- 2 Eylül 2018
- 181
- 87
- 98
- 27
- Konu Sahibi Reyhan_98_
- #1
20 yaşındayım, babasız büyüdüm ve hiç sevgilim olmadı kısacası.Lisede veya ortaokulda çok sessizdim öyle sevgili işleriyle alakam yoktu.Lise bitince böyle insanlarla tanışmaya başladım. Babamın vermediği sevgiyi hayatıma giren erkekten bekledim. Babam olsun demiyorum ama onaylanma, kabul görme, arzulanmayı, koruyup kollamayı bekliyorum. Çok bağlanıyorum. Flörtüm ama hayatımdan çıktığı zaman öyle mahvoldum dağıldım ki, o mutlu olsun diye kırıcı davransa bile duygularımı göz ardı ediyorum, buda çok yanlışmış, konuştuğum flört 5 parmağımı geçmez, mesela ahmetle konuşuyorsam asla 2. kişi olmaz. Arkadaşlarım abartma bir flört diyorlar ama durum benim için bundan çok daha fazlası. Ve sürekli flörtüme karşı içimde özgüvensizlik var. Acaba beni beğeniyor mu acaba benle konuşmayı keser mi, acaba yeteri kadar onuniçin güzel miyim, ya da başkasına yazıyor kesin diyorum falan filan. Artık seçici olmam gerektiğini, dik durmam gerektiğini öğrendim, dik durmaz sam hiçbi erkek beni el üstünde tutmaz, öyle güzel duygularımın üstünde tepindi ki.