Erkek kardeşimin arkadaşı ve eşi izmirden gelmişler istanbulu gezmek için. 1 hafta bizde kaldılar. Ama ben böyle yüzsüz birilerini görmedim. Annemin bacakları rahatsız ayakta zor duruyor, kendi işini zor yapıyor ki onlara nasıl hizmet etsin. Ben de çalışıyorum geç geliyorum eve. Ama akşam olur yatak yorganın yerini bildiği halde oturur, yatağın kurulmasını bekler. Sabah masaya oturur kahvaltı bekler, annem arkadan yatağını toplar, kahvaltısını önüne hazırlar. Çorabının tekini evin bi yerinde öbür tekini alakasız bir yerinde bulabilirsiniz, o kadar dağınık ki! Kilolu olduğu halde sütyen kullanmaz ve o halde dekolteli askılı bluz giyer (manzarayı düşünün) pantolonu kalçalarının yarısına kadar iner ve evdekiler başları yerde ne yapacağını şaşırır. Onu görünce kadınlığımdan utandım yaa... Hal böyleyken birde bana taktı. Minyon tipliyim ve zayıfım. "Ayy sevgiiii ne kadar kısasın yaaa çok küçüksün ama sennnn..." tarzı konuşmalar yapardı sık sık. Bir gün dayanamadım, "ya ama sende çok iri yarısın bu kilolar falan, yağlı bööyle her yerin fışkırıyo sağdan soldan dedim. (kilolu bayanlar alınmasın lütfen tamamen onu kırmak için söylediğim bir söz) Bizimki alındı benimle konuşmadı bir daha
En sonunda annemde dayanamadı terslemeye başladı. O arada kardeşimle kocası gezip tozuyorlar evdekiler umurlarında değil. Annem kardeşimi karşısına aldı yolla şunları benim başımdan diye ültimatom verdi
1 hafta daha gezeceklerdi bedava pansiyondan çıkmak zorunda kalınca tatillerini yarıda bırakmak zorunda kaldılar. Bu olaylardan ötürü çok güzel dersler aldım, kimseye kendimi kullandırtmam daha.