- 30 Eylül 2014
- 4.277
- 12.429
- 208
Arkadaslar,
Dayanamiyorum artik. Evlendigimizden beri (10 ay oldu) inisli cikisli, tuhaf bir evliligimiz var. Ben pervane gibi onun etrafinda donerken, o benim ne ilgimi, ne alakami, nede birseyimi ister duruma geldi yine.
Okadar gelgit ki, bi bakmissin uzerime dusen, ilgilenen adam (ama hep belirli bir duzeyde, kalbini yuzde yuz actigi cok az olmustur, ozelliklede dugune cok yaklastigimiz donemde bir sogukluk olustu onda), bir bakmissin yine aramizda buz gibi havalar (ondan kaynakli ama, sebebsiz).
Ben onu hayatimin en ortasina koymusken o benden oyle uzak ki. Aglaya aglaya yalvardim az once konusmak icin, ustune birde vicdansizca firca atti bana agladigim icin.
Gucume gidiyor, cok hemde. Sosyal olmayi, insanlarla muhabbeti, gulmeyi eglenmeyi seven bir insanim. Rabbime sukur, kendimi ovmeyi sevmem ama bakimi seven, guzel gorunmekten zevk alan bir insanim. Esim tam tersi icine donuk, soguk, mesafeli ve ciddidir. Bunda bir sikinti yok, ama insanlara karsi cok mahcup oldugum zamanlar olmustur bunun yuzunden. Ustunu kapatip, kimselere laf soyletmem ama ona. Yurtdisina is icin cok cikmasi gerekiyor, bu arada belirteyim, baska bir kadinin varligina inanmiyorum. Simdide bu pazar kuzenimin dugunu var, az once bana cumartesi sabahi yine yurtdisina gitmesi gerektigini soyledi. Bende koptular tabi (cunku diger kuzenimin dugunundede yoktu, kardesimin nisanindada yoktu, herkesten bi laf duyar hale geldim hep yanliz oldugum icin).
Esim bana ara ara cok ictiginde 'bir turlu teninin kokusuna alisamiyorum, cok istiyorum ama olmuyor' der.
Isleri cok sikintili bu aralar, buyuk ihtimal iflas edecek sirketi. Ama sukur ben calisiyorum, ustelik maasim bir bayan degil, bu devirde ev gecindiren bir erkegin bile aldigindan daha iyi. Yani iflasta etsek, o bir is bulana/kurana kadar idare ederiz.
Ama bu sikintilari yine bize oyle agir yansiyorki. Iki haftadir kolum koluna degse cekiliyor.
Ailem anlamiyor degil tabi. Birkac ay once annemle babam konusmaya geldiler esimle. Sikintiniz mi var, derdiniz mi var diye. Biz birsey olmadigini soyledik, ama benden degil esimin benim kendi ablamla ickili haldeyken dertlesmesi sonucu ogrendi annemle babam aramizdaki gelgitleri. Esim ablama benimle mantik evliligi yaptigindan falan bahsetmis, annemde al pilini pirtini gidelim dedi.
Eger bu evden gidersem, bir donusum olmaz, olamaz. Ama kahretsin Rabbim benim kalbimi, bu adami cok seviyorum. Tek duam; ya onu bana yonlendirip gonlunu yine benim icin carpmasini saglamasi, yada icime oyle bir guc versin ki, ondan vazgecebileyim.
Uzun oldu, afedersiniz. Ama inanin oyle caresizim ki. Okadar dostum varken hicbirisine tam acilamiyorum, herkes bana zaten defalarca 'sectigin adam bu mu' imaasini yapti bile. Ayril, birak gel diyecekler. Ama iste gonlum...soz gecmiyor. Soyleyin bana, bir hal care gosterin, ne olur..
Rabbim bana bir cikis yolu..
Dayanamiyorum artik. Evlendigimizden beri (10 ay oldu) inisli cikisli, tuhaf bir evliligimiz var. Ben pervane gibi onun etrafinda donerken, o benim ne ilgimi, ne alakami, nede birseyimi ister duruma geldi yine.
Okadar gelgit ki, bi bakmissin uzerime dusen, ilgilenen adam (ama hep belirli bir duzeyde, kalbini yuzde yuz actigi cok az olmustur, ozelliklede dugune cok yaklastigimiz donemde bir sogukluk olustu onda), bir bakmissin yine aramizda buz gibi havalar (ondan kaynakli ama, sebebsiz).
Ben onu hayatimin en ortasina koymusken o benden oyle uzak ki. Aglaya aglaya yalvardim az once konusmak icin, ustune birde vicdansizca firca atti bana agladigim icin.
Gucume gidiyor, cok hemde. Sosyal olmayi, insanlarla muhabbeti, gulmeyi eglenmeyi seven bir insanim. Rabbime sukur, kendimi ovmeyi sevmem ama bakimi seven, guzel gorunmekten zevk alan bir insanim. Esim tam tersi icine donuk, soguk, mesafeli ve ciddidir. Bunda bir sikinti yok, ama insanlara karsi cok mahcup oldugum zamanlar olmustur bunun yuzunden. Ustunu kapatip, kimselere laf soyletmem ama ona. Yurtdisina is icin cok cikmasi gerekiyor, bu arada belirteyim, baska bir kadinin varligina inanmiyorum. Simdide bu pazar kuzenimin dugunu var, az once bana cumartesi sabahi yine yurtdisina gitmesi gerektigini soyledi. Bende koptular tabi (cunku diger kuzenimin dugunundede yoktu, kardesimin nisanindada yoktu, herkesten bi laf duyar hale geldim hep yanliz oldugum icin).
Esim bana ara ara cok ictiginde 'bir turlu teninin kokusuna alisamiyorum, cok istiyorum ama olmuyor' der.
Isleri cok sikintili bu aralar, buyuk ihtimal iflas edecek sirketi. Ama sukur ben calisiyorum, ustelik maasim bir bayan degil, bu devirde ev gecindiren bir erkegin bile aldigindan daha iyi. Yani iflasta etsek, o bir is bulana/kurana kadar idare ederiz.
Ama bu sikintilari yine bize oyle agir yansiyorki. Iki haftadir kolum koluna degse cekiliyor.
Ailem anlamiyor degil tabi. Birkac ay once annemle babam konusmaya geldiler esimle. Sikintiniz mi var, derdiniz mi var diye. Biz birsey olmadigini soyledik, ama benden degil esimin benim kendi ablamla ickili haldeyken dertlesmesi sonucu ogrendi annemle babam aramizdaki gelgitleri. Esim ablama benimle mantik evliligi yaptigindan falan bahsetmis, annemde al pilini pirtini gidelim dedi.
Eger bu evden gidersem, bir donusum olmaz, olamaz. Ama kahretsin Rabbim benim kalbimi, bu adami cok seviyorum. Tek duam; ya onu bana yonlendirip gonlunu yine benim icin carpmasini saglamasi, yada icime oyle bir guc versin ki, ondan vazgecebileyim.
Uzun oldu, afedersiniz. Ama inanin oyle caresizim ki. Okadar dostum varken hicbirisine tam acilamiyorum, herkes bana zaten defalarca 'sectigin adam bu mu' imaasini yapti bile. Ayril, birak gel diyecekler. Ama iste gonlum...soz gecmiyor. Soyleyin bana, bir hal care gosterin, ne olur..
Rabbim bana bir cikis yolu..
