Merhaba;
Psikolojim alt üst.. mutlu bir evliliğim güzel bir mesleğim var ama sürekli kendimi yiyip bitiriyorum.
Örnek vermem gerekirse; Çocuk istiyorum ama yeterli bir anne olamamak fikri beni çok düşündürüyor. Hiç bişey planlamadan hamile olanları görünce hayret ediyorum, sanki hayatta herşeyin mükemmel olacağı bir zaman bulunabilecekmiş gibi...hep erteliyorum..hep plan yapıyorum..
Birine yardımcı olmaya çalışırken istemeden zarar verdim, bununla alakalı devam eden bir adli süreç var. Üzerinden iki yıl geçti ancak hala ilk günkü gibi yaşıyorum olayları.. kurup kurup duruyorum. beynimden sorular keşkeler hiç bitmiyor, o kadar kafama takıyorum ki bazen kafayı yiyecek gibi oluyorum. Sanki adli süreci yaşayan tek insan benmişim gibi hissediyorum. Ne zaman adli bir evrak olsa tüm düzenim altüst oluyor, hayat duruyor sanki.. keşke geriye almak mümkün olsa ama maalesef...
Kısacası çok takıntılıyım, hiç rahat olamıyorum, hiç akışına bırakamıyorum.. akımda sürekli sorular sorular sorular... var mı bunun çaresi? Var mı biraz rahat olabilmenin yolu? Önerilerinize ihtiyacım var, çok teşekkür ediyorum:)