek var mıydı diye düşünüyorum ve pişman oluyorum.

Size asıl sormak istediğim şu.
Siz ne yapıyorsunuz bu durumda?
Sağlıklı ve doğru olan tavır sizce nedir?

Sağlıklı olan ağzına .çmaktr. Bazıları ondan anlıyo
 
Benim çekirdek ailemde annem babam kardeşlerimde olmadıysa sıkıntı yok yine arama mesafe koyuyorum öyle çok yakın akrabalık derecelerim yok ki olanlarla da asla tartışmam zaten bana hak etmediğim birşeyi soylemezler. Ama bazılar var sırf buyuk diye laf söyleyip durular ama ben yine cevap vermem yoklarmışgibi davranırım..
Büyüklere cevap vermeyi ben de kesinlikle doğru bulmuyorum, kendime de yakıştırmıyorum.
Özellikle saygı konusunda çok takıntım olduğu için, bu konuda çok dikkatliyim ama bazı akrabalar var ki, düşman yapmaz onların yaptıklarını.
 
ben oldukça dik bir karakterim
susmam yutmam duymazlıktan gelmem genelde mümkün olmaz
aynı şekilde laf söylerim
ama pek pişmanlık hissetmem senin aksine
Ben de sonradan pişmanlık hissetmesem söyleyecek o kadar sözüm var ki.
Söylesem bir dert, söylemesem yine dert.
 
Ben genel olarak kafasına her şeyi takan, en ufak detayına kadar inceleyen, sürekli aklında bir sonraki adım için hesaplar yapan biriyim.
Spontane biri hiçbir zaman olamadım.
Hal böyle olunca, insanların dediklerini de bazen fazla ciddiye alabiliyorum.
Genel olarak soğukkanlıyım, hoşlanmadığım insanlara cevap dahi vermem, söylediklerini duymam çok ileri gitmedikleri sürece.

Bazen düşünüyorum, cevap vermeyip soğukkanlı olmak, yokmuş gibi davranmak karşımızdaki insana cesaret mi veriyor?
İçimden, şuna bir laf söyleyeyim de sussun diyorum, dilime kadar geliyor, sonra en iyisi onu adam yerine koymayayım hem kalp kırmamış olurum, hem de ciddiye alınmadığını anlamış olur diye vazgeçiyorum.
Çoğu zaman cevabımı da oturtuyorum ama sonradan gerek var mıydı diye düşünüyorum ve pişman oluyorum.

Size asıl sormak istediğim şu.
Siz ne yapıyorsunuz bu durumda?
Sağlıklı ve doğru olan tavır sizce nedir?

Bence susma, susarsan daha çok üzerine geliniyor tecrübeyle sabit...yanıt ver ama yanıt verirken sinirli bir ifade takınma gülümseyerek lafını sok cnm. ha bir de ortam da çok önemli tabi. iş ortamında dediğim gibi gülümseyerek lafını sokabilirsin ama karşındaki çok cazgır bir insansa seni haksız konuma düşürebilir o nedenle gülümseyerek esprili cevaplarla onu bozmayı dene. Arkadaş ortamında da öyle ama kendini dizginleme laf sokana sen de sok. çok fazla yanıtsız kalırsan iyice tepene çıkarlar cnm
 
Bence susma, susarsan daha çok üzerine geliniyor tecrübeyle sabit...yanıt ver ama yanıt verirken sinirli bir ifade takınma gülümseyerek lafını sok cnm. ha bir de ortam da çok önemli tabi. iş ortamında dediğim gibi gülümseyerek lafını sokabilirsin ama karşındaki çok cazgır bir insansa seni haksız konuma düşürebilir o nedenle gülümseyerek esprili cevaplarla onu bozmayı dene. Arkadaş ortamında da öyle ama kendini dizginleme laf sokana sen de sok. çok fazla yanıtsız kalırsan iyice tepene çıkarlar cnm
Duruşum ve konuşmam olduğundan daha sert algılanıyor.
O yüzden söylediğim her şey rencide edici olabiliyor.
Çok saygısızca bir şey söylemedikleri sürece kalp kırmamaya çalışıyorum bu yüzden.
Sağlıklı ve doğru bir tavır mı, emin olamıyorum.
Bir koyverirsem, önüme gelene bir tekme olurum sonra diye girmek istemiyorum o duruma.
 
Ben bazi konularda tezcanli, heyecanimi hemen disa vuran biriyim,
dolayisiyla fevri cikislarim da vardir...

ancak kritik konularda nasil oluyorsa oldukca sogukkanli yaklasiyorum...
hic panik yapmam
ya da bir tartisma icindeysem 2dusunur 1soylerim vs.

Sizin kadar agirbasli biri olmamakla beraber, benzer davranislara sahibiz,
Ozellikle braindamage braindamage in yazdiklarina da katiliyorum...


eger sustugnuz veya asil caninizi sıkan durumu orneklerle anlatirsaniz belkidaha farkli yorumlar gelebilir...

Su an her ne kadar kendinizi sorguluyor gibi olsaniz da elestiri hep karsi tarafa yoneltiliyor,
belki de biraz daha ozelestiri yapmaniz gereken bir durum da olabilir.


bu arada oldukca duz biriyimdir, imalar veya dolambacli sozlerden kacinirim (ne kadar dogru bir tavir bilemiyorum tabi...)
Evet ve hayirlarim nettir, sozlerimi pek egip bukmem,o yuzden mumkun oldugunca kizdigim konularda az konusmayi tercih ederim ki karsimdakini "fazla" kirmayayim..
cunku bir baslayinca sonrasinda psikologa yonelen, farkettiklerimi onlar bastirmaya calisirken isitmek agir gelen insanlar oldu, bu yuzden biraz daha ozenliyim artik...
bizimnormal karsiladigmiz ve kizinca soyledigmiz seyler, onlarin derin yaralarina dokunabiliyor...
o yuzden laf sokmayi da pek tercih etmem, zaten hoslanmam da, sorun her ne ise ve soylemeyi kafaya koyduysam direkt iletmeyi tercih ederim...
 
Büyüklere cevap vermeyi ben de kesinlikle doğru bulmuyorum, kendime de yakıştırmıyorum.
Özellikle saygı konusunda çok takıntım olduğu için, bu konuda çok dikkatliyim ama bazı akrabalar var ki, düşman yapmaz onların yaptıklarını.
evet var oyleleri ama inan ağzımızı açmamıza değmezler. Hem açsak biz suçlu oluruz o yüzden hiç muhattap olmamak çok daha iyi diye düşünüyorum ben..
 
Back
X