Kendini iletişime de kapatmis artık ya. Soğukluk sürdükçe özleme donusmuyor maalesef. Daha da büyük bir mesafeye dönüşüyor. İnşallah asıl derdi neymiş gelir anlatır da çözersiniz.İş yerinde bir sıkıntısı vardı ben de biliyordum. Sıkıntı dediği de beyefendi arabayla gidemiyordu işe park sıkıntısından dolayı. Beraber gidince ben onu bırakıp işe geçiyordum. Ama sürekli olarak evden zamanında çıkmadığı için ben işe geç kalıyordum uyarı alana kadar idare ettim sonrasında gerilmeye başladım sabahları hadi dememe bile takar olmuştu. Ben de en son saatim gelmişse hazırsam çıkıyordum o da hazırsa geliyordu hazır değilse otobüsle gidiyordu. O konuda da bana hiç destek olmadın diye beni suçluyor. Neymiş ben onu 5 dk bile beklemiyormuşum sırf benim suratımı çekmemek için otobüslerde sürünüyormuş(!). Halbuki benim işim daha erken başlıyor o 10 dk daha uyuyacak diye ben uyarı alana kadar idare etmeye çalışmıştım. Sonra iş yeri değişti ve iki araba aldık da rahatladık. Ama o bunları görmüyor. Bana hiç destek olmadın sadece kendi mutluluğunu düşünen bir insansın fln diyor.
Eski konularınıza baktım eşiniz açık açık söylemiş zaten hiçbir şeyden mutlu olmuyorum vs .Bence eşinizin kendi sorunları var,çevresinde kimseyi istemiyor.Psikologamı gitse acabaEvet onun da etkisi var baş başa oturup yemek yemek bile farklı oluyor. O yüzden eylülü bekliyordum eylülün başında da bu olay patlak verdi.
Bence depresyonda ve beni de o yola doğru sürüklüyor. Ama kendisi kabul etmiyor tabi ki. Onun için dert benmişim hiçbir şeyden memnun olmuyormuşum. Ne istemişim de yapmamış. Teşekkürler güzel dilekleriniz için. İnşallah tek anlatsın da çözebiliyorsak çözelim.Kendini iletişime de kapatmis artık ya. Soğukluk sürdükçe özleme donusmuyor maalesef. Daha da büyük bir mesafeye dönüşüyor. İnşallah asıl derdi neymiş gelir anlatır da çözersiniz.
O konuda genel Türk erkeği mantığında. Kabul etmiyor. Ama bence depresyon gibi birşey yaşıyor.Eski konularınıza baktım eşiniz açık açık söylemiş zaten hiçbir şeyden mutlu olmuyorum vs .Bence eşinizin kendi sorunları var,çevresinde kimseyi istemiyor.Psikologamı gitse acaba
Bence de fırtına öncesi sessizlikteyiz.Bahane aramis kendine ve bulmus.
Aldatmaya meyilli gibi gorunuyor konuyu okuyunca.
Belirsizlige ben asla gelemem sizinde iciniz icinizi yiyordur eminim.herseye hazirlikli olun.bir bomba patlatabilir
Insallah yasadigi sadece bir bunalim donemidir.siz icinizi ferah tutun.her ne olursa olsun sizden ve cocugunuzdan degerli hicbir sey yokBence de fırtına öncesi sessizlikteyiz.
Bence siz de kendinizi ön planda tutun,kendi mutluluğunuzu ve huzurunuzu saglamaya bakın. Eşinizle iletişiminizi ve ona olan tepkilerinizi de minimuma indirin. Kavga etmeyin, onun tepkisiyle karşılaşıcak hareketleri özellikle yapmaya çalışmayın ama ilgilenmeyin de. O ne düsünür ne hisseder diye düsünmeden icinizden geldigi gibi doğal davranın. Adam geride kalsın biraz, soğusun ilişkiniz.Kızlar herkese merhaba,
Bu aralar çook bunaldım, çok mutsuzum sadece yazmak istedim. Çünkü ben bir çıkış yolu bulamıyorum uzun olabilir kusura bakmayın. Eşimle son 5-6 aydır aramız soğuk, sıkıntılı ve tartışmalı. Aslında bariz ve elle tutulan olan bir şey yok ama son zamanlarda sürekli tartışma ve soğukluk içerisindeyiz. Ki belki hatırlarsınız 2. çocuk konusunu açmıştım onu bile askıya aldım çünkü evliliğimize güvenemiyordum. Ben bunu mayıstan beri kendi evimizde baş başa kalamadığımıza bağlıyordum. (kızımı kreşten almıştım ve dönüşümlü olarak anneanne ve babaannede kalıyorduk.) Eylül gelecek eski düzenimize dönücez tekrar düzelicez diye umut ediyordum ki bu hafta sonu evimize geçtiğimizde eşimden habersiz içtiğim sigarayla yakalandım. Sanırım bu 10. yakalanışım fln. Her defasında ona bunu zaten içtiğimi söylemek istedim ama konuyu çok büyütüyordu sen benim arkamdan iş çeviriyorsun sana güvenmiyorum gibi.. hatta bir kere işi boşanma noktasına getirditepkileri bu kadar büyük olduğu için ben de söylememiştim. Bunu saklamamın yanlış olduğunun farkındayım ve kesinlikle savunmuyorum yanlış anlaşılmasın. Ama sonuçta ben de 30 yaşında bir kadınım sonuçlarını biliyorum ve tabi ki sigara içmemek isterim ama bana senin iyiliğini düşünüyorum adı altında bu kadar baskı kurmasına sinir oluyordum. Çocuk gibi gizli gizli içmeyi de artık istemiyordum ki vicdani bir boyutta da kendimi kötü hissediyordum ve hafta sonu sigara içtiğimi anlayınca söyledim artık.
O günden beri tabi inanılmaz tepkili. Ama artık olay sigara noktasından çıktı. Son zamanlardaki huzursuzluğumuzun patlama noktası oldu. Eşim, "Ben son birkaç aydır hiç mutlu değilim, sana ne desem eleştiriyor oluyorum artık ben senin hiçbir şeyine karışmıyorum sen de bana karışamazsın. Artık önce kendi mutluluğumu düşüncem eski ben yok artık. Şuraya gidilecek dersin gider eşlik ederim ama tamamen görev icabı." gibi gibi bir sürü şeyler söyledi. Ben de bu şekilde sadece ortak ev paylaşıp ayrı hayatlar yaşanacak şekilde bir evliliğin evlilik olmayacağını, sadece birbirimizi kandıracağımız süreçler olduğunu, biraz birbirimize zaman tanıyıp ortalık sakinleştikçe güzelce konuşup eski düzenimize dönebileceğimiz tarzı şeyler söyledim. Ama şu anda çözüme, denemeye tamamen kapalı. Önce kendini düşüneceği yeni bir düzen kuracağını artık hayatımızın bu şekilde gideceğini söylüyor.
Açıkçası üzerine gittikçe kendini çekeceğini hissettim ve bıraktım. Eve geliyor yemek yiyip kızıyla oynuyor, tv izliyor. Ya da ben şununla buluşacağım diyor dışarı çıkıyor. Kızımızla alakalı konuşursak konuşuyoruz yoksa pek iletişime geçmiyoruz. Ne kadar doğru yapıyorum bilmiyorum ama şu anda 5-6 ayın birikimiyle benim de alttan almak içimden gelmiyor. Bir iki kere güzel davrandım tersledi ben de elimi ayağımı çektim. Kendi haline bıraktım. Ben de kendi halimde takılıyorum. Belki ikimiz de biraz dinginleştikten sonra güzel bir konuşmayla tatlıya bağlanabilir ama şu anda bunu istemiyor, eskisi gibi olmak istemiyor.
Ne dersiniz doğru mu yapıyorum? Ya da siz ne yapardınız bu durumda? Evlilik olarak zor bir dönemdeyiz ya düşücez ya daha güçlü ayağa kalkıcaz ama şu an çok mutsuzum ve düşüyor gibiyim.
Kocanız sızı ve evlılıgınızı gözden cıkarmıs, olumlu soyledıgınız hıcbıseye duzgun karsılık vermemis. Hayatın da belki de bırı var.
Zira sizin de bunu normal karşılaşacağınız düşünmüyorum.
Diyorum ya elle tutulur şeyler değil. "Niye bu cevabı verdin? Ne saçma tepkiler veriyorsun. Dolapta salatalık bozulmuş neden atmıyorsun? Ablana neden öyle dedin." gibi gibi.... Benim yaptığım hiçbir şeye tahammülü yok izlenimi oluşturuyor bende.
Bence siz de kendinizi ön planda tutun,kendi mutluluğunuzu ve huzurunuzu saglamaya bakın. Eşinizle iletişiminizi ve ona olan tepkilerinizi de minimuma indirin. Kavga etmeyin, onun tepkisiyle karşılaşıcak hareketleri özellikle yapmaya çalışmayın ama ilgilenmeyin de. O ne düsünür ne hisseder diye düsünmeden icinizden geldigi gibi doğal davranın. Adam geride kalsın biraz, soğusun ilişkiniz.
Sonrasında iki taraf da durumu tekrar ısıtmak, iletişimi canlandırmak için hiçbi şey yapmıyosa, ayrı gibi yaşarken daha mutluysa belki de fiili bi ayrılığın da zamanı gelmiş olabilir mi bunu düşünüp tartın. Hatta bu düsüncenizi de eşinize açın. Aynı evin içinde boşanmış gibi yaşayacağınıza saygı hoşgörü çerçevesinde boşanmak en hayırlısı çünkü.
Zira zamanın yaraladığı, yıprattığı bi ilişkiyi peşinizde sürüklemenin kimseye faydası yok. Zamanı geldiginde yeniden başlayabilmek için (birlikte ya da ayri ayrı) önce eskisini bitirmek gerek, hani nasıl derler öldürüp geride bırakacaksınız ki yeniden doğacak bi alan kalsın her ikinize de.
Küsme huyu yoktur hatta ben surat yaptığımda gelir beni uyarır gel benle konuş çözelim diye. Ama dediğiniz gibi her hareketinin eleştirildiği bir adamla çok zor.Benim eşim de sigara yüzünden bana çok kötü davranmıştı. Kendimi acayip aşağılık hissettirmişti bana. Ve sürekli sizin ki gibi uyarılarda bulunuyordu. Bunu atmak lazım, bunu neden kimse yemiyor? Davranışlarımı sürekli eleştiriyor ve hatta bir sohbet arasında bişey söyleyeceğim tam dürtüyor falan... Küser mi size sık sık?
Çözümsel yaklaşıyorsa eh idare edilebilir diyelim. Birde iletişim kopukluğu olsaydı hiç çekilmezdi diyeceğim ama bir sigara mevzuundan buraya gelebilmekte düşündürücü.Küsme huyu yoktur hatta ben surat yaptığımda gelir beni uyarır gel benle konuş çözelim diye. Ama dediğiniz gibi her hareketinin eleştirildiği bir adamla çok zor.
Gözden cıkmissiniz hanfendıcıgım. Bir cok arkadasım da aynı seylerı yazmıs zaten.Dışarıdan bakılan bir gözle bunu öğrenmek istiyordum ben de tam olarak. Gözden çıkmış bir evlilik mi bu onun için? Yoksa bir süre idare edilmesi gereken bir durum mu.
Hayır tabi ki ben onun bilmeyeceksem o beni bilmeyecekse neden evliyiz?
Bu arada adam kendisi sigara ıcıyor, kendisi ıcerken kadına. BagırıyorBenim eşim de sigara yüzünden bana çok kötü davranmıştı. Kendimi acayip aşağılık hissettirmişti bana. Ve sürekli sizin ki gibi uyarılarda bulunuyordu. Bunu atmak lazım, bunu neden kimse yemiyor? Davranışlarımı sürekli eleştiriyor ve hatta bir sohbet arasında bişey söyleyeceğim tam dürtüyor falan... Küser mi size sık sık?
Ama telafi etmek için adım attığınızı ve olumlu bi dönüş alamadığınızı yazmışsınız, bu noktada geri çekilip ona adım atma fırsatı vermek gerekir diye düsündüm ben. Siz ustüne gidince bi kaçma kovalama hali doğmuş sanki. Madem öyle kovalamıyorum, gelmek istersen ben de adım atmaya hazırım ortada buluşalım tavrı göstermelisiniz bence.Evet ilk paragrafınızdaki gibi yapıyorum şuanda. Ama bir yandan ilişkimiz soğusun diye beklerken bir yandan da telafi edilecek şeylerin de önüne mi geçiyorum diyorum.
Evet onu da okudum. Hiç anlayamadığım yer de orası zaten. Hangi hakla bunu dayatabiliyor? Ben erkeğim yaparım mantığı mı bilemedim.Bu arada adam kendisi sigara ıcıyor, kendisi ıcerken kadına. Bagırıyor
Kadının asırı sessiz durması sebebiyle oluyor bu bence. Biliyor rest cekemeyecegınıEvet onu da okudum. Hiç anlayamadığım yer de orası zaten. Hangi hakla bunu dayatabiliyor? Ben erkeğim yaparım mantığı mı bilemedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?