Bugün güzel bir cumartesi diye kalktığım yatağıma daha çok geçmeden aglayarak geri dondüm hersey okadar biriktiki nokta kadar şey bile beni tasiriyor artık sorun parayla herseyi cozebildigini ve herseyi yanliz kendinin bildigini zanneden görümcem ve sesi çıkmayan beni anlamayan esim hamile oldugum günden beri ev çıksın diye umud ediyorum evim olsun bebeğimin beşiğini aliym duzenliyim kızıma güzel bı oda hazırlama hayalim vardı ilk bebeğim heves ediyorum aslında esim ev ha çıktı ha vukudan derken ben dogum yaptım kv ile oturuyorum oda küçük biz zor sığıyoruz bekle dedi esim bende hep dogum yaklaştı bari bı beşik alalım diye didindim durdum kendi basıma velhasil kızım doğdu yavrumun yatacagi beşiği bile yoktu bı hafta sonra ben çıkamadığım için esim arkadaşıyla gidip beşik aldı neyse dedim gönlüme kustum diğer eşyalarını alırım kendi zevkime göre dedim bu seferde görümcem çıktı biz
begenip alırız evin çıkmasını bekliyoruz abla dediğim halde gidip ana kucağı oyun minderi gibi bise puset kendi kafasına göre almış bunu duyunca çıldırdım esime söyledim ben kendi cocuğumun eşyalarını beğenip almanın zevkini yasayamicakmiyim diye ben napiym almış dedi yarı siritarak sabır dedim bugün sabah o eşyalar geldi bu sefer esimin babası başladı halası düşünür alır size bise bırakmaz nası iyi hala falan görümcem gecende bize sormadan baskalarına kızımın resimlerini göndermiş postayla binada deli oldum nasıl bı sormaz benim kızım hakkında nasıl böyle danışmadan hareket eder diye esim haklısını dedi sadece kendi cocuklarına laf söyleyince esime sen karışma diyo kendi ama bize gelince yaptıkları düşünceli oluyo ve ben artık dayanamıyorum kv yemek yapmıyorum diye laf söylüyor doğumdan önce evdeki her ise koşardim dogum yaptıgım gün camları silmiştim bunun üzerine sancı tutmuştu şimdi hem bebeğe hem islere yetişemiyorum kızımı ona vermediğim için isler ona kalıyor ve arkamdan ben duya duya söylüyor artık onlarla aynı yerde nefes almak bile istemiyorum kararım ne mı suan içimden gecen tek şey esimle konuşmak ve eğer ev olmuyosa benimde olmayacağımı söylemek belki size basit bı neden gelcek ama başka çarem yok ki beni bu duruma o yitti ne kızımın eşyalarını hazirlayabildim kendi zevkime göre ne kendime ait bı evim var nede huzurum kızımı emzirirken ağlamak kızım uyurken ağlamak bütün gün yapabildiğim tek şey kendimi tutamıyorum çünkü... İstediklerimin hiç biri olmuyor gecen esime dayanamıyorum evi yapmicaksan ben gidicem annemin yanına evi yapınca söylersin dedim tek basına git dedi bana gülerek aklında saka yaptı bende bu cocuğun kime ihtiyacı olduğunun ikimizde farkindayiz dedim bise demedi kızımı bana karsı kullanma onu hiç birakmiyacagimi biliyosun dedim bende... Şimdi gitti telefonunu parasını kartlarını almadan gitti
begenip alırız evin çıkmasını bekliyoruz abla dediğim halde gidip ana kucağı oyun minderi gibi bise puset kendi kafasına göre almış bunu duyunca çıldırdım esime söyledim ben kendi cocuğumun eşyalarını beğenip almanın zevkini yasayamicakmiyim diye ben napiym almış dedi yarı siritarak sabır dedim bugün sabah o eşyalar geldi bu sefer esimin babası başladı halası düşünür alır size bise bırakmaz nası iyi hala falan görümcem gecende bize sormadan baskalarına kızımın resimlerini göndermiş postayla binada deli oldum nasıl bı sormaz benim kızım hakkında nasıl böyle danışmadan hareket eder diye esim haklısını dedi sadece kendi cocuklarına laf söyleyince esime sen karışma diyo kendi ama bize gelince yaptıkları düşünceli oluyo ve ben artık dayanamıyorum kv yemek yapmıyorum diye laf söylüyor doğumdan önce evdeki her ise koşardim dogum yaptıgım gün camları silmiştim bunun üzerine sancı tutmuştu şimdi hem bebeğe hem islere yetişemiyorum kızımı ona vermediğim için isler ona kalıyor ve arkamdan ben duya duya söylüyor artık onlarla aynı yerde nefes almak bile istemiyorum kararım ne mı suan içimden gecen tek şey esimle konuşmak ve eğer ev olmuyosa benimde olmayacağımı söylemek belki size basit bı neden gelcek ama başka çarem yok ki beni bu duruma o yitti ne kızımın eşyalarını hazirlayabildim kendi zevkime göre ne kendime ait bı evim var nede huzurum kızımı emzirirken ağlamak kızım uyurken ağlamak bütün gün yapabildiğim tek şey kendimi tutamıyorum çünkü... İstediklerimin hiç biri olmuyor gecen esime dayanamıyorum evi yapmicaksan ben gidicem annemin yanına evi yapınca söylersin dedim tek basına git dedi bana gülerek aklında saka yaptı bende bu cocuğun kime ihtiyacı olduğunun ikimizde farkindayiz dedim bise demedi kızımı bana karsı kullanma onu hiç birakmiyacagimi biliyosun dedim bende... Şimdi gitti telefonunu parasını kartlarını almadan gitti
Son düzenleme: