• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sosyal fobim var fakat aşırı sosyal olmam gerek

merallde

Guru
Kayıtlı Üye
25 Haziran 2014
316
83
298
İstanbul
Merhaba hanımlar
Çok zorlandığım bir durum içindeyim. Uzun bir süredir bir alanda kendimce çalışmalar yapıyordum. Çevremde karşılık buldu ve talepler aldım akabinde seminerler vermeye başladım. Fakat bir iki yıl içinde alanda çok ilerledim ve çalışmalarıma talepler iyice arttı. Davetler almaya falan alıyorum ve katılım gün gün artıyor. Bu madalyonun bir yüzü.

Diğer yüzü ise benim açımdan çok ürkütücü. Sayı arttıkça topluluk karşısında konuşmaktan korkar oldum. Aşırı heyecan ve sitres yapıyorum. Bir davete katılıp orada ön planda olmak kaygı veriyor. Bahaneler bulup reddediyorum. Ya da salon küçükse kabul ediyorum falan. Bazen de sadece online çalışmalar düzenliyorum. Konuşma yapmadan önce bir ilaç alıyorum. Herkes seçici davrandığımı düşünüyor elbette seçici olmaya çalışıyorum ama işin aslı tamamen öyle değil işte. Reddetmek zorunda kalıyorum bir çok şeyi.

Şuana kadar düşe kalka böyle ilerledim ve çok yoğun stresler yaşadım. Ama şimdi bir kitap çalışmam var. Çıktığında ne yapacağım bilmiyorum çünkü daha çok ön plana çıkmam gerekecek. Şimdiden kaygı ve panik yaşıyorum. Yaptıklarımın doğasına uymayan bu korkulardan kurtulamadım. Kendimce bazı şeyler denesemde başaramadım. Düzenli bir terapi almadım ama kendimle ilgilendim ya da öyle zannediyorum. Terapi ise maddi olarak çok külfet oluyor ödemelerimiz var. Fakat gerçekten çözüm olacaksa altına da gireceğim. Kafam çok karışık. Bana ne tavsiye edersiniz? Bunu atlatan oldu mu?
 
Lütfen yanlış anlamayın ama karakteriniz uygun bir iş kolu neden seçmesini? Yaptığınız işte hep spot ışıkları üzerinizde olacak. Benim de anksiyetem var. Tedavi olsam bile belli bir yaştan sonra karakter özelliği gibi oluyor bunu yaşamayan biriyle aynı olmuyorsunuz. Çözüm için bir psikiyatriste gitmenizi öneririm. Çok panik oluyorsanız rahatlatan ilaçlar var.
 
Merhaba hanımlar
Çok zorlandığım bir durum içindeyim. Uzun bir süredir bir alanda kendimce çalışmalar yapıyordum. Çevremde karşılık buldu ve talepler aldım akabinde seminerler vermeye başladım. Fakat bir iki yıl içinde alanda çok ilerledim ve çalışmalarıma talepler iyice arttı. Davetler almaya falan alıyorum ve katılım gün gün artıyor. Bu madalyonun bir yüzü.

Diğer yüzü ise benim açımdan çok ürkütücü. Sayı arttıkça topluluk karşısında konuşmaktan korkar oldum. Aşırı heyecan ve sitres yapıyorum. Bir davete katılıp orada ön planda olmak kaygı veriyor. Bahaneler bulup reddediyorum. Ya da salon küçükse kabul ediyorum falan. Bazen de sadece online çalışmalar düzenliyorum. Konuşma yapmadan önce bir ilaç alıyorum. Herkes seçici davrandığımı düşünüyor elbette seçici olmaya çalışıyorum ama işin aslı tamamen öyle değil işte. Reddetmek zorunda kalıyorum bir çok şeyi.

Şuana kadar düşe kalka böyle ilerledim ve çok yoğun stresler yaşadım. Ama şimdi bir kitap çalışmam var. Çıktığında ne yapacağım bilmiyorum çünkü daha çok ön plana çıkmam gerekecek. Şimdiden kaygı ve panik yaşıyorum. Yaptıklarımın doğasına uymayan bu korkulardan kurtulamadım. Kendimce bazı şeyler denesemde başaramadım. Düzenli bir terapi almadım ama kendimle ilgilendim ya da öyle zannediyorum. Terapi ise maddi olarak çok külfet oluyor ödemelerimiz var. Fakat gerçekten çözüm olacaksa altına da gireceğim. Kafam çok karışık. Bana ne tavsiye edersiniz? Bunu atlatan oldu mu?

Sana yaşam koçu önermek isterim denemek istersen. Sümeyye Zehra Bakır. 4 seansı 2000 tl idi geçen sene, şuan bilmiyorum.
Bende mesleğimden dolayı anksiyete yaşamıştım bana çok faydası oldu.
 
Lütfen yanlış anlamayın ama karakteriniz uygun bir iş kolu neden seçmesini? Yaptığınız işte hep spot ışıkları üzerinizde olacak. Benim de anksiyetem var. Tedavi olsam bile belli bir yaştan sonra karakter özelliği gibi oluyor bunu yaşamayan biriyle aynı olmuyorsunuz. Çözüm için bir psikiyatriste gitmenizi öneririm. Çok panik oluyorsanız rahatlatan ilaçlar var.
Asla yanlış anlamam çünkü ben de çok söylüyor bunu kendime. Fakat bir şeyler hep beni bu işlere itiyor. Sanki yeteneğim bu yönde diğer işleri iyi yapamıyorum. Fakat içimdeki değersizlik duygusunu yenemiyorum.
 
Merhaba hanımlar
Çok zorlandığım bir durum içindeyim. Uzun bir süredir bir alanda kendimce çalışmalar yapıyordum. Çevremde karşılık buldu ve talepler aldım akabinde seminerler vermeye başladım. Fakat bir iki yıl içinde alanda çok ilerledim ve çalışmalarıma talepler iyice arttı. Davetler almaya falan alıyorum ve katılım gün gün artıyor. Bu madalyonun bir yüzü.

Diğer yüzü ise benim açımdan çok ürkütücü. Sayı arttıkça topluluk karşısında konuşmaktan korkar oldum. Aşırı heyecan ve sitres yapıyorum. Bir davete katılıp orada ön planda olmak kaygı veriyor. Bahaneler bulup reddediyorum. Ya da salon küçükse kabul ediyorum falan. Bazen de sadece online çalışmalar düzenliyorum. Konuşma yapmadan önce bir ilaç alıyorum. Herkes seçici davrandığımı düşünüyor elbette seçici olmaya çalışıyorum ama işin aslı tamamen öyle değil işte. Reddetmek zorunda kalıyorum bir çok şeyi.

Şuana kadar düşe kalka böyle ilerledim ve çok yoğun stresler yaşadım. Ama şimdi bir kitap çalışmam var. Çıktığında ne yapacağım bilmiyorum çünkü daha çok ön plana çıkmam gerekecek. Şimdiden kaygı ve panik yaşıyorum. Yaptıklarımın doğasına uymayan bu korkulardan kurtulamadım. Kendimce bazı şeyler denesemde başaramadım. Düzenli bir terapi almadım ama kendimle ilgilendim ya da öyle zannediyorum. Terapi ise maddi olarak çok külfet oluyor ödemelerimiz var. Fakat gerçekten çözüm olacaksa altına da gireceğim. Kafam çok karışık. Bana ne tavsiye edersiniz? Bunu atlatan oldu mu?
Ben de böyle biriyim, ve birebir anlattığınız sebeplerden kariyer değişikliği yaptım.
Benim işim de kalabalıklar önündeydi, müthiş anksiyete atakları yaşadığım için 4 yıldan sonra bırakıp başka bir alana geçtim.

Ama işinizi seviyorsanız (ben çok sevmiyordum), zorlansam da başarmak istiyorum diyorsanız, bence terapiye devam edin. Maddi külfet diyorsunuz ama bu dönemde zaten herşey maddi külfet; üstelik terapi şu an hayatınızı ve duygu durumunuzu yönetmeyi öğrenebileceğiniz tek yöntem belki.
 
Asla yanlış anlamam çünkü ben de çok söylüyor bunu kendime. Fakat bir şeyler hep beni bu işlere itiyor. Sanki yeteneğim bu yönde diğer işleri iyi yapamıyorum. Fakat içimdeki değersizlik duygusunu yenemiyorum.
O zaman bununla savaşacaksınız. Bir an önce psikiyatriste gidin geciktirmeyin.
 
maddi acidan terapiye devam etmek su sartlarda gercekten zor maalesef. ama devlet hastanesinde de deneyebilirsiniz terapiyi. önce psikiyatriye gitmeniz gerekiyor, uygun bulursa doktor sizi psikologlara yönlendiriyor zaten (siz de talep edebilirsiniz). hastaneye göre bir süre beklemeniz gerekebilir ama (bekleme listesine alabiliyorlar cok sira olunca), hic yoktan iyidir.

bir de; sadece seminer, sunum vb. öncesinde degil de, düzenli olarak ilac kullanimi da ise yarayabilir. cok büyük olmayan topluluklarin karsisina zaten cikabiliyormussunuz (ben dandik bir sunum icin 10 kisinin önüne bile cikamiyordum); sosyal anksiyeteden/performans anksiyetesinden fazlasiyla muzdarip bir insan olarak, sizin nispeten daha kolay asabileceginizi düsündüm ben. umarim öyle de olur. 💝
 
maddi acidan terapiye devam etmek su sartlarda gercekten zor maalesef. ama devlet hastanesinde de deneyebilirsiniz terapiyi. önce psikiyatriye gitmeniz gerekiyor, uygun bulursa doktor sizi psikologlara yönlendiriyor zaten (siz de talep edebilirsiniz). hastaneye göre bir süre beklemeniz gerekebilir ama (bekleme listesine alabiliyorlar cok sira olunca), hic yoktan iyidir.

bir de; sadece seminer, sunum vb. öncesinde degil de, düzenli olarak ilac kullanimi da ise yarayabilir. cok büyük olmayan topluluklarin karsisina zaten cikabiliyormussunuz (ben dandik bir sunum icin 10 kisinin önüne bile cikamiyordum); sosyal anksiyeteden/performans anksiyetesinden fazlasiyla muzdarip bir insan olarak, sizin nispeten daha kolay asabileceginizi düsündüm ben. umarim öyle de olur. 💝
Siz aşabildiniz mi bu durumu ? Nasıl aştınız?
 
Siz aşabildiniz mi bu durumu ? Nasıl aştınız?
maalesef gecici cözümler bulabildim sadece.
ama bir dönem devlet hastanesinde terapiye devam etmistim, 5 ay kadar. o ara inanilmaz korktugum halde bir sunuma girecek cesareti bulabilmistim kendimde (öncesinde "sunum" kelimesi gecince direkt dersi birakiyordum, o yüzden benim icin büyük bir gelisme idi aslinda :')). ayni sürecte ilac da kullaniyordum ben ama, onlar da mutlaka etkili olmustur. altta yatan problemi cözmese bile ilaclar en azindan semptomlari azaltiyor, stresi de azaltiyor uzun süreli kullanimda. tabii dogru ilac önemli, benim üzerimde epey ilac denendi zira. 😅
 
Bence kendinize haksızlık ediyorsunuz. Alanınızı tam bilemiyorum ama zaten anlattığınız kadarıyla yaptıklarınız birçok kişinin yapamayacağı şeyler. Ciddi anlamda bu konuda sıkıntınız olsa hiç bu işlere kalkışmazdınız. Başka alanlara yönelirdiniz. Kendi kendinize çalışacağınız, pek kimseyle muhattap olmayacağınız işler yapardınız. Belki sizdeki heyecan normal bir heyecandır. Olması gerektiği kadardır. Ve biraz heyecan iyidir. Başarılar dilerim.
 
Merhaba hanımlar
Çok zorlandığım bir durum içindeyim. Uzun bir süredir bir alanda kendimce çalışmalar yapıyordum. Çevremde karşılık buldu ve talepler aldım akabinde seminerler vermeye başladım. Fakat bir iki yıl içinde alanda çok ilerledim ve çalışmalarıma talepler iyice arttı. Davetler almaya falan alıyorum ve katılım gün gün artıyor. Bu madalyonun bir yüzü.

Diğer yüzü ise benim açımdan çok ürkütücü. Sayı arttıkça topluluk karşısında konuşmaktan korkar oldum. Aşırı heyecan ve sitres yapıyorum. Bir davete katılıp orada ön planda olmak kaygı veriyor. Bahaneler bulup reddediyorum. Ya da salon küçükse kabul ediyorum falan. Bazen de sadece online çalışmalar düzenliyorum. Konuşma yapmadan önce bir ilaç alıyorum. Herkes seçici davrandığımı düşünüyor elbette seçici olmaya çalışıyorum ama işin aslı tamamen öyle değil işte. Reddetmek zorunda kalıyorum bir çok şeyi.

Şuana kadar düşe kalka böyle ilerledim ve çok yoğun stresler yaşadım. Ama şimdi bir kitap çalışmam var. Çıktığında ne yapacağım bilmiyorum çünkü daha çok ön plana çıkmam gerekecek. Şimdiden kaygı ve panik yaşıyorum. Yaptıklarımın doğasına uymayan bu korkulardan kurtulamadım. Kendimce bazı şeyler denesemde başaramadım. Düzenli bir terapi almadım ama kendimle ilgilendim ya da öyle zannediyorum. Terapi ise maddi olarak çok külfet oluyor ödemelerimiz var. Fakat gerçekten çözüm olacaksa altına da gireceğim. Kafam çok karışık. Bana ne tavsiye edersiniz? Bunu atlatan oldu mu?
Bu kadar başariliysanız terapi nasil maddi kulfet anlayamadım. Odemeleriniz neye bilmiyorum ama burseyler almak yerine terapiye bütçe ayirsaniz daha iyi olur
 
Bu kadar başariliysanız terapi nasil maddi kulfet anlayamadım. Odemeleriniz neye bilmiyorum ama burseyler almak yerine terapiye bütçe ayirsaniz daha iyi olur
Biraz ödemesi yüksek bir ev aldım. Bir de bu işler dışarıdan sanıldığı kadar aşırı gelir getirmiyor aslında. Sadece çok tanınır oluyorsunuz.
Aslında nedense terapiye biraz inancımı kyabettim gibi. Biraz gittim ve hayat eskisi gibi devam edince bıraktım. Belkide umduğum gibi gitmediği için maddi külfet gibi geldi. Bir de kendime para harcamaktan kaçıyorum nedense. Bu da degersizligimin bir parçası sanırım.
 
Bence kendinize haksızlık ediyorsunuz. Alanınızı tam bilemiyorum ama zaten anlattığınız kadarıyla yaptıklarınız birçok kişinin yapamayacağı şeyler. Ciddi anlamda bu konuda sıkıntınız olsa hiç bu işlere kalkışmazdınız. Başka alanlara yönelirdiniz. Kendi kendinize çalışacağınız, pek kimseyle muhattap olmayacağınız işler yapardınız. Belki sizdeki heyecan normal bir heyecandır. Olması gerektiği kadardır. Ve biraz heyecan iyidir. Başarılar dilerim.
Görüntüde böyle olup iç dünyamda bambaşka bir insan olmak beni zorluyor sanırım. Yoksa bu işler benim için aslında çok kolay ve keyifli. Bir içerik hazırlamak, konular seçmek, bir şeyler üretmek kolay. Bunlwrı insanlara sunmak zor sanırım
 
bu his genelde kök inançlarımızla ve atalarımızdan gelen kodlarla oluyor. bunları değiştirmeni önerebilirim. tamamen dönüşüm ancak böyle sağlanıyor. instagramda rabia alga’yı inceleyebilirsin.
 
Ben bu konuda beyhan budak'ı dinlemiştim. O bile hala stres, kaygı ve heyecan çekiyormuş. Ama yaptığı işten de çok memnun olduğu için keyif alıyormuş. Bu tür konuşmaları dinleyip motivenizi yükselterek rahatlayabilirsiniz. Mesela kendinizi sartlandirabilirsiniz. Kalabalık bir ortamı atlattiktan sonra kendinizi odullendirebilirsiniz. Deneye deneye alisabilirsiniz diye dusunuyorum. Ama o heyecan bitmez ve bu guzel de bir sey diye dusunuyorum.
 
Asla yanlış anlamam çünkü ben de çok söylüyor bunu kendime. Fakat bir şeyler hep beni bu işlere itiyor. Sanki yeteneğim bu yönde diğer işleri iyi yapamıyorum. Fakat içimdeki değersizlik duygusunu yenemiyorum.

Biraz ödemesi yüksek bir ev aldım. Bir de bu işler dışarıdan sanıldığı kadar aşırı gelir getirmiyor aslında. Sadece çok tanınır oluyorsunuz.
Aslında nedense terapiye biraz inancımı kyabettim gibi. Biraz gittim ve hayat eskisi gibi devam edince bıraktım. Belkide umduğum gibi gitmediği için maddi külfet gibi geldi. Bir de kendime para harcamaktan kaçıyorum nedense. Bu da degersizligimin bir parçası sanırım.

Görüntüde böyle olup iç dünyamda bambaşka bir insan olmak beni zorluyor sanırım. Yoksa bu işler benim için aslında çok kolay ve keyifli. Bir içerik hazırlamak, konular seçmek, bir şeyler üretmek kolay. Bunlwrı insanlara sunmak zor sanırım
Anladığım kadarıyla alanında başarılı bir insansınız, severek yaptığınız keyif aldığınız bir işiniz var ki bu aslında çok kıymetli bir şey, herkes sevdiği keyif aldığı işi yapma şansı bulamıyor, hayat ve maddiyat insanları çok başka işlerde çalışmaya zorluyor.
Yetenekli olduğunuzu da söylüyorsunuz demek ki potansiyelinizin farkındasınız, tam başarılı olacak daha fazla tanınırlık, belki daha iyi maddi imkanlara sahip olacakken korkularınızın endişelerinizin sizi geri çekilmeye zorlamasına izin vermeyin.

Kendinize yatırım yapmaktan da çekinmeyin, bunun için yeniden terapi almaya başlayın belki önceki terapilerinizde doktorunuzla uyum yakalayamadınız, yeni bir uzmanla tekrar deneyin😌
 
Bunun tek çözümü o daha büyük konferanslara korksanız da gerilseniz de gidip o konuşmaları yapmak. Başka türlü aşılamıyor maalesef. Ancak gün sonunda iyi ki yapmışım gözümde büyüttüğüm gibi değilmiş diyeceksiniz eminim bundan.
 
Görüntüde böyle olup iç dünyamda bambaşka bir insan olmak beni zorluyor sanırım. Yoksa bu işler benim için aslında çok kolay ve keyifli. Bir içerik hazırlamak, konular seçmek, bir şeyler üretmek kolay. Bunlwrı insanlara sunmak zor sanırım
Bir anda aşmaya çalışmak yerine yavaş yavaş, basamak basamak; her seferinde daha fazlasına kendinizi maruz bırakabilirsiniz. Ve hep şunu hatırlatın kendinize, önceden başarmıştım, şurada şu kadar insana sunum yapmıştım, onun üstesinden gelmiştim, bunu da yapabilirim.. gibi. Önceki başarılarınızı hep hatırlayın.
 
Back
X